سجاد باقری* در مطلبی به مناسبت فرارسیدن سالروز ولادت حضرت زینب(س) درباره‌ی زوایای حضور آن حضرت در واقعه‌ی کربلا اینگونه می‌نویسد: بی گمان واقعه کربلا بدون زینب سلام الله علیها بی نتیجه و ناقص باقی می ماند و دشمن می توانست از آن بهره برداری مناسب به نفع خلفای بنی امیه داشته باشد اما دلاوری های حضرت زینب سلام الله علیها این تلاش دشمن را بی ثمر جلوه داد و توانست با آن دو خطبه پر مغز در کوفه و در مجلس یزید خاندان اهل بیت علیهم السلام را پیروز میدان قرار دهد.
درست است که در دید افراد، امام حسین علیه السلام در کارزار کربلا شکست خورد اما اگر به بطن واقعه خوب نگاه کنیم می بینیم مغلوب واقعی خود یزید و دار و دسته و عُمّال بنی امیه می باشند.
در این جا به قسمتی از این خطبه شریف می پردازیم؛ حضرت در فرازهای انتهایی خطبه می فرمایند: و علیه المعول فکدکیدک، واسع سعیک، و ناصب جهدک فوالله لا تمحون ذکرنا، و لا تمیت وحینا، و لا تدرک امرنا، و لا تمحض عنک عارها، ای یزید! هر کید و مکر که داری بکن، هر کوشش که خواهی بنمای، هر جهد که داری به کار گیر، به خدا سوگند هرگز نتوانی نام و یاد ما را محو کنی، وحی ما را نتوانی از بین ببری، به نهایت ما نتوانی رسید، بشیر بن خزیم اسدی مى گوید: در آن روز به زینب دختر على(علیه السلام) نگریستم که خطبه مى خواند و هرگز زنى را سخن ورتر و زبان آورتر از او ندیدم. گویا زبان على(علیه السلام) در کام اوست و با زبان امیرمؤمنان على(علیه السلام) سخن مى گوید. به سوى مردم اشاره کرد که «ساکت شوید!» این فراز خطبه و این بیان بلیغ حضرت طبق آیه 8 سوره مبارکه صف می باشد "یـریـدون لیطفوا نور اللّه بافوههم و اللّه متم نوره و لو کره الکفرون مى خـواهـنـد نور خدا را با دهانهایشان خاموش کنند و خدا تمام کننده نور خویش است هر چند که کافران کراهت داشته باشند" دشمنان همیشه سعی در خاموشی و کم نور کردن نور خداوند و اهل بیت علیهم السلام هستند اما سعی و تلاش آنها راه به جایی نبرده و به هدف خود نمی رسند.
یکی دیگر از سخنان حضرت زینب سلام الله علهیا آن وقتی است که امام حسین علیه السلام عزم خروج از مکه را به همراه خانواده خود داشتند، در آن هنگام ابن عباس خطاب به حضرت می گویند اگر به سمت عراق می روی حداقل خانواده را همراه خود نساز در این هنگام است که حضرت زینب سلام الله علیها فرمودند: چه میگویی ای پسر عباس؟ تو از ما توقع داری که ما سید و آقا و مولای خودمان را تنها رها کنیم؟ این بیان نشان دهنده ی عمق امام شناسی حضرت زینب سلام الله علیها است که راه رفته ها باید با توسل به مقام حضرتشان در مسیر کسب معرفت قرار بگیرند.
مرحوم آقا شیخ محمدحسین غروی اصفهانی صاحب نهایة الدرایه وقتی به حضرت زینب سلام الله علیها می رسند و می خواهد بی بی را وصف کند اینگونه می فرماید:
قطب محیط العالم الوجودی
فی قوسی النزول و الصعودی
و فی النزول کعبه الرزایا
و فی الصعود قبله البرایا
شریکه الشهید فی مصائبی
کفیله السجاد فی النوائبی
قطب عالم وجود چه در قوس نزول و چه در قوس صعود وجود مقدس علیا مخدره حضرت زینب کبری سلام الله علیها است بر روی زمین نزول کرد و شد کعبه ی مصیبت ها در اوج خودش قبله و محراب اهل زمین و اهل آسمان است ، شریک است با شهید کربلا در همه مصیبت ها خانمی که در مصیبت ها پناه امام سجاد علیه السلام شد.
در کلام این عالم بزرگوار می توان کمی به فضائل و مناقب حضرت زینب سلام الله علیها پی برد همان خانمی که معلم تفسیر قرآن در کوفه بود و به تفسیر قرآن می پرداخت، مسئله ی دیگر توجه به نگاه آفاقی و انفسی حضرت در واقعه ی عاشوراست کسی که تمامی صحنه های کربلا را مشاهده کرد و لحظه به لحظه شاهد غربت برادرش بوده، اما در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه کربلا را چگونه دیده ای؟ می فرمایند "ما رایت الا جمیلا" زینب سلام الله علیها همه ی جنگاوری ها همه ی خون های ریخته شده همه ی غارت ها و آتش زدن ها را زیبا می بیند چون پشت پرده ی واقعه را می بیند و هیچ گاه زبان به گلایه و شکوه باز نمی کند، این خودش یک الگو است که حضرت برای تمامی زمانها و قرن ها ارائه داده اند، از بعدی دیگر این عبارت توجه ما را بر این نکته جلب می کند که انسان در اوج مصیبت ها و بلایا باید شاکر و صابر باشد و این نگاه مثبت به بلایا و مصیبات می باشد که عاملی برای تقرب بیشتر ما به خداوند متعال است پس ما هر چقدر هم در زندگی خود به مصیبت ها دچار بشویم باید آن را از این زوایه ای که حضرت می بینند ببینیم در ضمن این را هم باید بیان کنم که مصیبت کربلا اعظم مصیبات در آسمانها و زمین هست و بلایای امروزی هیچ گونه قابل قیاس با ابعاد کربلا نمی باشد در نهایت بر ما لازم است که با تامل و تدقیق در لحظه لحظه های زندگی این حضرت و پی بردن به نکات برجسته زندگی ایشان سعی در نزدیک شدن و تقرب به این ذوات مقدسه آل الله داشته باشیم.
* دانشجوی دانشگاه قرآن و حدیث
