به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمد امین سلیمی دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی در خصوص دیدار تشکلهای دانشجویی با آیت الله آملی لاریجانی در بخش اول این‌طور روایت می‌کند.
۱-بارها در نقد قوه عدلیه نوشته ام و دوستانم میدانند که دل خوشی هم از پیاده سازی عدالت اجتماعی نداشته و ندارم. اما به عنوان کسی که با تیپ های مختلفی از مسئولین نظام جلسه رفته ام میگویم جلسه ۸ ساعته تشکلها با ریاست قوه قضائیه بی نظیر بود. نه از این جهت که تمامی پاسخ های ایشان مرا قانع کرد، که نکرد. نه از این جهت که تمام گره های ذهنی ام باز شد، که نشد. حتی نه از این جهت که ایشان همه انتقادات ما را پذیرفت، که نپذیرفت. از این جهت که در تمامی آن ۸ ساعت با ما کل کل کرد، بگو مگو کرد، گفت و گوی دو طرفه کرد و شهادت میدهم حتی یک لحظه فرافکنی و حاشیه پردازی نکرد و تلاش کرد همه موارد را پاسخ دهد. حال اینکه چقدر برخی پاسخ ها درست بود یا نبود بحث دیگری است. اما نفس اینکه یک دانشجو با ریاست یک قوه مجادله و مباحثه کند بسیار برایم ارزشمند بود.
۲-فضای جلسه کاملا داغ چالشی و در عین حال صمیمی بود و تقریبا از همان ساعت اول یعنی حدود ۳۰ دقیقه بعد از شروع سوالات با قطع شدن بحث آقای آملی لاریجانی توسط یکی از بچه ها با این لفظ که: "حاجاقا اطلاعاتتون اصلا درست نیست و دارین آمار غلط میدین" وارد فاز چالشی شد و تا پایان جلسه یعنی ۸ ساعت بعد به جز زمان نماز همچنان چالشی ماند و حتی از ساعت ۳ به بعد به فضای داد و بیداد از سمت بچه ها کشیده شد. با این وجود هر دو طرف حرف های خود را زدند و اتفاقا هر دو طرف هم محکم ایستادند که نظرشان درست است. هیچ توهینی صورت نگرفت و بارها جلسه با شوخی و خنده از سمت بچه ها و حتی خود آقای آملی تلطیف شد.
۳- یک بار دیگر با ایشان جلسه رفته بودم اما این بار بیشتر شخصیت حقیقی ایشان نمایان شد. ایشان را شخصی منطقی، باهوش، اهل دانش، مسلط به مبانی حقوقی و فقهی و اهل گفت و گو دیدم. هر چند به نظرم نوع نگرش ایشان به جامعه در برخی نقاط اشتباه بود و در فهم حوزه رسانه و درک اثرات متقابل اجتماعی برخی اقدامات قوه در سطح عموم جامعه دچار ضعف جدی بودند که این میتواند هم ناشی از نبود مشاوران قوی در این حوزه برای ایشان و البته ارتباط ضعیف ایشان با تشکلهای دانشجویی-مردمی و به طور کل مردم کف جامعه است عمده مسئله ای که به نظرم در جلسه حل نشده باقی ماند و تا ساعات پایانی و حتی بعد از جلسه زمانی که بچه ها دور رییس قوه را گرفته بودند هم ادامه داشت بحث چگونگی ساز و کار نظارت مردم بر وجوه مختلف حاکمیت بود که خب برای بنده همواره سوال بود و هنوز هم هست و البته به پاسخ روشنی هم نرسید و به نظرم اختلاف دیدگاهی جدی با ریاست قوه در این حوزه هر چند اصل مسئله هم خیلی ساده نیست و پیچ و خم فراوان دارد.
۴- یک مسئله که بارها و بارها روی آن تاکید شد و چندین بار به صورت جدی مطالبه شد بحث حضور مکرر اقای آملی و دیگر سران قوه در دانشگاه ها، مجامع عمومی و به طور کلی متن جامعه بود که از سوی ایشان هم پذیرفته شد اما نکته ای هم وجود دارد که در هر صورت جلسات خصوصی با تعداد کم که امکان دیالوگ دو طرفه و مباحثه به دانشجویان را میدهد دارای برکات زیادی است و ثمرات فراوانی دارد. جلسه خصوصی نوعی از کیفیت را داراست و جلسات عمومی و سالنی هم نوعی دیگر و هیچکدام دیگری را نفی نمیکند و هر دو از نظرم لازم است.
۵-پایان بخش اول....بخش دوم را هم به زودی خواهم نوشت.
