یاسر جبرائیلی از روزنامه نگاران سابق کیهان در کانال شخصی اش نوشت: حاج حسین شریعتمداری چند روز پیش بابت تیتری که برای یادداشت خود در انتقاد از مذاکرات برجام نوشته بودند، از آقای ظریف عذرخواهی کردند.
تیتر مطلب این بود که «مذاکره کردید یا دیکته نوشتید؟!» و در متن انتقادهای کاملا به حقی درباره وضع امروز برجام به مذاکره کنندگان محترم وارد شده بود. ایشان روز بعد ضمن تاکید مجدد بر محتوا، درباره تیتر یادداشت عذرخواهی کردند چون دیدند تعبیر دیکته درباره مذاکرات تعبیر تندی است و شاید منصفانه نباشد.
جریان اصلاح طلب و حامیان دولت، جار و جنجال عظیمی درباره این عذرخواهی حاج حسین شریعتمداری بپا کردند و بعضا در کانال های تلگرامی‌شان حتی بدون درج محتوا، صرفا خبر «عذرخواهی بی‌سابقه شریعتمداری از ظریف» را منتشر کردند.
کسانی که بدون ذره‌ای عذاب وجدان حاضرند اینگونه بی‌اخلاقی کنند، اساسا نمی‌توانند بفهمند که عذرخواهی حاج حسین ریشه در تقوا و اخلاقی الهی دارد که اینان از آن بی بهره‌اند.
خاطرم هست در سال 88 و در کوران فتنه، یکی از سران فتنه به نمایشگاه مطبوعات رفته و با اعتراض مردم روبرو شده بود. عکس‌هایی از او منتشر شده بود که با چند تن از اعضای تحریریه کیهان مشغول دیدن عکس ها بودیم. جلسه شورای تیتر تمام شده بود و حاج حسین در حال خروج از تحریریه متوجه تجمع ما شد، آمد و نگاهی به عکس ها انداخت و جمله ای به شوخی گفت. همه خندیدیم. چند قدم بیشتر فاصله نگرفته بود که برگشت و گفت «بچه ها من حرف بدی زدم. فراموش کنید و از من هم نقل نکنید».
برای چنین انسان باتقوایی که هیچ گاه در نوشتن و گفتن، جز خدا را در نظر نگرفته، حتما سنگین است که کلمه ای بر زبان آورده یا بر قلم جاری کند که از انصاف دور باشد.
عذرخواهی حاج حسین از ظریف، بابت یک کلمه «دیکته» بود. از لیبرال های مدعی، فهم این اخلاق الهی اصلا مورد انتظار نیست. اما برای انقلابی‌های صاحب بیان و قلم، سیره حاج حسین درس اخلاق و جوانمردی است.
