به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به همت بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد یاسوج و به مناسبت 16 آذر روز دانشجو، مناظرهای با موضوع « جنبش دانشجویی در اختیار قدرت یا قدرت زا» با حضور دو چهره فرهنگی سیاسی آقایان داریوش ارجمند و سعید آتش بار در سالن اجتماعات دانشگاه آزاد یاسوج برگزار شد.
مجتبی شریعتی کارشناس مجری برنامه در ابتدای این مناظره دانشجویی با بیان اینکه از هر دو طرف مناظره درخواست می شود که پیرامون موضوع طرح شده به گفتگو بپردازند، افزود: انتظار می رود دو طرف و همچنین افراد حاظر در جلسه با مدیریت فضای دانشجویی از پرداختن به مسائل حاشیه ای خودداری کنند.
وی اولین سوال خود را از دو طرف مناظره کننده این بیان کرد: از نظر شما چه تعریفی از جنبش دانشجویی وجود دارد و پیشینه این جنبش و وضعیت فعلی جنبش دانشجویی در سطح استانی و کشوری را چگونه می بینید؟ آیا به نظر شما دانشجویان و در صدر آنها جنبش دانشجویی نقش آفرینی خاصی در سطح جامعه داشته و دارد؟
داریوش ارجمند فعال اصلاح طلب فضای دانشجویی به عنوان طرح اول شروع کننده مناظره با بیان اینکه واژه های علوم انسانی تعاریف خاصی دارد و ما در علوم جامعه شناسی برای جنبش و جنبش دانشجویی تعریف داریم، گفت: جنبش در اصطلاح جامعه شناسی به هرگونه تلاش جمعی برای دست یابی به یک هدف مشترک و به وسیله گروه خاصی با مرام نامه خاصی انجام می گیرد، گفته می شود.
وی افزود: جنبش دانشجویی یک ویژگی دیگر علاوه بر جنبش دارد و آن هم استقلال است یعنی جنبش دانشجویی وقتی معنای واقعی خود را می گیرد که استقلال از نهادهای دولتی و حکومتی داشته باشد.
این فعال اصطلاح طلب با اشاره به اینکه بیان تاریخچهدر یک مناظره ملال آور است، بیان کرد: پس از تاسیس دانشگاه تهران در سال 1313 و فضای حاکم آن روز بر جامعه سیاسی وقت، یک تفکر مارکسیستی غالب بر دانشگاه حاکم بود که بعدها با ورود افرادی همچون مرحوم طالقانی، بازرگان، صحابی و دیگران با تفسیر جدیدی از دین و اسلام گرایش های اسلامی و دینی در دانشگاه ها پایه ریزی شد.
وی ادامه داد: جنبش دانشجویی به روند خود ادامه داد تا زمانی که با اعتراض به کاپتالاسیون توسط امام و موضع گیری شدید دانشجو یک نقطه عطف دیگری را رقم زد.
وی با اشاره به اینکه در تاریخ جنبش دانشجویی یک نقطه بسیار روشنی داریم به نام 16 آذر که در واقع نقطه عطفی نه تنها در فضای دانشجویی بلکه در فضای اجتماعی و فرهنگی ایران محسوب مشود.
ارجمند با بیان اینکه این نقطه عطف زمانی است که سه شهید بزرگوار در دانشگاه تهران بر اثر حمله سربازان توسط رژیم به شهات می رسند، تصریح کرد: پس از این واقعه جنبش ادامه پیدا می کند تا به فضای انقلاب می رسیم؛ از ویژگی های جنبش دانشجویی، نقش جنبش دانشجویی در خود انقلاب است، در خود انقلاب جنبش چند نقش را ایفا می کند که اول تولید اندیشه است و در فضای دانشگاه اندیشه تولید می شود، دوم تکثیر اندیشه است و سوم تبلیغ اندیشه است، اندیشه هایی که همه شما استحضار دارید از جمله سخنرانی های مرحوم دکتر شریعتی و مقام معظم رهبری، شهید مطهری در حسینیه ارشاد انجام می شود و در واقع نقش اصلی تبلیغ این مبانی به وسیله دانشجو انجام می گیرد.
وی افزود: در زمان انقلاب نیز ما می بینیم که صف اول انقلاب هم مال دانشجو می باشد، ضمن لحاظ کردن اینکه مبانی فکری و اتاق فکر ممکن است که بزرگوارانی بوده باشند و هستند اما صف اول دانشجوها هستند.
ارجمند با اشاره به اینکه بعد از انقلاب نیز ما یک حادثه دیگر داریم به نام جنگ که البته قبل از آن نیز در مرحله تثبیت، فرایند ساختار سازی را داریم که به تایید آمار 89 درصد نهادهای دولتی بعد از انقلاب را دانشجویان تعریف می کنند و نهادهای نوپا و جدیدی مثل سپاه به پیشنهاد دانشجویان شکل می گیرد.
این فعال دانشجویی با اشاره به جنگ تحمیلی و نقش جوانان دانشجو در آن زمان، تصریح کرد: مرحله جنگ را هم جوانانی که اغلب از همین دانشجوها بودند را اداره می کنند و به پیش می برند.
در ادامه این مناظره سعید آتش بار طرف دوم مناظره کننده با بیان اینکه مفاهیم باید مجدد بازخوانی شوند، در پاسخ به پرسش مجری برنامه افزود: واژه هایی مثل علم، توحید، جنبش باید از اول بازخوانی شوند و به عبارتی باید انقلاب را از اول بازخوانی بکنیم، لذا نگاه من به دانشجو این هست که دانشجو یک جریان فضیلت خواه، مبلغ و زاینده ای است که اصالت های تاریخی و هویت های ذاتی آن ایجاب می کند که مستقل باشد.
وی گفت: در واقع دانشجو هیچ گونه تاثیر پذیری از جریانات، احزاب و خواص سیاسی ندارد و اگر داشته باشد صلب هویت تاریخی از دانشجو می شود.
این فعال جریان عدالتخواهی با بیان اینکه دانشجو یک جریانی است که قرار است همچون چشمه ای باشد جوشان از حقایق الهی، انسانی، اجتماعی، تاریخی و معرفتی برای برون رفت از مشکلات زیست بوم ما در سطح استانی، ملی و جهانی باشد، عنوان کرد: امروز مشکل ما در دانشگاه نبود مسئله است، اساسا این دانشجو هست که برای جامعه مسئله تولید می کند.
آتش بار با تصریح کرد: قشر دانشجویی سه ویژگی اساسی دارد، عدالت خواهی، آزادی خواهی و استکبار ستیزی؛ البته استکبار ستیزی دانشجو ارتباطی با انقلاب ندارد و اساسا کسی که انسان باشد، جوان و دانشجو باشد و آزادی خواه باشد که از اقتضاعات دانشجویی است نمی تواند ضد استکبار نباشد.
وی افزود: استکبار فقط آمریکای جنایت کار نیست بلکه یک جبهه است، ما در جمهوری اسلامی نیز ما مستکبر داریم چرا که ما جبهه ای بحث می کنیم، در واقع بحث بنده این هست که برداشتی که ما از این جنبش باید داشته باشیم، برخواسته از دوقطبی های حقیقی و ناب در طول انقلاب است و می توان این را در پیام امام پس از قطعنامه جنگ ایرران و عراق دید که " امام فرمودند: امرروز جنگ ما آغاز شده است"، جنگ فقیر و غنی، جنگ مستضعفین و مستکبرین، جنگ اسلام ناب و اسلام آمریکایی.
این فعال دانشجویی با پوچ خواندن و سطحی دانستن دوقطبی های چپ و راست بیان کرد: باید برگردیم به تعاریف امام از دوقطبی های ناب و حقیقی، دوقطبی اسلام، عدالت، آزادی، انسجام، صلح دوستی و ...
وی ادمه داد دانشجو یک طبقه است که می خواهد آغازگر مسئله های جدید در جامعه باشد، مسئله های ما مسائل سطحی هستند و به این خاطر هست که دانشجویان عدالت خواه مقابل شهرداری زمان آقای احمدی نژاد اعتصاب می کنند به خاطر اینکه در میدان شوش و مولوی و راه آهن کارتن خواب ها شب های سرد را در کارتن می گذرانند، و خود دانشجوها می روند و در آنجا کارتن خوابی می کنند چراکه مسئله را خوب فهمیدند.
وی با بیان اینکه از آقای ارجمند سوال دارم که می گویند استقلال از اقتضاعات جنبش دانشجویی است، چرا دکتر حجاریانی که در اتفاقات سال 76 و 78 از گرده دانشجوها بالا می آید و بهره کشی سیاسی از دانشجویان می کند، چرا در سال 78 گفتند جنبش دانشجویی حرف مفت است و دانشجویان بروند و درسشان را بخوانند؛ دوستان دقت کنند اقتضاعات حقیقی جنبش دانشجویی سه مورد است: آزادی خواهی، عدالت خواهی و استکبار ستیزی است.
آتش بار در تعریف معنای جنبش بیان کرد: اساسا کسی می جنبد که از درون جوشش داشته باشد و در واقع تجلی جوشش های درونی می شودف خروش های بیرونی و اگر کسی از درون، دل و قلب وی با منطقه محروم زیلایی و روستاهای دیشموک و لیکک، آرمان های مستضعفین جهان و اشرافیت های متولد شده در شکم جمهوری اسلامی، مسئله اینها نباشد نمی تواند جنبش تشکیل دهد.