دانش‌آموخته علوم سیاسی و نخبه بورسیه دانشگاه اصفهان اخراج شد!

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ندای اصفهان، جای بسی تاسف است که تفکر و ایده نخبه ها همچون فریادی در نطفه خفه می شود اما گویی که جایگزین هایی از نوع ژن برتر جایگاه ها را به دنیا نیامده تسخیر کرده بودند. مقام معظم رهبری هم در این خصوص فرموده اند: «در موضوع بورسیه‌ها، موضوع به‌درستی پیگیری نشد و آن کاری که باید انجام می‌شد، محقق نگردید.»

دکتر حسین روحانی (متولد ۱۳۶۱) دانش آموخته دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان یکی از همین افراد است که در دانشگاه اصفهان حق استخدام و حقوق قطعی وی را نادیده گرفته اند. در ادامه گفتگو اسناد و مدارک علمی ایشان را مطالعه می کنیم.

در طول تاریخ نیز همیشه متفکران و نخبگان بلندآوازه و خلاق به خاطر خرق عادتهای غلط علمی، ایستادگی در برابر رفیق بازی و باندبازی و همچنین مطرح نمودن ایده های بدیع، آماج بدترین و کینه توزانه ترین بی مهری ها، توهین ها، تحقیرها و تخریب ها بوده اند.

لطفاً در خصوص نحوه بورس شدنتان و حقی که از شما پایمال شد توضیح دهید؟
حسین روحانی: طی فراخوان بهمن ماه ۱۳۹۰ گرایش اندیشه سیاسی بورس داخل و بعد از گذراندن موفقیت آمیز صلاحیتهای علمی و عمومی، طبق اعلام نیاز و جایابی شماره ۳۳/۷۳ مورخ ۰۴/۰۸/۹۲ هیأت نه نفره اجرایی جذب دانشگاه اصفهان به ریاست جناب آقای دکتر محمدحسین رامشت (ریاست وقت دانشگاه اصفهان) جهت اخذ حکم بورس به وزارت علوم معرفی شدم.

ولی به مجرد به اینکه دولت یازدهم روی کار آمد، وزارت علوم مجدداً پرونده بورس اینجانب را مورد بررسی دقیق قرار داد و پیرو این بررسی، اینجانب جهت انجام مصاحبه علمی به سازمان امور دانشجویان دعوت شدم و پس از انجام مصاحبه علمی در محضر دو تن از اساتید برجسته علوم سیاسی وزارت علوم و متعاقب آن بررسی رزومه علمی و نتیجه مصاحبه علمی اینجانب به وسیله پنج تن از اساتید برجسته علوم سیاسی مستقر در سازمان امور دانشجویان، نهایتاً مورخ ۰۳/۰۸/۹۳ موفق به اخذ حکم بورس داخل علوم سیاسی دانشگاه اصفهان شدم.

اما بعد از فراغت از تحصیل و زمانی که جهت تبدیل وضعیت بورس به وضعیت استخدامی به دانشگاه اصفهان مراجعه نمودم، دانشگاه اصفهان از استخدام اینجانب سرباز زد و این اتفاق در حالی رخ داد که طبق فراخوان وزارت علوم، دانشگاه اصفهان در گرایش اندیشه سیاسی حق استخدام داشت و طبق نظر هیأت وقت اجرایی جذب دانشگاه اصفهان به دلیل اینکه تخصص و صلاحیت علمی اینجانب در گرایش اندیشه سیاسی بوده است، بنابراین هیچ فرد دیگری جز اینجانب حق استخدام در گرایش اندیشه سیاسی را نداشته و ندارد. بدیهی است استخدام فردی که هیچ تخصصی در اندیشه سیاسی ندارد، نقض آشکار حقوق اینجانب محسوب می شود.

از طرفی طبق مصوبه دویست هیأت عالی جذب، دانشگاه هایی که اقدام به عدم جذب بورسیه ها نمایند، پنج سال از حق استخدامی محروم خواهند شد و این در حالیست که دانشگاه اصفهان اقدام به استخدام افراد دیگری در رشته اینجانب نموده که خلاف مصوبه هیأت عالی جذب می باشد. واقعیت این است که دانشگاه اصفهان نزدیک به چهار سال است که حیات مادی و معنوی اینجانب را تباه کرده و هیچ مرجعی نیز تا کنون مشکل اینجانب را حل ننموده است.

آیا دانشگاه اصفهان اسناد و مدارک برای اثبات و احراز دلیل عدم استخدام شما که ارائه نموده است؟
خیر، همانطور که اشاره کردید ادعای اصلی دانشگاه اصفهان در تضییع حق استخدامی اینجانب، عنوان کلی «ضعف علمی» است. این در حالیست که براساس دلایل قوی و مستدل و همچنین مستندات، و نظر پنج تن از اساتید علوم سیاسی دانشگاه اصفهان بسیار عالی است و اساساً امکان ندارد کسی بتواند اینجانب را که دارای عناوینی چون شاگرد اول دو مقطع کارشناسی ارشد و دکتری با معدل بالای نوزده بودم، نفر اول امتحان جامع دکتری، مدارک نخبگی و استعداد درخشان و عضو دفتر پژوهشگران جوان در همین دانشگاه اصفهان هستم به ضعف علمی! متهم کند.

واقعیت این است که حکم بورس علوم سیاسی دانشگاه اصفهان اینجانب به امضاء و تأیید دکتر صدیقی (ریاست محترم سازمان امور دانشجویان) رسیده است و هیأت عالی جذب نیز اینجانب را در لیست ۱۳۲ نفره بورسیه های قانونی که می بایست استخدام شوند، قرار داده است. لازم به ذکر است که جهت اخذ حکم بورس، صلاحیت علمی و عمومی اینجانب دو بار توسط دانشگاه اصفهان و وزارت علوم تایید شده است.

صرف اینکه حکم بورس اینجانب توسط دولت اعتدال و پروفسور سعدالله نصیری قیداری (معاون سابق پارلمانی وزارت علوم و عضو برجسته کمیته بررسی علمی و قانونی بورسیه ها در دوره وزارت دکتر فرجی دانا) نیز تأیید شده است و ایشان بارها از حق استخدامی اینجانب حمایت نموده اند. دکتر فرهادی (وزیر سابق علوم) و دکتر زاهدی (ریاست کمیسیون آموزش مجلس) نیز بر حق جذب اینجانب تأکید ورزیده اند.

شما تصویر مدارک و اسنادتان را جهت احراز صلاحیت و برتری علمی خود دارید؟
بله. تصویر مدارک علمی اینجانب به شرح زیر است:

۱- احراز عنوان نخبگی طبق نامه شماره ۳۸۰/۵/ص مورخ ۲۶/۸/۸۷ بنیاد ملی نخبگان و شماره نامه ۳/۱۴۵۰/ ب ن مورخ ۵/۹/۸۷

۲- اخذ گواهی رتبه اولی مقطع کارشناسی ارشد(استعداد درخشان) علوم سیاسی دانشگاه اصفهان با معدل کل ۱۹٫۰۹

۳- احراز رتبه اولی مقطع دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان با معدل ۱۹٫۳۱

۴- گواهی سابقه ۵ ترم تدریس در مقطع کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

۵- گواهی داوری مقالات علمی_ پژوهشی مجله جامعه شناسی کاربردی دانشگاه اصفهان

۶- کسب نمره با درجه عالی در پایان نامه ارشد و رساله دکتری علوم سیاسی دانشگاه اصفهان

۷- رزومه قوی و سوابق عالی علمی که مستندات آن موجود است.

۸- کسب رتبه اول امتحان جامع دکتری دانشگاه اصفهان که یکی از مهمترین شرایط اخذ بورسیه است.

۹- قبولی درآزمون دکتری دانشگاه اصفهان با سهمیه آزاد و کسب رتبه بالا

۱۰- قبولی قطعی در دوره بدون آزمون دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد علوم تحقیقات واحد تهران به دلیل معدل بالا و کسب رتبه بالا در مصاحبه علمی در سال ۱۳۸۸

۱۱- قبول قطعی در آزمون کتبی دوره دکترای دانشگاه تربیت مدرس در سال ۱۳۸۸

۱۲- مدارک مربوط به تاییدیه علمی ۵ استاد

۱۳- جناب آقای دکترسعدالله نصیری قیداری (معاون محترم سابق پارلمانی وزیر علوم و عضو برجسته کمیته بررسی صلاحیت بورسیه ها در دوره وزارت دکتر فرجی دانا) در جریان کامل جزئیات پرونده بورسیه اینجانب بودند و بارها بر شایستگی علمی و اخلاقی اینجانب جهت احراز حکم بورس و به تبع آن استخدام اینجانب در دانشگاه اصفهان صحه گذاشته اند.

۱۴- جناب آقای دکتر فرهادی (وزیر سابق علوم) طی نامه ای به شماره ۸۸۵۳۵ مورخ ۱۱/۴/۹۵ خطاب به دکتر سعدان ذکایی (ریاست محترم مرکز نظارت و ارزیابی آموزش عالی) این نکته را مطرح کردند که اگر حکم بورس نامبرده (حسین روحانی) قانونی بوده است، می بایستی در دانشگاه اصفهان استخدام شوند. دکتر سعدان ذکایی نیز با بررسی مستندات و مدارک اینجانب، طی نامه ای به شماره ۹۶۲۶۷/۲۳/۲ و در دستوری صریح خطاب به دکتر هوشنگ طالبی (ریاست دانشگاه اصفهان)نوشتند:

«مقرر فرمایید نامبرده (حسین روحانی) بورسیه دانشگاه اصفهان بوده، نسبت به جذب ایشان اقدام و تصویر قرار داد استخدامی را به مرکز نظارت و ارزیابی ارسال نمایید.»

۱۵- جناب آقای دکتر زاهدی طی نامه ای به شماره ۹۵۱۰۴۲۶۷ مورخه ۱۸/۷/۱۳۹۵ خطاب به وزیر سابق علوم (جناب آقای دکتر فرهادی) نوشتند:

«احتراماً به پیوست شکوائیه آقای حسین روحانی فارغ التحصیل دکتری رشته علوم سیاسی دانشگاه اصفهان، مبنی بر درخواست احقاق حق، به حضورتان ارسال می گردد. لطفاً حسب توافقات به عمل آمده مقرر فرمایید تا در محل جایابی شده (دانشگاه اصفهان)، مشغول خدمت گردند.»

۱۶- جناب آقای دکتر زاهدی طی نامه ای به شماره ۹۶۲۹۳۸۵۴ مورخ ۲۲/۱۲/۱۳۹۶ خطاب به وزیر محترم علوم (دکتر غلامی) می نویسند:

«احتراما به پیوست نامه جناب آقای حسین روحانی دارای مدرک دکتری علوم سیاسی مبنی بر درخواست احقاق حق و حل مشکل جذب به حضورتان ارسال می گردد. خواهشمند است با توجه به آنچه ادعا شده، اگر واقعیت داشته باشد، حق ایشان است که جذب و شروع به کار شوند.»

۱۷- طبق مصوبه ۵۴۷۸/۹۳دش هیأت عالی جذب، طی نمودن مجدد فرایند جذب برای کسانیکه حکم بورس دارند، غیرقانونی است و دانشگاه باید به استخدام بورسیه ها اقدام نماید و دانشگاه اصفهان نیز می باید طبق این مصوبه اقدام به جذب اینجانب نماید.

با توجه به این اسناد و مدارک محکم چرا شما را به ضعف علمی محکوم کردند؟
کدام انسان آزاده و حق مداری این استدلال نحیف و مخدوش را می پذیرد که کسی که دارای عناوینی چون رتبه اول امتحان جامع دکتری، استعداد درخشان، سابقه عالی تدریس، رزومه قوی بنا به اذعان پنج تن از اساتید دانشگاه اصفهان، شاگرد اول کارشناسی ارشد با معدل ۱۹٫۰۹، شاگرد اول مقطع دکتری با معدل ۱۹٫۳۱ و مدرک نخبگی در همین دانشگاه اصفهان است، به بهانه ضعف علمی! از حق استخدام محروم شود؟

اینجا باید از کسانی که اینجانب را به ضعف علمی متهم می کنند و یحتمل خودشان را هم در موقعیت بالای علمی قرار می دهند این سؤال را پرسید که دلیل توقف انتشار نشریه علمی- ترویجی گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان که بعد از انتشار چند شماره توسط کمیسیون نشریات وزارت علوم دولت تدبیر و امید لغو امتیاز گردید، چه بود؟

و یا این سؤال که کسانی که حتی یک مقاله را به قلم خویش تقریر ننموده اند و با بیگاری کشیدن از دانشجویان بخت برگشته ای چون من پله های ترقی و ارتقاء علمی را طی کرده اند و پولهای کلانی هم از ناحیه رساله های دکتری دانشجویان به جیب زده اند، آیا می توانند داوران منصفی در خصوص تعیین صلاحیت علمی اینجانب باشند؟! و البته سؤالات بسیار جدی و مهم دیگری هم هستند که طرح آنها را به زمانی دیگر موکول می کنم.

واقعیت این است که در طول زندگیم به هیچ جریان و دسته سیاست باز، باندباز، جناح و قبیله گرا و نوچه پرور باج نداده ام و هرگز هم استراتژی عافیت طلبی و همرنگ جماعت بودن را برنگزیده ام. تصور من این است که تاوان نخبه، مستقل و منتقد بودنم، خوردن انگ «عدم صلاحیت علمی» و «خانه نشینی» است.

اگر امروز می بینیم که بزرگانی چون دانشمند فرزانه، استاد مهدی گلشنی و حجت الاسلام مصباحی مقدم فریاد بر می آورند که نخبه کشی، سکه رایج زمانه شده است و مدیریت بر اساس روابط است و نه نخبگی و شایسته سالاری و یا اساتید برجسته ای چون دکتر حسین پاینده، دکتر نعمت الله فاضلی و دکتر رسول جعفریان از رواج رزومه سازی و مقاله سازی های چهار امضایی و نگاه کیلویی، وجبی، فرمالیستی و پوپولیستی به علم به فغان می آیند، حتما یک جای کار می لنگد.

امروز اساتیدی هستند که نه قدرت گفتاری و نوشتاری دارند، نه املاء و انشاء بلدند و نه سواد و دانش کافی دارند ولی با کپی کاری، رزومه سازی و مقاله سازی های چهار امضایی، عالی ترین کرسی های هیأت علمی را قبضه کرده اند. اینها کوتوله های علمی هستند که بر اساس باندبازی و شاخص های غلط علمی استخدام شده اند و یا ارتقاء علمی پیدا کرده اند و این یک هولوکاست عظیم علمی است.

به جای آنکه معیارمان در مقوله استخدام هیأت علمی، «دریاچه های کوچک اما عمیق» باشد، به دنبال «اقیانوس های به عمق یک وجب» هستیم.

فارغ از این بحثها، دانشگاه ها و از جمله دانشگاه اصفهان، ملک طلق و ارثیه پدری این یا آن جریان سیاسی خاص نیست؛ دانشگاه ها متعلق به همه مردم و نخبگان متخصص و متعهد کشور است. جای تأسف دارد که در جایی که پهلوان های واقعی علمی خانه نشینند، پهلوان پنبه های علمی وسط میدان معرکه گیری می کنند.

تا کنون از کدام مسیرها برای اثبات حق قانونی خود اقدام نموده اید و نتیجه چه بوده است؟
من چه از طریق وزارت علوم و چه از طریق کمیسیون آموزش مجلس و نمایندگان مردم اصفهان بارها نسبت به ظلمی که در حق من روا شده است اعتراض کرده ام، هم وزارت علوم و هم جناب آقای دکتر زاهدی (ریاست محترم کمیسیون آموزش مجلس) بر ضرورت استخدام اینجانب در دانشگاه اصفهان تأکید ورزیده اند. اما از آنجا که متعلق به یک خانواده ساده فرهنگی هستم و رانت و پارتی ندارم و مهمتر از همه اینکه ژن خوب هم ندارم، صدا و فریاد من پژواکی ندارد و حق طلبیم سالهاست که در ارتفاعات الله اکبر جا مانده است.

هم اکنون مشغول انجام چه کاری هستید و تصمیم شما برای آینده خود چیست؟
شرایط معیشتی و روحی زندگی من روز به روز دشوارتر می شود ولی همیشه با توکل به خداوند متعال سعی کرده ام روحیه علمی و مطالعاتی خود را حفظ کنم و پیگیر حقوق از کف رفته خویش باشم.

لازم به تذکر چندین و چند باره است که این حق من است که در دانشگاه اصفهان استخدام شوم و کسی یا نهادی قرار نیست لطفی در حق من کند. ایران، وطن من است و بنده هرگز جلای وطن نخواهم کرد.