یکی از دانشجویان معترض در گفتگویی با «خبرنامه دانشجویان ایران» گفت: وعده هایی که داده شده است، برای دانشجویان قانع کننده نیست و مسئولین دانشگاه مسئله بودجه را مطرح می کنند.
در پایان این تجمع که گفته می شود نزدیک به 130 نفر حاضر بودند، بیانیه منتشر شد. در بخشی از این بیانیه آمده است: آیا دانشگاه نباید برنامه ای را پی ریزی کند تا همه دانشجویان از مسئولیت‌ها، میزان بودجه، هزینه‌ها، کسری و ذخیره مالی و شرایط واگذاری واحد به اساتید و دیگر مسائل اطلاع داشته باشند؟ بودجه دانشگاه دقیقا صرف چه چیز می شود؟
متن این بیانیه به شرح زیر است:
به نام خدا
دانشگاه هنر تهران سالیان متمادی از دانشگاه های معتبر برای تحصیل در رشته های هنری است و الویت اول دانش آموزان پشت کنکور علاقه مند به هنر است. دانش اموزانی که با چشم امید بسیار وارد این مکان برای تحصیل می شوند ولی با ماجراهایی در این دانشگاه رو به رو میشوند که مایه سرخوردگی برای انها در دوره دانشجویی شان است. از پایه ای ترین مشکلات در دانشگاه هنر تهران که پیگیری مطالبات دانشجویان را به بن بست می رساند شفاف نبودن مسئولیت های افراد در بخش های مختلف دانشگاه است.
صریح می گوییم آن چیز که باعث می شود دانشجوی هنر از بدو ورود به این مکان دچار سرخوردگی شود. نحوه مدیریت و سیاستگذاری های غلط است. آن گونه که به هر بخش، نهاد و یا شورا در این دانشگاه نگاه می کنیم اشکالات ریشه ای عجیب و نابخردانه ای را شاهد هستیم. در چند سال اخیر یکی از مشکلاتی که در بیشتر دانشگاه های کشور من جمله دانشگاه هنر تهران که مرکز تخصصی آموزش هنر در کشور می باشد،به وجود آمده پولی شدن آموزش است.
این روند اشتباه و البته غیرقانونی در دانشگاه باعث شده که دانشجویان جدای از مشکلات عدیده دیگر بابت این مورد هم دچار دغدغه ذهنی شوند. شهریه هایی که هر ساله برآنها افزوده می شود و نتیجه اش هیئت های علمی ناشایست و پایین آمدن کیفیت آموزشی بوده است. آیا دانشگاه نباید برنامه ای را پی ریزی کند تا همه دانشجویان از مسئولیت‌ها، میزان بودجه، هزینه‌ها، کسری و ذخیره مالی و شرایط واگذاری واحد به اساتید و دیگر مسائل اطلاع داشته باشند؟ بودجه دانشگاه دقیقا صرف چه چیز می شود؟
دانشجویان شاهد هستند که در بعضی گروه های آموزشی افرادی در جایگاه هیئت علمی به عنوان استاد حضور دارند که به هیچ عنوان نمی توان آن شخص را چه از لحاظ سواد و چه اخلاق آموزشی در سطح دانشگاهی تصور کرد. علاوه زمان انتخاب واحد دانشجو شاهد است، در بعضی اوقات فقط یک استاد برای واحد درسی مورد نظرش وجود دارد و دست دانشجو برای انتخاب گزینه ای دیگر بسته است. اساسا دانشگاه ساز و کاری صحیح و اکادمیک را برای این مهم در نظر نگرفته است. سیلابس های درسی قدیم در تمامی رشته ها که متاسفانه وزارت خانه ، دانشگاه و البته کارشناسان آموزشی به نظر می آید قصد به روز کردن آنها را ندارند، و می بینیم واحد هایی در رشته های مختلف به دانشجو آموزش داده می شود که به هیچ عنوان به کار او نمی آید و اما تنها کارکردش تلف کردن وقت دانشجو است.
مدیران دانشگاه باید در این حد وظیفه خود را بدانند که از تمامی سازوکار دانشگاه هر ترم گزارشی را به شورای صنفی بدهند تا دانشجو از وضع خود آگاه باشد. همچنین باید به مشکلات عمرانی دانشگاه که سالیان درازی است هنوز روند طبیعی و درستش طی نشده اشاره کرد .از زمان شروع روند بازسازی و نوسازی مجموعه باغ ملی این مهم به غیرمسئولانه ترین وضع ممکن انجام می شود و هر سال و هر ترم دانشجو باید در بدترین و زشت ترین وضع ممکن از لحاظ معماری فضا تحصیل کند. ریاست مسلما می دانند که دانشجویان باغ ملی از وضع سلف خود راضی نیستند، یک ترم است دانشجویان در ظروف یکبار مصرف ناهار میخورند و نمی دانند که چه زمانی قرار است از این وضع بیرون بیایند.
ما می خواهیم بدانیم که بودجه دانشگاه دقیقا چگونه صرف دانشگاه می شود آیا این حق ما نیست؟ کمبود پلاتوها، کمبود امکانات و تجهیزات و کار کردن دانشججویان با وسایل قدیمی در کارگاه ها و البته کمبود کلاس های آموزشی، که به بهانه کمبود بودجه دانشجویان را هر ترم با مشکل مواجه می کند، و هر سال فقط وعده است که دانشجویان می شنوند و در ترم های بعد نیز هیچ گره ای گشوده نمی شود.
وضع خوابگاه ها که بیشتر به درد سرباز خانه ها میخورد و دانشجویان شبانه که در بدترین خوابگاه های خودگردان با هزینه نامناسب ساکنند، امکانات ضعیف رفاهی به علاوه توجه نکردن مسئولان به دانشجویان غیر بومی که بارهاست درخواست خوابگاه تابستانی و ترم تابستان را کرده اند و همیشه به بن بست خورده اند . پایین آمدن سطح علمی دانشگاه که نتیجه برگزیدن استادان نالایق و بی سواد است باعث شده که دانشگاه هنر تهران در رتبه بندی دانشگاه های هنر کشور پایین تر از دانشگاه هنر اصفهان و تبریز که زمانی زیر مجموعه این دانشگاه بودند، باشد.
دانشجو حق ندارد بداند تا چه زمانی در این وضع ادامه تحصیل دهد؟ آیا بعضی گروه های آموزشی زمانی که دانشجو استادی را نمی خواهد و گروه آموزشی و معاونت یک ترم آن استاد را کنار می گذارد دوباره او را به دانشگاه برمی گرداند، هیچ فکر نکرده اند که بالاخره دانشجو هم قدرت فکر و عقل دارد؟ اصلا ارزشیابی اساتید دقیقا برای چیست؟ نکند همه ما تمامی اساتید را تایید میکنیم و خود خبر نداریم ، یا اصلا اهمیت به این ارزشیابی داده نمی شود و صرفا باید پر شود تا دانشجو بتواند نمره های پایان ترم را بببیند.
اینکه هر ترم بگویید «بودجه نداریم»، « پیگیری میکنیم»، «بزودی نتیجه را اعلام میکنیم» و گفته هایی از این دست دردی دوا نمیکند. تا وقتی ساز و کار شفافی نباشد، تا وقتی یک روابط عمومی پاسخگو و فعال در دانشگاه نباشد وضعیت همینگونه است. اینکه ما می گوییم شفافیت یعنی پاسخگویی را خواستاریم از شما نه از سر گذراندن و غیر مسئولانه رفتار کردن را تحویلمان دهید.
حذف جشنواره های مختلف که نتیجه سیاستگذاری معاونت فرهنگی ضعیف دانشگاه است، عدم حمایت مادی از نشریات دانشجویی، درگیر کردن دانشجویان برای گرفتن مجوز انجمن های مختلف علمی و دانشجویی نتیجه همین سیاستگذاری های اشتباه و غیر مسئولانه است. مسئولین دانشگاهی آیا فکری و چاره ای نباید به حال دانشجویان سنواتی کنند که به صورت غیرقانونی در ترم های مجاز سنواتشان باید زیربار مشکلات مالی سنگین بروند؟
آیا دانشگاه فقط پول گرفتن از دانشجو را بلد است و پیگیری را مسئولیت خود نمی داند؟ حال با تمامی این اوصاف آیا رواست ریاست محترم دانشگاه در مصاحبه با رسانه ها این اعتراضات و مطالبات را در حد جو سازی و مشکل عده ای قلیل بدانند و ذره ای احساس مسئولیت برای حل این مشکلات نداشته باشند و بدتر از این وضع دانشگاه را مطلوب هم بدانند؟ شما وضع دانشجویان را خوب می دانید؟ فکر می کنید که آنها در شرایطی مناسب در حال تحصیلند؟ ای کاش اجازه دهید ما معترضین هم به دانشگاه تحت مدیریت شما برای تحصیل وارد شویم.
کدام وضعیت مناسب کدام کیفیت مطلوب را شما دیده اید که اینگونه اعتراضات را در رسانه ها جو سازی عده ای می دانید؟! اگر از صندلی ریاستتان پایین بیاید و وضعیت را ببینید هیچوقت این سخنان را در رسانه ها مطرح نمی کردید. ما نه حزب خاصی هستیم نه جبهه گیری میکنیم و نه جو سازی هستیم، ما دانشجوییم و مطالبه به حق داریم و دیگر از این وضع خسته شده ایم. 4 سال است ریاست این دانشگاه بوده اید چقدر وعده هایتان عملی شده!؟
چند بار در نشست های گوناگون با دانشجویان وعده داده اید و عملی نشد!؟اگر هم شده ای کاش شفاف کنید و گزارش دهید تا ما هم متوجه شویم.چرا که حداقل ما چیزی را ندیدیم و تحقق وعده ای برای ما اتفاق نیفتاده است. حال با خودتان فکر کنید آیا سیاه نمایی خواسته های ماست یا مصاحبه های رسانه ای شما؟ چند سال است که دانشگاه از عهده اجماع مکان دانشگاه به صورت مرکزی بر نیامده و دانشجویان شعبه کرج هنوز منتظر انتقالشان به تهران باید بمانند تا بتوانند با دیگر دانشجویان تعامل علمی و کاری داشته باشند؟ البته که این خانه از پای بست ویران است. متاسفانه آنقدر در بحث ساخت و ساز دانشگاه های تهران به خصوص باغ ملی اهمال صورت گرفته که منتقل کردن دانشجویان کرج هم به ضرر خودشان هم به ضرر دانشجویان تهران است.
ایا معاونت های پژوهش و فرهنگی به وظیفه خود مطلع هستند؟ ریاست دانشگاه با خود فکر نمی کنند که بعد از تمام شدن ریاست چند درصد از وعده های خود را عملی کردند؟ و چه چیز از کارهایشان به جا می ماند؟این دانشگاه که در اساسنامه و اهدافش آنچنان که مسئولین آن در این سالها می گویند در نظر داشته که به مهم ترین مرکز اموزشی هنر در کشور و خاورمیانه تبدیل شود لکن به خاطر بی تعهدی و بعضا بی مسئولیتی مدیران آن و البته مدیران بالا دستی در وزارت خانه وغیره تماما از این اهداف در عمل عدول کرده است. فارغ التحصیلان و دانشجویان درحال تحصیل مشاهده می کنند ثمره تمامی مطالبات و اعتماد و امیدواری به وعده ها چیزی جز و سرخوردگی نبوده است. بعضی از این مشکلات شاید ابتدایی و مضحک به نظر برسد ولی ما در اینچنین فضایی قرار است استعدادهای خود را بالفعل کنیم.ما دانشجویان دیگر به تجمع اکتفا نمی کنیم ، خواسته هایمان را تا پیگیری صحیح و مسئولانه رها نخواهیم کرد و به هیچ عنوان از تحقق خواسته هایمان عقب نمی نشینیم.
