خبرنامه دانشجویان ایران: میلاد صالحی// دو سال پیش و در پنجم بهمن ماه در پی قرائت گزیده و منتخبی از پرونده ی قطور «فساد در فوتبال» در صحن علنی و به دستور ریاست خانه ملت، این پرونده جهت بررسی بیشتر به کمیسیون اصل نود فرستاده شد و برای اولین بار به صورت علنی در مورد آن سخن گفته شد. اما تا مرداد ماه امسال هیچگونه خبر دقیقی از آن منتشر نگردید و بازرسیها در حد جلساتی با افراد نام برده شده در پرونده بود و بدون ارائه ی هیچ حکم و گزارشی.
تا آنکه در ۱۰ مرداد و در کنفرانس مطبوعاتی رئیس وقت حراست وزارت ورزش خبرنگاری از ایشان در رابطه با فساد در فوتبال و همچنین پیگیریهای کمیسیون اصل نود پرسیدند که ایشان در جواب پاسخ دادند: این پرونده همان موقع هم سیاسی بود و از نظر من الان هم سیاسی است و چیزی از آن درنمی آید. از دوستان در کمیسیون اصل ۹۰ خواهش میکنم اگر مدارکی دارند به ما هم بدهند چون چیزی دست ما نیامده است. فقط یک نامه از رئیس وقت کمیسیون برای وزیر ارسال شد که اعلام شده بود برخی مسائل را برای تائید صلاحیتهای فدراسیون فوتبال مدنظر قرار دهید که ما پاسخ دادیم اگر مدرکی دارید بدهید که هیچ چیزی ندادند. الان هم اگر دوستان جدید مدارک جدیدی دارند به ما بدهند تا رسیدگی کنیم و در تائید صلاحیتهای بعدی تاثیرگذار باشد.
و اما در ادامه رئیس آن کمیسون در جواب گفتند که در حال انتخاب کارشناس جدید برای این پرونده هستند و اینکه به پرونده شاکی های جدیدی نیز اضافه شده است و از این قبیل پرونده های جنجالی و قطور در کمیسیون زیاد است و بهانه هایی از این قبیل.
فساد در فوتبال موضوعی که با صحبتهای علی کریمی در برنامه نود و همچنین کنفرانسهای مطبوعاتی قبل از آن، بعد از قریب به دو سال دوباره به تیتر اخبار بدل گشته است. اما اگر نگاهی به مناظره ی علی کریمی با نایب رئیس فدراسیون فوتبال داشته باشیم به این موضوع میرسیم که فساد در فوتبال تنها مختص به فوتبال پایه و باشگاهی نیست و منشا خیلی از این فسادها خود فدراسیون فوتبال است، جایی که قریب به ۱۲ سال سکان هدایتش بر دست علی کفاشیان و مهدی تاج قرار گرفته است افرادی که در سالیان گذشته بارها مورد سوءضن های مختلفی قرار گرفته اند، از سفرهای بی دلیل به کشورهای خارجی با هزینه ی فدراسیون گرفته تا بحث پاداش های تیم ملی و بحث اسپانسرینگ و در هیچکدام از این موارد پاسخی قاطع داده نشده و پس از مدتی به قول معروف آبها از آسیاب افتاده است.
این افراد هر بار پشت موفقیت و یا عدم موفقیت تیمهای مختلف ملی پنهان گشته و مسائلی از قبیل را حاشیه و مانع پیشرفت خوانده اند؛ چیزی که در مناظره ی برنامه ی نود هم مشهود بود که آقای ساکت به آن اشاره کردند، آن بود که موفقیت های تیمهای ملی فوتسال و فوتبال ساحلی را مدیون مدیریت جهادی آقایان کفاشیان و تاج می دانستند در حالیکه میتوان به جرات گفت کوچکترین حمایتی صورت نگرفته است به قدری که تیم ملی فوتسال در جام جهانی، جایی که به مقام چهارمی نائل آمد، با کمبود لباس مواجه بود؛ در حدی که مجبور بودن لباسهای خود را بدوزند! پس میتوان نتیجه گرفت که این موفقیت ها به واسطه ی استعداد ذاتی بوده اند نه برنامه ریزی فدراسیون بر کسی پوشیده نیست که فوتبال در دنیای امروز یکی از پر سودترین بنگاه های اقتصادی است و درآمدهای بازیکنان فوتبال به خوبی سطح معاملات و گردشهای مالی این رشته را نشان می دهد، در کشورهایی با صنعت فوتبال قوی، عمدتا این صنعت به صورت خصوصی اداره می شود ولی در ایران، فوتبال تا حد بسیار زیادی دولتی است.
این حجم از پول و منابع مالی بدون تردید نیاز به نظارت دقیقتری دارد تا حتی کوچکترین شبهه ای در مورد مسائل مالی آن ایجاد نگردد. اما الان و در وضع کنونی برای روشن شدن قضایا چه روشی کارسازتر خواهد بود؟ بررسی های کمیسیون اصل نود که به گفته ی رئیس آن زمانبر خواهد بود یا روشن سازی افرادی مثل علی کریمی که تخصصشون رو پایی زدن است.
