مولفه‌های قدرت نرم عبارت‌اند از فرهنگ، ایدئولوژی و هر آنچه از طریق ایجاد جاذبه، توانایی شکل دادن به علایق و رفتار دیگران را ایجاد می‌کند.
با این وجود، هنوز قدرت سخت و توان نظامی اهمیت وافر خود را حفظ کرده است و حتی قدرت سخت، پشتوانه‌ای مستحکم برای قدرت نرم به حساب می‌آید.
یکی از اثرات اقتدار سخت بر مقوله قدرت نرم، در عرصه اقتصاد ظهور و بروز دارد؛ بدین ترتیب که افزایش قدرت سخت موجب ارتقاء امنیت و در نتیجه جذب سرمایه‌گذاری خارجی می‌گردد چرا که سرمایه، پدیده‌ای ترسو است که در صورت احساس ناامنی می‌گریزد و در کشورهایی که از امنیت برخوردارند مستقر می‌شود.
اهمیت پسین قدرت سخت، افزایش توان بازدارندگی و دور کردن سایه تهدیدات از کشور است که در منابع دینی ما نیز بر این نکته تاکید شده است و از آن جمله آیه ۶۰ سوره انفال است که بر لزوم تدارک ساز و برگ جنگی برای ترساندن دشمنان و ممانعت از حمله‌ی آنان، تاکید ورزیده است.
از دیگر سوی، کارکرد جنگ نرم تغییر ذهنیت و باورهای افراد و ایجاد خودباختگی در قبال فرهنگ مهاجم است تا در صورت حمله‌ی نظامی به آن کشور، مردم نه تنها مقاومتی در برابر دشمن ننمایند بلکه با آغوش گشاده به استقبال متجاوزینی بروند که آنان را فرشته‌های نجات تلقی می‌کنند؛ در اینجا نیز قدرت نرم، مقدمه‌ای برای اعمال کم‌هزینه‌ی قدرت سخت به شمار می‌آید.
امروزه اما برخی بدون توجه به لزوم موازنه قدرت نرم و سخت، صرفا بر ابزارهای قدرت نرم از جمله سیاست‌خارجی و مذاکرات دیپلماتیک تاکید می‌نمایند در حالیکه اعمال سیاست خارجی فعال و پویا، تنها در سایه اقتدار سخت حاصل می‌شود.
به عبارت دیگر، این گزاره که دنیای کنونی، دنیای موشک نیست و صرفا دنیای مذاکره است نادرست است بلکه هر دو عنصر در مناسبات و روابط بین‌المللی کشورها تاثیرگذار است.
