به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از کیهان، «سخنان اخیر عارف، آب پاکی را روی دست رفقای نیمه‌راه در فراکسیون امید ریخت. به نظر می‌رسد این سخنان، پایان یارکشی اصلاح‌طلبان از اعتدالیون است.»
سایت نامه‌نیوز از سایت‌های نزدیک به طیف ائتلافی دولت در تحلیلی نوشت: «درب» سیاست برای اصلاح‌طلبان همیشه روی یک پاشنه نچرخیده و نمی‌چرخد، به همین دلیل است که اصلاح‌طلبان روزی دست در دست اعتدالیون با ائتلاف جانانه، پل‌های قدرت را با سرعت طی کرده و بعد از سال‌ها سکوت، بار دیگر به کرسی قدرت می‌رسند و روزی هم برای برافراشتن پرچم یک‌دست اصلاح‌طلبانه بر سردر اردوگاهشان، عزم خود را جزم می‌کنند.
گویی مقتضیات زمانه که مهم‌ترین متغیر در مسیر تصمیم‌گیری‌های سیاسی است این بار روی دیگرش را در جریان اصلاحات نشان داده است. آنها که چند صباحی پیش به دلیل تایید نشدن ژنرال‌هایشان در انتخابات مجلس دهم، گزینه ائتلاف با اعتدالی‌ها و طرفداران دولت را انتخاب کرده بودند و روزگاری هم به دلیل نداشتن چهره رای‌آور و مقبول، پشت حسن روحانی به عنوان گزینه اعتدالی قرار گرفتند حال گویی تصمیمشان را بر قراری دیگر گذاشته‌اند.
با وجود اینکه برخی تحلیل‌ها از احتمال ادامه ائتلاف میان اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها برای انتخابات ۱۴۰۰ حکایت می‌کنند اما درمورد انتخابات مجلس یازدهم، اصلاح‌طلبان ساز جدیدی را کوک کرده‌اند و گویا قرار است شاهد تک‌نوازی اصلاح‌طلبی در سال ۹۸ باشیم.
«پیش‌بینی من این است که ما در انتخابات سال ۹۸ هم با پرچم اصلاح‌طلبانه وارد می‌شویم یعنی ائتلاف نمی‌کنیم. اندازه کافی هم نیرو داریم و با تعاملی که با شورای نگهبان داریم و با تغییر نگرشی که در برخی از نهادهای حاکمیتی نسبت به جریان اصلاحات به وجود آمده است ان‌شاءالله به این نتیجه برسیم که تایید صلاحیت‌ها روند عادی و قانونی را طی کند و همانند انتخابات شوراها با تورم نیرو مواجه باشیم.» عارف با گفتن این جملات آب پاکی را بر دست آنهایی که با لیست امید به مجلس آمدند، اما کم‌کم سفره خود را از اصلاح‌طلبان جدا کردند، ریخت.
ائتلاف برای اصلاح‌طلبان استراتژی جدیدی بود که با پیگیری جدی کارگزارانی‌ها در دستور کار قرار گرفت. مهره‌های شطرنج در جای مناسب قرار گرفتند. اولین مهره حرکت کرد و اولین هدف اصلاح‌طلبان به ثمر رسید؛ پاستور از «آن» یار مشترک اعتدالی و اصلاح‌طلب شد؛ حسن روحانی.
مجلس دهم نیز هدفی بود که باز با تکیه بر حرکت مهره‌های مشترک اعتدالی - اصلاح‌طلبی به واقعیت تبدیل شد.
هرچند شروع مجلس دهم برای اصلاح‌طلبان با لیست امید، پربار و پیروزمندانه بود، اما گذر زمان، آن روی سکه این پیروزی را به آنها نشان داد.
اما بداقبالی اهالی لیست امید و همراه نشدن اعضای فراکسیون با یکدیگر، در انتخاب رئیس مجلس و هیئت‌رئیسه خلاصه نشد، حتی اهالی اصلاح‌طلب مجلس در میدان انتخابات کمیسیون‌ها، بازی را به رقیب واگذار کردند. این شکست‌های مستمر تا جایی پیش رفت که محمدرضا عارف در قامت رئیس فراکسیون امید، از پشت پرده این شکست‌ها سخن گفت: «اگر برخی کم‌لطفی‌ها از جانب کسانی که در ائتلاف امید بودند، صورت نمی‌گرفت، بهتر به هدف خود می‌رسیدیم و به همین دلیل گلایه‌های جدی در این خصوص وجود دارد.»
البته این اولین و آخرین گلایه عارف از یاران نیمه‌راه نبود، چه آنکه هنوز بعد از گذشت بیش از یک سال از مجلس دهم، زمانی که قرار است عارف از انتخابات بعدی و راهبردهای اصلاح‌طلبان سخن بگوید، گریزی به جداشدگان لیست امید می‌زند: «ائتلافی که انجام شد بیشتر ائتلاف اصلاح‌طلبان و حامیان دولت بود. لیست امید شکل گرفت و متاسفانه قبل از شروع مجلس و بعد از آن، در ماه‌های اول یک تعداد از افرادی که با این نگاه در لیست امید قرار داده بودیم در فراکسیون امید حضور پیدا نکردند و متاسفانه حتی بعضا رو در روی فراکسیون امید هم قرار گرفتند.»
