این در دانشجویان در ابتدا با ارسال نامه‌ای سرگشاده خطاب به محمود فتوحی رئیس دانشگاه صنعتی شریف، خواستار بررسی علل و ارائه راهکار برای حل مشکلاتی که گلشنی در اظهارات صریحش به آنها اشاره کرده بود شدند.
گلشنی هفته گذشته در اظهارتی صریح که آن را وصیت‌نامه خود نامید، مدعی شده بود که مسئولین دانشگاه صنعتی شریف، شیفته اغیار هستند و با این رویه که اخلاق در آن مرده و از علوم انسانی غافل شدیم، دانشگاه سقوط خواهد کرد.(اینجـــا) حرف‌های این چهره‌ی شناخته‌شده‌ی دانشگاه صنعتی شریف به حدی تکان دهنده بود که به سرعت در فضای رسانه‌ای و دانشگاهی کشور منتشر شد و دوباره مباحث بنیانی پیرامون حوزه علوم انسانیف نگرش علمی و دانشگاهی کشور به غرب و مسائلی از این دست را بر سر زبان‌ها انداخت.
دانشگاه صنعتی شریف نیز به عنوان یکی از دانشگاه‌های مهم و شناخته‌شده‌ی ایران در سطح جهان که صاحب بالاترین درجه‌ی علمی در بین دانشگاه‌های کشور است، همواره مورد توجه اذهان عمومی، چهره‌های تخصصی علمی دانشگاهی و همچنین اقشار مختلف دانشجویان بوده است. بر همین اساس صحبت‌های صریح و بی پرده دکتر گلشنی باعث بروز واکنش‌های مختلف و همچنین به راه افتاد موج جدیدی از اینگونه بحث‌ها بود.
برای روشن‌تر شدن ماجرا، متن نامه دانشجویان به فتوحی رئیس دانشگاه صنعتی شریف را در ادامه می‌خوانید:
جناب آقای دکتر فتوحی
ریاست محترم دانشگاه صنعتی شریف
با سلام و احترام
دانشگاه اصلی‌ترین نهاد تربیت انسانها و مبدأ تحولات هر کشوری است و وظیفه اساتید و دانشجویان دلسوز و هشیار این است که از اصالت و هویت آن حفاظت کرده و اجازه ندهند که خطری آن را تهدید کند.
صحبت‌های اخیر استاد بزرگوار و پیشکسوت دانشگاه، جناب آقای دکتر گلشنی باعث شد تا سؤالات متعددی که ذهن و دل دانشجویان و دغدغه‌مندان کثیری را در این سالیان درگیر کرده بود و متأسفانه در حال فراموش شدن بودند، بار دیگر زنده شوند. سؤالاتی بسیار اساسی و مهم که به وضوح لازم است تا به صورت جدی و مؤثر پیگیری شده و موردبحث قرار گیرد تا در طی گفت‌وگوی عقلانی و به دور از هرگونه قضاوت مبتنی بر خصومت شخصی، به نتایجی دست‌یافته شود که مایه پیشرفت دانشگاه و دلگرمی دغدغه‌مندان باشد .
دانشگاه شریف در زمینه‌های مختلف نیازمند هویت و ایده‌ای است که معین کننده مسیر حرکت آن باشد و مانع حرکت‌های مقطعی و سلیقه‌ای شود. هویت و ایده‌ای که در عین انسجام و شفافیت، بتواند پاسخگوی انتقادات جدی موجود باشد و توانایی لازم برای رقابت در صحنه جهانی را برای دانشگاه فراهم کند.
آیا مدیریت دانشگاه چنین تصویری از آنچه باید در دانشگاه انجام شود دارد؟ اگرنه، چرا؟ و اگر آری چرا جامعه دانشگاهی از آن اطلاع ندارد تا به بوته نقد و آزمایش کشیده شود؟
دانشگاه شریف مخزن نخبگان کشور است. این نخبگان تنها نخبگان فنی و مهندسی نیستند. نخبگان زیادی در زمینه‌های رسانه، تجارت، ورزش، هنر، اقتصاد، فلسفه، روحانیت و ... از این دانشگاه خارج شده‌اند که نمونه‌هایشان همواره موردتمجید بزرگان دانشگاه بوده‌اند. درحالی که مسیر نابخردانه کنکور تمام این نخبگان را به این سمت رانده است، چرا نباید از این ظرفیت برای رفع یکی از اصلی ترین کمبودهای یک دانشگاه صنعتی بهره برد؟
اکنون تمام دانشگاه‌های معتبر در سطح دنیا همانند MIT که مسئولان دانشگاه ما همتای آنان شدن را به عنوان افق دید خود معرفی می‌کنند، متوجه شده‌اند که تخصص گرایی صرف در رشته‌های مهندسی و علوم پایه جوابگو نبوده و لازم است تا به صورت بنیادین به علوم انسانی روی بیاورند. این امر به جایی رسیده است که شماری از این دانشگاه‌ها، دانشکده‌های برتر علوم انسانی را در سطح جهان دارا هستند.
با این اوصاف آیا دانشگاه شریف به فکر رفع نقایص خود در این زمینه هست؟ عدم شفافیت در حوزه تصمیم‌گیری در چنین مواردی، دانشجویان را با این پرسش مواجه می‌سازد که آیا واقعا فهم کلان قابل عرضه‌ای در میان بدنه مسئولین دانشگاه وجود دارد که قابل عرضه به متخصصین و دغدغه‌مندان باشد؟
تقویت و همراهی با گروه فلسفه علم دانشگاه (که در حال حاضر با توجه به استانداردهای علوم انسانی در ایران، از جایگاه خوبی برخوردار است) برای بدل شدن به دانشکده‌ای مؤثر و در سطح بالا طبیعتا کاری مطلوبتر از تضعیف آن است.
نگاه‌های منفی به حضور رشته‌های مدیریت و اقتصاد و فلسفه علم از کجا ناشی می‌شود درحالی‌که این مراکز باوجود برخی ضعف‌ها، به عنوان مراکز برتر کشور در رشته‌های خود شناخته می‌شوند؟ و چرا دانشگاه باوجود استعدادهای بالقوه فراوان در دانشجویان دست به تأسیس دانشکده‌های علوم انسانی در دانشگاه نمی‌زند؟
دانشکده‌هایی که با توجه به رویکردهای روز دنیا و مسائل بوم ایران، بتوانند در کنار رشد جامعیت دانشگاه، آن را از بازاری شدن افراطی در امان نگهدارند. وقتی دانشگاه امروزی، عنوان "فناوری" را در نام خود به یدک می‌کشد، آیا تعبیر صنعتی در نام دانشگاه نوعی آدرس غلط دادن و فهم نادرست نیست؟
بسیاری از بزرگان و متفکرین، نظام کنونی جذب و ارتقا اساتید بر اساس مقالات ISI را درست ندانسته و آن را نوعی دام و موجب عدم رشد واقعی علمی، نبود میل به حل مشکلات کشور و فراری دادن نخبگان می‌دانند. آیا واقعا راه بهتری برای تشخیص سطح علمی اساتید و دانشجویان به ذهن کسی نرسیده است که ما شاهد عدم جذب نخبگان و ترفیع اساتیدی که صرفا مقاله تولید می‌کنند، نباشیم؟
کارآفرینی و جذب سرمایه و امور اقتصادی برای دانشگاه گریزناپذیر به نظر می‌رسد ولی این ضرورت ممکن است باعث تبدیل دانشگاه به بنگاهی اقتصادی شود که چنین اتفاقی باعث ضربه به کیفیت و جایگاه دانشگاه و زندگی دانشجویان می‌شود. آیا دانشگاه برای جلوگیری از این اتفاق و درعین حال ایجاد رونق اقتصادی و جذب سرمایه برنامه‌ای دارد؟
آیا این وظیفه دانشگاه نیست که در مسیر تولید علم بومی و متناسب با نیازهای کشور حرکت کند و از جهتی هم به ایجاد هویت ملی و دینی در دانشجویان و فضای دانشگاهی دست بزند؟
در پایان از جنابعالی و همه مدیران و اساتید دانشگاه دعوت می‌کنیم که در جلسات هم‌اندیشی با حضور مسئولین دانشگاه، جناب آقای دکتر گلشنی، و دانشجویان شرکت نمایید، تا انشاءالله با یک حرکت جمعی و هم‌افزایی، دانشگاه به مسیر درست خود بازگردد .
جمعی از فعالین و دغدغه‌مندان دانشگاه صنعتی شریف
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف
انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه صنعتی شریف
انجمن علمی دانشکده برق (رسانا)
انجمن علمی دانشکده کامپیوتر (اساسسی)
انجمن علمی دانشکده مکانیک (محور)
انجمن علمی دانشکده عمران (مجله عمران)
انجمن علمی دانشکده هوافضا
انجمن علمی دانشکده ریاضی(همبند)
انجمن علمی دانشکده فیزیک
انجمن علمی دانشکده شیمی (کاوش)
انجمن علمی دانشکده مهندسی شیمی (کیمیا)
انجمن علمی دانشکده مدیریت
انجمن علمی علوم شناختی (شناسا)
انجمن علمی نخبگان
انجمن علمی محیط زیست
انجمن علمی نانو
انجمن علمی ژرفا
انجمن علمی مدیریت و راهبردی
انجمن علمی بازار سرمایه
کانون فرهنگی هنرهای تجسمی
کانون فرهنگی شعر و ادب
کانون مطالعات اقتصادی و سیاست گذاری
دانشجویان همچنین نامه‌ای به گلشنی نوشتند و ضمن تاکید بر پیگیری موارد مطروحه از سوی این استاد دانشگاه، سوالات دیگری را مطرح کردند و در نهایت، خواستار تشکیل میزگردی برای بررسی بهتر و دقیقتر این موضوع با حضور رئیس دانشگاه و سایر چهره‌های مهم دانشگاه شدند.
متن این نامه را در ادامه می‌خوانید:
جناب آقای دکتر گلشنی
ریاست محترم گروه فلسفه علم و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی
با سلام و احترام
دانشگاه اصلی‌ترین نهاد تربیت انسانها و مبدأ تحولات هر کشوری است و وظیفه اساتید و دانشجویان دلسوز و هشیار این است که از اصالت و هویت آن حفاظت کرده و اجازه ندهند که خطری آن را تهدید کند .
صحبت‌های اخیر جنابعالی به عنوان یکی از برجسته‌ترین اساتید دانشگاه، باعث شد تا سؤالات متعددی که ذهن و دل دانشجویان و دغدغه‌مندان کثیری را در این سالیان درگیر کرده بود و متأسفانه در حال فراموش شدن بودند، بار دیگر زنده شوند. سؤالاتی بسیار اساسی و مهم که به وضوح لازم است تا به صورت جدی و مؤثر پیگیری شده و موردبحث قرار گیرد تا در طی گفت‌وگوی عقلانی و به دوراز هرگونه قضاوت مبتنی بر خصومت شخصی، به نتایجی دست‌یافته شود که مایه پیشرفت دانشگاه و دلگرمی دغدغه‌مندان باشد .
دو موضوع اساسی از دست رفتن هویت دینی و ملی، و همچنین بیفایده بودن بسیاری از فعالیت‌های علمی در دانشگاه و عدم تمرکز به حل مسائل کشور، حرف دل فعالین دانشجویی نیز هست .
لذا فعالین دانشجویی در نامه‌ای خطاب به ریاست دانشگاه مطالبه‌ی خود مبنی بر پیگیری موارد مطرح شده را بیان کردند .
در کنار طرح پرسش از ریاست دانشگاه، اما چند سؤال کلیدی از جنابعالی، مایه‌ی نگاشته شدن این نامه شد .
1- پرسش اول در مورد افرادی که با رزومه‌ی خوب توسط هیئت جذب دانشگاه رد شده‌اند، به‌طور صریح و شفاف بگویید این افراد با چه رزومه‌ای رد شده‌اند و آیا افرادی با رزومه‌ی ضعیف‌تر جذب‌شده‌اند؟
2- با توجه به اینکه متخصصان بسیاری می‌گویند که مقالات ISI ملاک درستی برای جذب و ارتقاء اساتید نیست، جنابعالی چه روشهای متقن و مناسبی را به‌عنوان جایگزین پیشنهاد می‌کنید که به‌طور شفاف بتوان با استناد به آن، اساتید جدید را جذب کرد؟
3- با توجه به تفاوت سطح علوم انسانی و علوم فنی در ایران از یک‌سو، و تفاوت نسبی مسائل علوم انسانی در ایران در نسبت با مسائل سایر نقاط جهان از سوی دیگر، طبعا ملاک داوری کیفیت علمی خروجی‌های دانشکده‌های انسانی، تفاوت‌هایی با ملاک داوری کیفیت خروجی دانشکده‌های فنی دارد. پرسش این است که بالأخص در خصوص مورد گروه فلسفه علم، چه ملاک‌های قابل‌پذیرش نخبگان و شفافی را برای داوری کیفیت خروجی‌های گروه پیشنهاد می‌دهید؟
4- این سؤال برای اذهان دانشگاهیان پدید آمده است که چرا برخی با ورود دانشگاه به عرصه علوم انسانی مخالفت می‌کنند و چه دلایلی برای این نگرش دارند؟ ضمنا آیا تمامی موافقین ورود علوم انسانی به دانشگاه، به نظر شما صلاحیت کافی برای تصدی این امر را دارا هستند؟
5- برخی منتقدین این نکته را بیان می‌دارند که بسیاری از موارد مورد انتقاد شما حاصل مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است و این در حالی است که شما خود عضو آن شورا هستید و نوعی تناقض به نظر می‌رسد! گرچه این نقد در برخی موارد که مصوبات وزارت علوم موجب خراب شدن صحنه علم در ایران شده است (مانند ملاک شدن ISI برای ارتقا)، نقد واردی نیست، اما با این حال، پرسش از کارکرد و کارنامه شورای انقلاب در این زمینه، پرسشی موجه است که می‌تواند مطالبه دقیق از شورای انقلاب فرهنگی و شفاف شدن کارنامه حضور شما در آن شورا را در پی داشته باشد.
فعالین دانشجویی مشتاقانه و متواضعانه منتظر ارائه‌ی راهکارهای جایگزین از سوی جنابعالی هستند. امید است تا همه دغدغه‌مندان با مشارکت در پاسخ به این پرسش‌ها، در جبران نقایص دانشگاه و حرکت به سمت دانشگاه بهتر، همراه هم باشند.
و در پایان از جنابعالی دعوت می‌کنیم که در جلسات هم‌اندیشی با حضور مسئولین دانشگاه و دانشجویان شرکت نمایید، تا انشاءالله با یک حرکت جمعی و هم‌افزایی، دانشگاه به مسیر درست خود بازگردد.
جمعی از فعالین و دغدغه‌مندان دانشگاه صنعتی شریف
جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف
انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف
انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه صنعتی شریف
انجمن علمی دانشکده برق (رسانا)
انجمن علمی دانشکده کامپیوتر (اساسسی)
انجمن علمی دانشکده مکانیک (محور)
انجمن علمی دانشکده عمران (مجله عمران)
انجمن علمی دانشکده هوافضا
انجمن علمی دانشکده ریاضی(همبند)
انجمن علمی دانشکده فیزیک
انجمن علمی دانشکده شیمی (کاوش)
انجمن علمی دانشکده مهندسی شیمی (کیمیا)
انجمن علمی دانشکده مدیریت
انجمن علمی علوم شناختی (شناسا)
انجمن علمی نخبگان
انجمن علمی محیط زیست
انجمن علمی نانو
انجمن علمی ژرفا
انجمن علمی مدیریت و راهبردی
انجمن علمی بازار سرمایه
کانون فرهنگی هنرهای تجسمی
کانون فرهنگی شعر و ادب
کانون مطالعات اقتصادی و سیاست گذاری
اما بررسی واکنش دانشجویان که با حمایت جامع 23 تشکل دانشجویی این دانشگاه نیز همراه شده است، نشان دهنده‌ی عمق مشکلاتی است که دکتر گلشنی ناگزیر به بیان آنها شد. مشکلاتی که یقینا ادامه مواجهه دانشگاه با آنها ممکن است تا سالهای سال، پشیمانی برای نسل‌های آینده‌ی دانشجویان و اساتید را بر جای گذارد.
به طور کلی باید منتظر ماند و دید که آیا محمود فتوحی رئیس دانشگاه صنعتی شریف، اساتید دیگر، مسئولین وزارت علوم و یا دولت به این مسئله واکنشی نشان خواهند داد؟ آیا خواسته‌ی دانشجویان مبنی بر تشکیل هم‌اندیشی برای بررسی و ارائه راهکار برای حل این مشلات عملی می‌شود؟
