به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایرنا، ابراهیم اصغر زاده روز شنبه در گردهمایی دانشجویی «دانشگاه به کجا می رود؟» که به مناسبت 16 آذرماه و گرامیداشت روز دانشجو دردانشگاهالزهرا (س) تدارک یافته بود، افزود: برگزاری این برنامه دردانشگاهالزهرا را باید برگرفته از یک مدیریت صحیح و شجاعانه در مجموعه دانشگاهی کشور برشمرد.
وی گفت: در طول سالهای گذشته از دوران مشروطه گرفته تا به امروز در تمامی رویدادهای داخلی کشور بدون استثنا زنان و بانوان جامعه ما سهم بسزایی در انقلاب داشتند و اکنون نیز دختران دانشجو و بانوان باید به دنبال یافتن جایگاه حقیقی خود باشند.
اصغرزاده اظهار کرد: نباید نگاه تحقیرآمیز به این بخش از جامعه و زنان داشته باشیم و این یکی از غفلت هایدانشگاهاست و درحالیکه برخیدانشگاهرا منشاء بی دینی و منشا سوء ظن می دانند، طبعا حضور خانم ها در دانشگاهی که پایه آن تک جنسیتی است نشان خواهد داد این دانشجویان به لحاظ نمره سیاسی و فرهنگی از دانشگاههای دیگر برتر است.
وی تصریح کرد: موضوعدانشگاهدر کشور ما به نوعی جدید و به نوعی قدیمی است و با وجود اینکه عمر آن شاید کمی بیشتر از 80 سال باشد ولی اثرگذاری آن در کشور به مانند جنبش دانشگاهی چند صد ساله بوده است.
اصغرزاده گفت:دانشگاه یک موجودیت کاملا مشخص است، با علم و دانش سر و کار دارد و با انسانهای نخبه در تماس است بنابراین نمی توان آن را همانند پادگان فرض گرفت و آن را محدود کرد.
این فعال سیاسی اصلاح‌طلب ادامه داد:دانشگاهدر طول تاریخ بعد از مشروطه در ایران موثرترین جریان و موثرترین نهاد در دولت سازی و فرایندهایی که منجر به تحول سازی می شود، بوده است.
وی یادآور شد: اگر در دوران مشروطیت و قبل از آن،دانشگاهبه شیوه امروزی نداشتیم اما دارالفنون و افرادی را داشتیم که جلوه های علم و دانش روز دنیا و مفاهیم جدیدی مانند پارلمان، قانون، زندگی مدنی، دمکراسی، برنامه و بودجه و هر آنچه که دولت ها می توانند به آن عمل کنند را با خود به کشور آوردند.
اصغرزاده خاطرنشان کرد: اگر دانشگاهیان نبودند معلوم نبود مشروطه چه می شود و در سالهای بعد بارها دانشجویان و دانشگاهیان در مناسبت های مختلف و نمونه بارز آن 16 آذر، جنبش ملی ایران، ملی شدن نفت و بعد از آن جنبش های مبارزاتی ملت ایران، نقش آفرین شدند و خدمات و تحولات اجتماعی ایران، از دل جنبش دانشجویی جوانه زد.
وی ادامه داد: از دل جنبش دانشجویی کشور، هنرمندان، سیاستمداران و بزرگانی بیرون آمدند که بر جامعه تاثیرگذار شدند و جنبش دانشجویی فقط شامل جنبه سیاسی نبود بلکه جنبه زندگی سازی هم داشت.
این فعال سیاسی به دوران انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: در کنار تفکرات دانشگاهیان و نیروهایی که در خدمت انقلاب قرار داشتند، یک جریاناتی در حوزه های علمیه حضور داشتند که معتقد بودند برائت دینی امام از انقلاب موضوعی درست نیست و می گفتند دین نمی تواند با سیاست عجین شود و باید در حاشیه باشد و در کنار اینها گروههای رادیکالی در حوزه های علمیه معتقد بودند که نواب صفوی که اسلحه را برداشت، آن فرد و بیان او ملاک ما است.
اصغرزاده بیان کرد: این افراد رادیکال معتقد بودند باید حکومت اسلامی تاسیس کنیم و انقلاب اسلامی هم از آغاز باید چنین مفهومی داشته باشد.
وی یادآور شد: این عده نمی پرسیدند دانشگاهیان و روشنفکران، طبقه متوسطه و فقیر چه کسانی هستند بلکه فقط بر حکومت اسلامی مبتنی بر ولایت فقیه و یا خواسته های خود پافشاری داشتند و حتی به قانون اساسی هم ایراد می گرفتند و می گفتند این قانون را می خواهیم برای چه و در این فضا امام راحل با زیرکی کشور را به سمت قانون اساسی برده و گفتند ملاک برای ما قانون است.
این فعال سیاسی ادامه داد: متاسفانه بعد از انقلاب به دلایل مختلف و با وجود انقلاب فرهنگی، دانشگاهها دچار یک گسست شدند و بعد از جنگ و اتفاقات آن انقلاب وارد یک مرحله جدیدی شد و آن تاریخ معین دوم خرداد ماه 76 بود.
این فعال دانشگاهی اظهار کرد: جنبش دانشجویی ایران سالهای بسیاری در راه اهداف و آرمانهای خود هزینه کرده است و با خویشتن داری همیشه کارهایی کرده است که جامعه نیاز داشته است.
وی با تاکید بر اینکهدانشگاهو محصولات آن باید به طور طبیعی در خدمت تولید، اقتصاد و فرهنگ جامعه باشد، از فرهنگ پشت میز نشینی، کالایی سازی علم و مدرک گرایی در جامعه انتقاد کرد.
در پایان این مراسم دانشجویان حاضر در گردهمایی، ضمن بیان دیدگاه ها، پرسش های خود از ابراهیم اصغرزاده مطرح کردند.
