به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سید مهدی سیدی:آشنایی دارم در کرمانشاه؛ فردای زلزله، تلگرام زدم که حال و احوال تان چطور است؟ با تأخیر چندساعته پاسخ داد که دیوارهای خانه ما ترک خورده، اما نریخته است. شیشه ها، شکسته و ویترین ها خرد شده است. ولی خانه های محله مجاور خسارت های زیادی خورده است. چند نفر از اقوام فوت کرده اند. دختری دارم که از قبل بیماری قلبی داشته و الان به خاطر شوک این حادثه مدام می لرزد.
غروب بود که دوباره پیغام داد اینجا اوضاع اصلا روبراه نیست. از خاکسپاری اقوام بر می گردیم. دخترم لکنت گرفته و نمی تواند حرف بزند.
اما اینورِ ماجرا، توی تلگرام عده ای به طنزپردازی مشغول بودند و گروه هایی در کش و قوس دعواهای سیاسی، از کمک به مردم، غفلت می کردند. فضای رد و تأیید و تکذیب، گُر گرفته بود. گفتم شاید راه حل های ساده بتواند حداقل سهم ما در این روزهای هولناک باشد.
سعی کنیم چند بند از این موارد ساده را به صورت شخصی و خانوادگی، اجرا کنیم:
1. در این شرایط تلخ، تا می توانیم به هم امید و روحیه بدهیم. آرامش را حاکم کنیم و برای دوباره ساختن زندگی ها، نشاط و انگیزه تولید کنیم.
2. به هیچ عنوان عکس های خشن و یا تصویر مستقیم جنازه ها را برای هم منتقل نکنیم. کنجکاوی های بیهوده به خرج ندهیم و از آسیب زدن به روح و روان جامعه، خودداری کنیم. حس ناامنی یا خطر را ترویج نکنیم.
3. بین تلخی های زلزله، صحنه های زیبا را با ضریب بیشتری منتقل کنیم: نوزادی که همین روزها به دنیا آمده؛ سربازی که حین کمک رسانی اشک می ریزد؛ داور فوتبالی که پزشک است و به جای لیگ برتر، خودش را به منطقه حادثه رسانده؛ ورزشکاری که برای امدادرسانی، مدال طلایش را به حراج گذاشته؛ گروه های جهادی که بی معطلی خودشان را به منطقه رسانده اند.
4. به دعواهای سیاسی دامن نزنیم. شارلاتان های سیاست زده، مثل جغد به دنبال شکاف های اجتماعی می گردند. با هوشمندی و متانت، چشم های شان را کور کنیم. عزم ملی را قربانی اختلافات سیاسی نکنیم. مردم را نسبت به دولت و حاکمیت بدبین نکنیم.
5. از دامن زدن به شایعات بپرهیزم. تولید شک و تردید نکنیم: اینجا به محموله کمک ها حمله کرده اند؛ آنجا دزدهای حرفه ای به شهر وارد شده اند؛ فلان کنسرو و آب معدنی مسموم بوده است؛ اینها خبرهای غرض ورزانه ای است که اعتماد مردم را هدف گرفته است؛ باهوش و دقیق باشیم.
6. به دولت و دستگاه های مرتبط کمک کنیم وظایف شان را به نحو کامل انجام دهند. سد راهشان نشویم. غر نزنیم. گیر بیخود ندهیم.
7. از کمک های خرد و کوچک غفلت نکنیم: خون دادن؛ ارسال حوائج اولیه؛ تبلیغ شماره حساب هلال احمر؛ واریز پول های کم...
8. اگر تخصصی داریم که به کار می آید آن را در معرض استفاده بگذاریم: پزشکان، روان شناسان، مهندسان، روحانیون، دانشجویان، بسیجی ها، ...
9. اگر در جامعه و یا حتی فامیل، از سطحی از مرجعیت و اعتبار برخورداریم آن را به نفع حادثه دیدگان خرج کنیم. از رفتارهای نمادین و حرکت آفرین غفلت نکنیم.
10. با فاصله گرفتن از چند روز اول حادثه، سرد و خنثی نشویم. برای زلزله زدگان، تازه روزهای سخت و دردناکی، پیش روست؛ بی خانمانی، یتیمی، سرما، فقر امکانات؛ شعله حمایت را روشن نگه داریم. در طول ماه های آینده از دولتمردان و رسانه ها، مدام مطالبه گری کنیم تا وعده ها فراموش نشود.
11. بی بی سی و آمد نیوز و امثال آن ها، دلسوزِ ما و کشور ما نیستند. حلقه اتصال و نفوذشان را قطع کنیم. گرچه این حادثه تلخ، از لجن زار این بنگاه های شیطان، پرده برداشت و بی اعتباری رسانه ای، اخلاقی و حرفه ای شان را لو داد.
12. از دعا کردن غفلت نکنیم. جبران همه دردها و نزول عافیت، فقط به دست اوست. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
