اولین نسل شبکه تلفن همراه و بیسیم در اواخر دهه 70 میلادی پا به عرصه وجود گذاشت؛ اما تکمیل این شبکه تا دهه 80 به طول انجامید و استانداردهای آن اجرا شد. در نسل اینترنت 1G از سیگنالهای رادیویی بهمنظور برقراری ارتباط استفاده میشود که معمولا آنالوگ هستند، به این معنا که صدای تماس تلفنی به جای استفاده از سیگنالهای دیجیتالی، با فرکانس بالاتری تنظیم میشود. درواقع، 1G استاندارد آنالوگ ارتباط از راه دور است که تا روی کار آمدن نسل 2G به کار خود ادامه داد. اصلیترین تفاوت بین دو سیستم 1G و2G در گوشیهای موبایل، سیگنالهای رادیویی است که در اولی به صورت شبکه آنالوگ و در دومی به صورت شبکه دیجیتال به کار میرود. در واقع، در مقایسه این نسل اول با سایر نسلها، 1G را باید یک حرکت لاکپشتی رو به جلو دانست. سرعت نسل اول اینترنت همراه تنها 2.4 کیلوبیت بر ثانیه بود.
نسل دوم اینترنت مقدمهای برای معرفی سیستم جهانی ارتباط موبایلی بهعنوان یک استاندارد در اوایل دهه 90 میلادی بود.
نسل سوم اینترنت همراه در سال 2001 میلادی عرضه شد تا از این طریق، ظرفیت صداها و دادهها تقویت شود و علاوهبر بهبود ارتباطات موبایلی، محدوده عملکردها و انتقال دادهها و اطلاعات با سرعت بالاتر و هزینه کمتر صورت گیرند. این نسل از اینترنت همراه برای اولین بار توانست دسترسی کاربران تلفنهای همراه را به پهنای باند بسیار پرسرعتی برقرار کند. این امکان از طریق اتصال به اینترنت بیسیم ثابت میسر میشد. کاربران با اینترنت 3G قادر بودند تماسهای ویدئویی برقرار کنند، گفتوگو و کنفرانس برگزار کنند و حتی از گوشیهای مویبایل خود بهعنوان تلویزیون همراه استفاده کنند. امکان دستیابی به نقشههای ناوبری، ایمیل، انجام بازی آنلاین، دانلود موسیقی و خدمات دیجیتال نیز جزء توانمندیهایی بود که اتصال به نسل جدید اینترنت همراه را برای کاربران به ارمغان آورد. اینترنت 3G اطلاعات را با سرعت 14 مگابیت بر ثانیه منتقل میکرد. اما بعد از آن، اینترنت 3.5G و 3.75G عرضه شد که سرعت مگابیت بر ثانیه را برای گوشیهای هوشمند و مودمهای همراه در لپتاپها به همراه آورد. نسل 3.5G یک گروه از تلفیق تکنولوژی تلفم همراه و دادههای طراحی شده برای ارائه عملکرد بهتر نسبت به سیستمهای 3G و گامی برای رسیدن به نسل 4G بود.
تا سالها نسل 3G در دنیا مورد استقبال کاربران گوشیهای تلفن همراه در دنیا بود و آنها میتوانستند با سرعت بالایی نسبت به دو نسل قبل، کارهای اینترنتی خود را انجام دهند. اما در سال 2010، نسل جدیدی از اینترنت همراه روانه گوشیهای موبایل شد که به 4G شهرت یافت و با سرعتی بسیار بالاتر از نسل سوم اینترنت، توانست به خوبی جای آن را بگیرد. نسل چهارم یک سیستم شبکه مبتنیبر IP است که هدف از راهاندازی آن ارائه اینترنت پرسرعت، باکیفیت بالا و ظرفیت بالا برای کاربران است تا علاوهبر امنیتی بهتر بتوانند با هزینه پایینتری صداها و دادهها و مولتیمدیا را از طریق IP انتقال دهند. مزیت اصلی یک شبکه مبتنیبر IP انتقال یکنواخت صداها و دادهها نسبت به نسلهای قبلی اینترنت است که امکان دسترسی کاربران به اینترنتی با پهنای باند موبایلی را برای اتصال مودمهای بیسیم به گوشیهای هوشمند و سایر دستگاههای موبایل فراهم میکند. سرعت نسل چهارم اینترنت همراه به 100 مگابیت بر ثانیه افزایش یافت. در این بین، نسل اینترنت 4.5G هم ارائه شده است که عملکرد بهتری نسبت به 4G دارد.
نسل پنجم اینترنت، نسل بعدی و پایانی اینترنت همراه تاکنون است که در دنیا در دست تدوین است. 5G نسل جدید شبکه تلفن همراه است که سرعت اتصال اینترنتی را تا حد زیادی بهبود میبخشد. هنوز سرعت مشخصی برای آن تعیین نشده اما انتظار میرود سرعت آن حدود 40 برابر 4G باشد. بنابراین به راحتی میتوان به صورت آنلاین ویدئوها را با کیفیت بسیار بالا مشاهده و با سرعت بالا و در مدت زمان بسیار اندکی دانلود کرد. حدس و گمانها حاکی از آن است که سرعت اینترنت 5G بین یک تا 10 گیگابیت بر ثانیه است. زمان دقیقی برای عرضه نسل پنجم اینترنت همراه تعیین نشده اما پیشبینی میشود تا سال 2020 بهطور عمومی به جهان معرفی شود. یکی از مزیتهای این نسل از اینترنت همراه، قابلیت استفاده از آن در فناوری اینترنت اشیاست که برای برقراری اتصال اینترنت بهمنظور ایجاد یکپارپگی بین اشیا و وسایل هوشمند، به اینترنت بیسیم با سرعت بالا نیازمند است.