اگر سر و کارتان با وبسایتهای بانکها و سایتهای خرید اینترنتی باشد حتما با کیبوردهایی که موقع وارد کردن اطلاعات شخصی برایتان باز میشود، آشنا هستید. این قبیل کیبوردها در واقع امنیت کاربران را بالا میبرد و از اطلاعات شخصی آنها حفاظت میکند. از سوی دیگر، گاهی امکان دسترسی به کیبوردهای معمولی وجود ندارد و کاربران وادار به استفاده از کیبوردهایی غیرواقعی میشوند که کار را برای آنها راحتتر میکند.
به گزارش خبرنگار فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کیبورد مجازی بخشی از نرمافزاری است که به کاربر اجازه میدهد، کاراکترها یا حروف را در متن وارد کند. کیبورد مجازی را معمولا میتوان با چند دستگاه ورودی مورد استفاده قرار داد که از این میان میتوان به صفحه نمایشگرهای لمسی، کیبورد واقعی کامپیوتر و موس آن اشاره کرد. کیبورد مجازی در واقع نوعی کیبورد کامپیوتری است که کاربر با تایپ کردن داخل آن یا داخل سطح یا منطقهای بیسیم یا نوری به جای فشردن کلیدهای فیزیکی کیبورد اقدام به نوشتن متن میکند. چنین سیستمی کاربر را قادر میسازد که از دستگاهی کوچک مانند گوشیهای موبایل برای تایپ کردن با قابلیت یک کیبورد کامل استفاده کنند.
انواع کیبوردهای مجازی
یک کیبورد مجازی در قالب کامپیوتر دسکتاپ ممکن است بهعنوان یک مکانیسم جایگزین برای کاربران معمولی مورد استفاده قرار گیرد که نمیتوانند از کیبوردهای معمولی استفاده کنند یا این قبیل کیبوردها ممکن است مورد استفاده کاربرانی قرار گیرد که معمولا کاربرانی چندزبانه هستند و مدام باید کاراکترها و الفبای مختلف را به کار ببرند و این مساله برایشان گیجکننده میشود. اگرچه کیبوردهای سختافزاری در قالب طرحهای دوکاره کیبورد نیز وجود دارند، کیبورد مجازی روی صفحه جایگزین مناسبی برای کار در فضاهای مختلف یا لپتاب است. کیبوردهای مجازی معمولا بدون وجود کیبوردهای فیزیکی و واقعی و روی صفحه نمایشگر مورد استفاده قرار میگیرند که غالبا در کامپیوترهای جیبی، تبلتها، لپتاپها و گوشیهای هوشمند کاربرد دارند و با لمس انگشت روی دکمههای کیبورد میتوان بهراحتی با آن تایپ کرد.
بهطور کلی کیبوردهای مجازی را به چند دسته تقسیم میکنند:
کیبوردهای فیزیکی با دکمههای متمایز که شامل صفحه نمایشگر قابل تغییر به شکل الکترونیکی است که در صفحه کلید ادغام شده است.
کیبوردهای مجازی مجهز به کیبورد لمسی یا نقاط لمسی
کیبورد نوری با کلیدها یا نقاط لمسی
کیبوردهای نوری با قابلیت تشخیص حرکات دست و انگشت انسان
کیبوردهای نوری که امکان ورود از دستگاههای دیگری چون موس کامپیوتر، کلید یا سایر دستگاههای فناوری کمکی را امکانپذیر میکند.
کیبوردهای مجازی آنلاین برای زبانهای مختلف که به تغییرات تنظیمات OS نیاز ندارند.
کیبوردهای مجازی نوری
کیبورد مجازی نوری نخستین بار توسط مهندسان IBM در سال 2008 ابداع شد. این کیبورد از طریق نور قادر به تشخیص حرکات دست و انگشت انسان است و میتواند آنها را در قالب دادههای فیزیکی عملی کند و در واقع، تایپ نامحدودی از کاراکترهای تایپشده را انجام میدهد. در اینترنت، انواع کیبوردهای مجازی جاوااسکریپت ایجاد شدهاند که به کاربران امکان میدهد به زبان خود در کیبوردهای خارجی تایپ کنند.
در فناوری به کار رفته، در کیبوردهای نوری، کیبورد از طریق نور روی سطحی صاف تابیده میشود و کاربر تصویری از صفحه کلید را لمس میکند. این دستگاه نوری ضربههای وارده روی هر کلید را تشخیص داده و آن را به کامپیوتر ارسال میکند.
در فناوری دیگر، کیبورد روی یک نقطه تابانده میشود و کلیدهای انتخاب شده با استفاده از فناوری بلوتوث با برد پایین در قالب سیگنالهای بیسیم منتقل میشوند. از نظر تئوری، این فناوری با هر روشی که مورد استفاده قرار گیرد، کیبورد را میتوان توسط نور در فضا تاباند و کاربر میتواند با حرکت انگشتان دست در هوا از آن استفاده کند. گاهی کیبورد مجازی را کیبورد نرم هم میگویند که روی صفحه نمایشگر بهعنوان نقشه تصویری نمایش داده میشود.
کیبوردهای نوری یا تابشی انواعی از کیبوردهای مجازی هستند که تصویری دیجیتالی از کیبورد با استفاده از لیزر قرمز دیودی بهطور مجازی روی هر سطح صافی تابانده میشود. این نور لیزر از طریق یک عنصر نوری شکستی میدرخشد. این عنصر نوری شکستی، در امتداد لنزهای نوری خاص، تصویر کیبورد را تا جایی که به اندازه یک کیبورد قابل استفاده شود، گسترش میدهد و آن را روی سطحی میتاباند. نور لیزر مادون قرمز دیودی که در پایین دستگاه قرار گرفته، سطح باریکی از نور نامرئی مادون قرمز را میتاباند که به موازات سطحی که کاربر قصد تایپ کردن روی آن را دارد، پیش میرود. همزمان که روی آن سطح تایپ میکنید، انگشتانتان از نقاط خاصی از این سطح عبور میکند. یک نیمهرسانای اکسید فلزی آزاد، موقعیت انگشتان شما را در محدوده صفحه کلید منعکس میکند، در حالی که یک تراشه حسگر یکپارچه به نام هسته پردازش رابط مجازی، موقعیت ضربات وارده به کیبورد را تجزیه و تحلیل میکند. درنهایت، این کیبورد مجازی اطلاعات را برای تفسیر فرمانهای صادره از انگشتان دست به کامپیوتر میفرستد.
در واقع، کیبورد مجازی مانند کیبوردهای سنتی عمل میکند. به این معنا که این کیبورد مانند یک دستگاه ورودی است که دستورها را پذیرفته و ضربات وارده به دکمهها را تفسیر و آنها را به کامپیوتر یا موبایل ارسال میکند. کیبوردهای مجازی غالبا کوچک و سبک وزن هستند و اغلب اندازه آنها بزرگتر از یک بسته آدامس نمیشود، بنابراین کاربران بهراحتی میتوانند آن را داخل جیب جابهجا کنند. این کیبوردهای مجازی قابل اتصال به لپتاب، تبلت و گوشیهای هوشمند هستند یا از طریق کابل USB یا بلوتوث به دستگاهها متصل میشوند. بعد از اتصال کیبورد مجازی به دستگاههای مورد نظر، کیبورد مجازی، فرمانها و اطلاعات ضربههای وارده به دکمههای کیبورد را به برنامه پردازش کلمه یا پنجره فعال دیگری در کامپیوتر یا موبایل ارسال میکند. باید به خاطر داشته باشید که کیبورد مجازی به سطحی صاف، غیرانعکاسی و مات برای تابیده شدن احتیاج دارد. بنابراین استفاده از آن در اتوبوس، قطار یا خودرو خیلی مرسوم نیست. سرعت، عامل مهمی برای کار با کیبورد به شمار میرود. برخی کیبوردهای مجازی تا بیش از 350 تا 400 کاراکتر در دقیقه تایپ میکنند بنابراین حتی اگر سرعت شما در تایپ کردن بسیار بالا باشد، نباید نگران پایین بودن سرعت کیبورد باشید. تنها باید به دنبال کیبورد مجازیای باشید که با نوع سیستم کامپیوتری شما همخوانی داشته باشد. تنظیمات نور تابیده شده روی سطح نیز از دیگر مواردی است که باید در طول روز یا شب رعایت شود تا بهراحتی بتوانید با آن تایپ کنید. طول عمر باتری هم معیار دیگر کیبوردهای مجازی است. بیشتر کیبوردهای مجازی مجهز به باتریهای پلیمری لیتیومی هستند که زمانی حدود دو تا سه ساعت را برای کار در اختیار کاربر قرار میدهند و برای استفاده بیشتر باید آن را شارژ کرد.
امنیت
در برخی موارد، کیبوردهای مجازی برای کاهش خطر ورود به سیستم مورد استفاده قرار میگیرند. بهعنوان مثال، سرویسهای مجازی بانکها معمولا برای ورود کاربران و وارد کردن پسورد نوعی کیبورد مجازی تعبیه کردهاند که به جای استفاده از کیبورد واقعی از آن استفاده میکنند. در چنین سیستمهایی و با توجه به کاربرد کیبوردهای مجازی، بدافزارها بهسختی میتوانند نمایشگر و موس را برای به دست آوردن اطلاعات کاربران کنترل کنند.