پنج شش سال پیش، شب نیمه‌ی شعبان، مکه‌ی مکرمه، مراسمی برای زوار ایرانی برگزار شد که سخنران آن مراسم آقای قرائتی بودند. چنان شب عزیزی، چنان مکان مقدسی و چنان سخنران محبوبی؛ ترکیب واقعا جالبی بود. جلسه با شوخی‌ها و تمثیلات شیرین آقای قرائتی شروع شد تا اینکه همان اوایل سخنرانی، ایشان به مردی اشاره کردند و با لحن بسیار تندی گفتند: "آقا با شمام! یا ذکر بگو یا گوش کن!" بعد هم به تقلید از آن مرد، با صورت و دهان و زبانش، اداهایی درآورد که باعث خنده دیگران شد.
اولش فکر کردیم که همه‌ی اینها شوخی حاج‌آقا هست، اما خیلی زود متوجه شدیم که ظاهرا آقایی آن جلو نشسته که همزمان با گوش دادن به سخنرانی، تسبیح هم در دست دارد و زیرلب ذکری می‌گوید. خلاصه آبروی آن بنده خدا رفت و ادامه‌ی سخنرانی.
چند دقیقه بعد آقای قرائتی دوباره به همان مرد نگاه کرد و با لحن کاملا آرامی گفت: "آقا من وجدانم ناراحته. خیلی تند برخورد کردم. چشمم که به شما میوفته ناراحت میشم. منو ببخشید. همینجا معذرت میخوام و راضی باش و حلالم کن"
آن لحظه این عذرخواهیِ علنی خیلی خوب بود و تاثیر مثبتی در حاضران داشت. درحقیقت این عذرخواهی، تلخی آن برخورد تند را تا حدود زیادی از بین برد. اینکه حالا آن بنده‌خدا، قرائتی را بخشید یا نه، نمی‌دانم...
اخیرا کلیپی پخش شده از برخورد بد آقای قرائتی با آقای دوربینی معروف در یک برنامه زنده تلویزیونی. (او را صرفا بخاطر حضور در مراسم، با لحن بدی از مجلس بیرون می‌کند!) هر توضیحی که برای این رفتارها بیاوریم (اینکه حضور چنین آدمهایی باعث عدم تمرکز و حواس‌پرتی سخنران می‌شود) بازهم نمی‌توان رفتار بد قرائتی را توجیه کرد.
ایشان از سالها پیش تاکنون معلم اخلاق و قرآن برای مردم بوده‌‌اند و همچنان جزو معدود روحانیون محبوب به شمار می‌آیند. کاش بخاطر جبران اشتباه و آموزش تمسک عملی به قرآن و یا لااقل حفظ آن محبوبیت، این‌بار هم شهامت عذرخواهی داشته باشند. مخصوصا حالا که این کلیپ به برکت تلگرام جزو کلیپ‌های پربیننده است. شاید پربیننده‌تر از برنامه‌ی تلویزیونی درس‌هایی از قرآن!
