رهبری در این جلسه با باز گذاشتن دست دولت درخصوص تصمیمگیری پیرامون نحوه مدیریت توافق هستهای و عدم وارد کردن فشار مضاعف درخصوص برجام در دورانی که دشمنان خارجی با عدم پایبندی به تعهداتشان در برجام تلاش دارند عرصه را بر مسئولان اجرایی کشور تنگ کنند؛ سخنی که موجب تشدید اختلافات داخلی میان منتقدان و حامیان توافق هستهای شود، بیان نکردند تا دولت با چالشی مضاعف روبهرو نشود و انسجام ملی در برخورد با دشمنان کشور حفظ شود.
خبرنامه دانشجویان ایران: علی خضریان// رهبر انقلاب روز چهارشنبه گذشته در حالی با جمعی از نخبگان علمی دیدار و گفتوگو کردند که این جلسه به دلیل سخنان تند و ضدایرانی رئیسجمهور آمریکا و مواضعی که از سوی ترامپ درخصوص برجام و سپاه اتخاذ شده بود، دارای اهمیتی سیاسی -چه در بعد داخلی و چه در بعد خارجی- و از چند منظر دارای نکات مهم و قابل توجهی بود.
اولین و مهمترین مساله اینکه رهبر انقلاب در این دیدار با بازخوانی مجدد ذات حاکمیت آمریکا بهعنوان کارگزار صهیونیسم جهانی که دارای پیشینه تاریخی در دشمنی با کشورهای مستقل است، منازعه اخیر را که برخی تحلیلگران در حد شخصیت رئیسجمهور آمریکا تقلیل میدهند و از درون آن آمریکای خوب و بد حاصل میشود، مستندا زیر سوال بردند و اظهارات ترامپ علیه سپاه را با استناد به سخنان خودش در مبارزات انتخاباتیاش در ادامه همان مسیر اوباما و دموکراتها بهعنوان پدیدآورندگان و حامیان داعش در جهت برهم زدن امنیت منطقهای و ملی ترسیم کردند که جا دارد از سوی دیگر مسئولان و نخبگان سیاسی نیز به آن توجه شود.
دومین نکته اینکه ایشان در این دیدار با تاکید بر اینکه مخاطب سخنانشان رئیسجمهور آمریکا نیست و با مخاطب قراردادن غرب و خصوصا اروپاییها، مانع از خارج گود ماندن دولتهای این کشورها -بهعنوان متحدان آمریکا در مذاکرات هستهای- در این منازعه سیاسی شدند تا غرب نتواند با استراتژی پلیس خوب و بد و نقض کامل برجام از سوی آمریکا از یکسو و عدم اقدام موثر از سوی اروپاییها، ضمن بهرهمندی از منافع برجام، ایران را در یک سردرگمی و بلاتکلیفی نسبت به این اقدامات نگه دارد و یادآوری کردند که غرب نمیتواند با این استراتژی در امتیازگیری جهت محدود کردن ایران در زمینههایی که مربوط به حاکمیت ملی کشور میشود ازجمله قدرت دفاعی دخالت کند.
نکته سوم اینکه رهبر انقلاب با یادآوری تحلیل برخی مسئولان و سیاسیون درخصوص ضرورت توافق با آمریکا در جهت برطرف شدن دشمنیها که امروز خلاف آن بر همگان ثابت شده است، بهدرستی باب هرگونه القای دشمن در جهت امتیازگیری از جمهوری اسلامی پیرامون عناصر اقتدارآفرین آن را به بهانه واهی پایان مناقشات فیمابین سد کردند. اما نکته چهارم درخصوص مواضع رهبری در این جلسه پیرامون خود برجام بود که به اعتقاد نگارنده در نوع خود درس سیاستورزی است. رهبری در این جلسه با باز گذاشتن دست دولت درخصوص تصمیمگیری پیرامون نحوه مدیریت توافق هستهای و عدم وارد کردن فشار مضاعف درخصوص برجام در دورانی که دشمنان خارجی با عدم پایبندی به تعهداتشان در برجام تلاش دارند عرصه را بر مسئولان اجرایی کشور تنگ کنند؛ سخنی که موجب تشدید اختلافات داخلی میان منتقدان و حامیان توافق هستهای شود، بیان نکردند تا دولت با چالشی مضاعف روبهرو نشود و انسجام ملی در برخورد با دشمنان کشور حفظ شود.
ایشان حتی برخلاف برخی انتظارات و پیشبینیهای ناصحیح که فکر میکردند رهبری در اولین اظهارات پس از سخنان ضدایرانی ترامپ، دولت را مکلف به برخی اقدامات خارج از توافق هستهای در حوزه مسائلی همچون هستهای کنند؛ ضمن ترسیم خطوط کلی و هشدار به دشمن خارجی مبنیبر ریزریز شدن توافق هستهای در صورت پاره کردن آن از سوی طرف مقابل، ادامه تصمیمگیری پیرامون نحوه مدیریت و سیاستگذاری مسیر برجام را در شرایط حاضر برعهده دولت جناب روحانی قرار دادند تا دولتمردان خود براساس نیازهای واقعی و انتظارات اجتماعی همانطور که برای حل مشکلات کشور روزی نسخه توافق هستهای را پیشنهاد و دنبال کردند، در صورت عدم کسب رضایت اجتماعی از نتایج این توافق بتوانند با یک تصمیم جمعی درست در این خصوص اقدام کنند و این خود دولت و مردم هستند که تصمیمگیر نهایی درخصوص نحوه مواجهه با وضعیت جدید خواهند بود؛ چراکه با رجوع به سیره سیاسی رهبر انقلاب به این مهم دست خواهیم یافت که ایشان عمیقا باور دارند گسترش یک تحول، گسترش یک فکر و گسترش نفوذ یک مصلحت اجتماعى وابسته به این است که با مردم چقدر ارتباط داشته باشد و هرچه ارتباط او و آن جریان و آن جنبش و آن تحول با مردم بیشتر باشد، امکان موفقیتش بیشتر است و بالعکس اگر از مردم منقطع شد، نمیتواند کاری از پیش ببرد.
چنین مواجههای از سوی رهبر انقلاب باعث میشود برگ برندهای را که اندیشه مدرن تحت عنوان دموکراسی دارد، از انحصار سکولاریسم خارج کرده و بهطور واقعی نقش اساسی مردم و جمهوریت نظام اسلامی را در اندیشه مردمسالاری دینی به اثبات رساند و مانع از سوءاستفادههای محتمل در جهت در تقابل نشان دادن اسلامیت و جمهوریت نظام مردمسالار دینی شد.