به وقت شام؛ یک کلاس کامل دیپلماسی عمومی

خبرنامه دانشجویان ایران: محمد ولوی// دیپلماسی عمومی ایران در صورتی صی تواند در جهان عرب موفق باشد که نخست محیط عمل پیچیده خود را از جنبه های فکری و ذهنی خوب بشناسد و سپس با توجه به این شناخت و درک چالشها و فرصت ها، اهداف مورد نظر نگاه   ایران شیعی را به زبانی ساده و قابل فهم برای مخاطب عرب بیان کند.

به جرات می نویسم که "به وقت شام"، اولین و شاید تنها محصول موفق رسانه ای فرهنگی جمهوری اسلامی در سالهای بحرانی اخیر منطقه است که همه این پیچیدگی ها را به درستی فهمید و پیام جمهوری اسلامی را با حفظ همه اصول راهبردی به مخاطب عربی که بخشی شان ممکن است چندان دل خوشی از ایران و سیاست های آن نداشته باشند منتقل می کند.

هر پلان و جمله این فیلم یک کلاس "دیپلماسی عمومی" است. و  حاتمی کیا ثابت کرد قبل از آنکه در فرم و محتوا قدرت کارگردانی خود را در قله سینمای ایران به رخ همه کشیده باشد، استاد آن است.

این نکته را هرکسی که کمی در مورد فضای سوریه و پیچدگی های جهان عرب آگاه باشد متوجه می شود که حاتمی کیا چه شاهکاری انجام داده است.

آنجایی که زندانی های اخوانی و کرد تحت ستم رژیم بعث را نشان می دهد و به طرفداران اسلام میانه رو سنی کد می دهد.

آنجایی که کاراکتر پیرداغر (که بازی قابل توجهی هم داشت و می تواند در جشنواره هم بعنوان نقش مکمل جایزه بگیرد)، نشان می دهد که چرا جمهوری اسلامی از نظام سوریه حمایت کرد.

آنجایی که تفاوت نگاه انسانی ایرانی و منفعت طلبانه روسی را نشان می دهد.

آنجایی که سلفی هایی همچون شیخ سعدی را فریب خورده و قربانی می داند و تلاش می کند باب گفتگو با آنان را باز  کند.

و در پلان آخر فیلم که تفاوت عملیات استشهادی شیعی با انتحاری تکفیری را  نشان می دهد و ...

در فضای داخل ایران، هر مخاطبی که به وقت شام را ببیند بعد از خروج از سالن دیگر هیچ شک و شبهه ای در مورد چرایی حضور ایران در سطح منطقه را ندارد و همین موضوع  شبه روشنفکرها را این روزها حسابی عصبانی کرده که داعشی وار  به  فیلمی که چهره داعش را برای مخاطب به نمایش می گذارد، حمله می کنند!

این فیلم باید به هر نحو ممکن به دست شهروندان عرب و بخصوص سوری برسد.