بحران عمل

به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آسمان بهشت این روزها حسابی در هم است. تهران بدون شهردار مانده و در یکی دو ماه گذشته نیز که به شل کن و سفت کن استعفا و پذیرش و رد آن گذشت، شهرداری کلا بلاتکلیف بود. اعضای شورا هم همچنان بر سر اینکه ردای شهرداری را بر تن گزینه نزدیک به کدام طیف سیاسی اصلاح طلب کنند هنوز به توافق نرسیده اند و در این میان گیس و گیس کشی طیف دولت و کارگزاران از یک سو و اتحاد ملت و اعتماد ملی از سوی دیگر همچنان نتیجه روشنی به دنبال نداشته. هرچه باشد کرسی شهرداری لقمه چرب و دندان گیری است برای خود و فاتح آن احتمالا یکی از گزینه‌های بالقوه انتخابات ریاست جمهوری 1400 و یا حتی دوره‌های بعد از آن خواهد بود.

اختلافات حالا تا جایی بالا گرفته که به خط و نشان و توپ و تشر رسیده. در این بین برخی سعی کردند نام محمدرضا عارف را هم در میان گزینه‌های روی میز بگنجانند. موضوعی که واکنش‌های نسبتا تندی را هم به همراه داشت. روزنامه سازندگی(ارگان رسمی حزب کارگزاران) به کنایه عارف را برای شهرداری در انتظار دعوت ‌خواند. محسن علیجانی، نماینده مردم تهران در مجلس و عضو فراکسیون امید هم خبر داد محمدرضا عارف خواستار بررسی موضوع شهرداری‌اش در فراکسیون امید شده و گفته در مجموع نظر جمع را می‌پذیرد. با این حال اما او متهم به آن است که پاشنه ور کشیده نیست و ثمره مدیریتش در فراکسیون امید آن بوده که با فهم غلط از راهبرد «آرامش»، این فراکسیون را به نوعی سکون و رخوت کشانده است.

محسن هاشمی گزینه موردنظر کارگزاران و جریان دولت نیز تاکنون هرچه تلاش کرده به در بسته خورده است. او که برای رسیدن به شهرداری تهران با موانع بلندی مواجه است فعلا هنوز نتوانسته همکارانش در شورا را متقاعد کند. همکارانی که به جز چندتایشان، کلا روی خوشی نسبت به این موضوع نشان نداده‌اند و ضمن اصرار بر حضور فرزند ارشد آیت الله هاشمی رفسنجانی در شورا، میثاق نامه و احترام به رأی و نظر مردم و بیم حضور سرلیست اصولگرایان در شورا و ... را بهانه می‌کنند.

این دو البته تنها گزینه‌های موجود نیستند. فهرستی از نیروهایی که هر یک به نحوی پرشان به حوزه اجرایی خورده در مقابل ساختمان بهشت صف کشیده اند و تصمیم نمایندگان را انتظار می‌کشند. حالا و در گرماگرم رقابت ها بر سر فتح کرسی شهرداری، علی اعطا سخنگوی شورای شهر لیستی بلند و بالا از گزینه‌ها را معرفی کرده و از تصمیم‌گیری درباره آنها طی روزهای آینده سخن گفته است. لیستی که بیش از هر چیز از صداهای متفاوت شورای یکدست اصلاح‌طلب پنجم بر سر گزینه شهرداری حکایت دارد.

هرچه هست فضای حاکم بر خیابان بهشت بیش از هر چیز به حد فاصل سال‌های 80 تا 84 شبیه است. نمایش کرسی لرزان شهرداری و نمایندگانی که علی‌رغم انتسابشان به یک جریان سیاسی، برای گزینش شهردار هیچ جوره با هم کنار نمی‌آیند تنها یک پرده از ماجرا است.

ناکارآمدی غیرقابل انکار مدیریت شهری در هشت ماه گذشته که بخشی از آن در عملکرد شهرداری و بخشی دیگر در بی عملی شورا نمود داشته حالا تهرانی‌ها را با نوعی تردید بابت انتخابشان مواجه ساخته است. هرچه باشد کل خروجی عملکرد آنها چیزی بیشتر از 68 مصوبه درباره معرفی اعضای شورا به حوزه‌های شهری، 8 مصوبه درباره الزام شورا به شهرداری، 7 جوابیه و اصلاحیه، 4 مصوبه درباره انتخاب شهردار و سرپرست، 7 مصوبه پیرامون نام‌گذاری خیابان‌ها و بوستان‌ها، افزایش نرخ مترو و تغییر طرح ترافیک و 19 مصوبه غیر‌عمومی نیست. کارنامه‌ای که بعد از آن همه وعده و وعید به هیچ روی انتظارات را برآورده نکرده و فرسنگ‌ها با آنچه مردم مطالبه داشته‌اند فاصله دارد.

نتیجه‌گیری از این کارنامه کار چندان سختی نیست. تجربه ثابت کرده مشکل اصلاح‌طلبان بیش از هرچیز «کار و عمل» است. این جریان طی سال‌های گذشته به خوبی نشان داده‌اند که در سخنرانی و شعار بسیار موفقند اما هر جا ماجرا به عرصه عمل و اجرا رسیده، نتیجه عمدتا بهتر از وضع امروز نبوده است. لااقل تجربه شورای اول و مجلس ششم و شورای فعلی و ... که این را نشان می‌دهد. محمود صادقی عضو فراکسیون امید در این باره به نقل از سیدجواد طباطبایی، می‌گوید اصلاح‌طلبان برای دستیابی به قدرت تلاش می‌کنند، اما وقتی به موفقیت می‌رسند، برنامه مشخصی نداشته و مشخصا اکت و حرکت اصلاح‌طلبانه‌ای ندارند.

بر این اساس می‌توان اینگونه جمع‌بندی نمود که بهترین و موفق‌ترین موقعیت برای این جریان، اپوزیسیون خارج از قدرت است. در مقابل نیروهای سیاسی آن نشان داده‌اند که به همان اندازه، در حوزه اجرا ناموفق بوده‌اند. هرچه باشد حوزه اجرا با حرافی و شعار درمانی سازگار نیست و نتیجه‌ای بهتر از وضع کنونی به بار نمی‌آورد.

* گزارش از محمد جعفری