این تصمیم درست از این جهت حائز اهمیت است که در دوران ریاست حجت‌اله ایوبی بر سازمان سینمایی و دبیری محمد حیدری محافظه‌کاری و اعطای رانت توامان به برخی موجب شده بود، اهالی رسانه حداقل تا روز چهارم جشنواره، فیلم‌هایی بسیار عقب‌تر از قد و قواره و مدیوم یک جشنواره سالانه ملی ببینند. فیلم‌هایی به شدت ضعیف که یا به دلیل باج‌دهی و محافظه‌کاری مسئولین ارشد جشنواره در آن حضور داشتند و یا به دلیل تلقی غلط همیشگی از جشنواره فجر و کاهش دادن آن به «ویترین سالانه‌ی سینمای ایران». ویترینی که لاجرم خوب و بد باید در آن حضور داشته باشند و به نمایش درایند.
پرونده اکران سال 96 شاهد خوبی بر این مدعاست که جشنواره سی و پنجم ضعیف‌ترین جشنواره در همه ادوار این رویداد سینمایی است. بسیاری از فیلم‌های حاضر در جشنواره گذشته یا اکران نشدند و یا حضوری به شدت کم رمق در اکران داشتند. تعدادی از این فیلم‌ها بایگانی شدند و داخل کمد گذاشته شدند و تعدادی که فرصت اکران پیدا کردند با اقبال مخاطبان مردمی مواجه نشدند.
جشنواره سی و ششم اما اینگونه نیست. حضور همزمان کارگردانان و بازیگران بفروش سینمای ایران در جشنواره جاری و اتفاق‌های یکی دو روز اخیر نشان می‌دهد اکران‌های پیش‌رو و اکران 97 متاثر از رخداد جشنواره خواهد بود.
«به وقت شام»، «لاتاری»، «تنگه ابوقریب»، «مصادره»، «مغزهای کوچک زنگ زده»، «چهارراه استانبول»، «دارکوب»، «بمب» و کارهایی که اگرچه بی‌سرو صدا و بی‌ادعا اما موفق در جشنواره ظاهر شده‌اند مانند «خجالت نکش» و... آثاری‌اند که فارغ از فرم و محتوا-که به شدت و مفصل می‌شود درباره آنها حرف زد- می‌توانند به گیشه سال آینده امیدوار باشند.
طبعا یکی از معیارهای موفقیت برای هر جشنواره‌ای میزان فروش فیلم‌های حاضر در جشنواره در سال اکران پیش‌رو است. با یک حساب سرانگشتی و نگاهی به نمای کلی فیلم‌های حاضر و اتفاقات دو روزگذشته در سینماهای مردمی می‌توان روی فروش‌های موفق بسیاری از فیلم‌های حاضر در جشنواره در سال آینده حساب باز کرد.
این اتفاق البته مدیون تصمیمی است که مدیران جشنواره اتخاذ کرده‌اند. آنها متوجه این موضوع بوده‌اند که میدان جشنواره میدان حضور آثاری است که در قد و قواره و مدیوم جشنواره باشند. هم مخاطب را در نظر بگیرند و هم از حداقل استاندارهای کیفی برخوردار باشند.
حذف گروه ناموفق و بی‌مخاطب «هنر و تجربه» یکی از پیامدهای چنین نگاه درستی است. جشنواره ویترین کلیت سینمای ایران نیست. محل رقابت برترین‌هاست. برترین‌ها در چارچوب توانایی فعلی سینمای ایران.
در این بین البته نمی‌شود از کنار آثار ضعیف گذشت که یکی از آنها حتما «جاده قدیم» منیژه حکمت است که بعد از آن همه شلوغ بازی و داد و بیداد با استقبال کم رمق اصحاب رسانه و مردم مواجه شد. فیلمی که سازنده آن ظاهرا قرار است با سروصدای رسانه‌ای برای فیلم‌ش اعتبار بخرد.
جشنواره سی و ششم البته به جهت همخوانی با نام فجر هم موفق‌تراز سالهای گذشته ظاهر شده است. حضور فیلم هایی با مضمون سینمای انقلاب و دفاع مقدس در این جشنواره حائز اهمیت است.
این جشنواره سورپرایزی هم برای سینمای انیمیشن دارد که احتمالا باز از کارهای موفق در گیشه خواهد بود. «فیلشاه» هادی محمدیان بعد از تجربه موفق «شاهزاده روم» حتما برای مخاطب کودک و نوجوان قابل توجه خواهد بود و می‌تواند راه را برای ادامه این مسیر بسیار هموارتر کند.
