به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در قرن جدید جنگ‌های نظامی و سخت افزاری در حال ضعیف شدن هستند. امروزه جنگ، جنگ اندیشه‌هاست.
تاثیری که در درازمدت روی فکر یک انسان می‌توان گذشت به مراتب بهتر از فتح یک منطقه با توان رزمی و جنگی است. در جنگ نظامی، اگرچه می‌شود با خرج بسیار و طی مدتی یک کشور را اشغال کرد، اما در جنگ فکری، به تدریج و ممارست و با خرج کمتر می‌شود مسیر یک انسان یا یک ملت را برای همیشه تغییر داد. به قول یکی از اساتید ما: «مهم‌تر از چیزهایی که یاد می‌گیرید، چیزهایی است که نباید بیاموزید چون فکر غلط را نمی‌شود به راحتی از ذهن یک انسان پاک کرد.»
اما در جنگ اندیشه‌ها مثل هر جنگ دیگری نیاز به ابزار دفاعی وجود دارد. در جامعه امروز اگر آدم متدین حواسش جمع نباشد، با تاویل‌های هرمنوتیکی از کتب مقدس، می‌شود تمام آموزه های دینی را در ذهن آدمی پاک یا چه بسا معکوس کرد. حالا سوالی که قاعدتا برای خیلی‌ها پیش می‌آید، این است: «هرمنوتیک چیست؟»
مساله اساسا همین است. دنیای امروز واژه‌هایی برای خودش ساخته و با همان‌ها در حال تفسیر جهان است. حالا اگر ما عقیده‌ای داشته باشیم نمی‌شود خودمان را نسبت به این واژه‌ها بی‌نیاز تلقی کنیم. فی‌المثل اگر ما بخواهیم در انگلستان از عقایدمان دفاع کنیم، این کار تنها به‌وسیله‌ی زبان انگلیسی ممکن است. در دنیای امروز هم باید با زبان روز از عقیده دفاع کرد. (البته اگر حقیقتا عقیده‌ای وجود داشته باشد!) اگر به صورت گذرا هم یک نگاه به متون علوم انسانی روز بیاندازیم، با «ایسم»های مختلفی مواجه می‌شویم. از لیبرالیسم و سوسیالیسم و توتالیتاریسم بگیر تا لغت پرطمطراق اگزیستانسیالیم!
حالا در این شرایط، جناب شهریار زرشناس کتابی برای دانشجویان نوشته است با عنوان «واژه‌نامه سیاسی – فرهنگی» که رسالتش توضیح و تبیین همین واژه‌های مختلف علوم انسانی است. پر واضح است که محیط دانشگاه محل تعامل اندیشه‌های مختلف و استدلال‌هایی در جهت عقاید متفاوت است. شما هم اگر هر عقیده و باوری دارید بدانید در روزگار هجوم شبهه‌ها، به زبان رایج اندیشه که با همین مفاهیم و اصطلاحات بوجود آمده است، نیاز دارید.
از ما گفتن بود!
از زبان کتاب:
واژه «هرمنوتیک» از کلمه یونانی «هرمنیون» به معنای «چیزی را قابل فهم ساختن» گرفته شده است. واژه یونانی هرمنوتیک از زمان افلاطون به کار می‌رفته و ارسطو، بخشی از کتاب «ارغنون» خود را بدین اسم نامیده بود. اما با وجود این تا عصر جدید و پس از رنسانس این واژه کاربرد چندانی نداشته است.
در سال ۱۶۵۴ میلادی، «دان هاور» کتابی به نام «هرمنوتیک قدسی» نوشت و هرمنوتیک را به عنوان روش تفسیر کتاب مقدس به‌کار برد.
