با گذشت حدود یک‌سال از نخستین زمزمه‌ها برای رفع انحصار پیام‌رسان خارجی تلگرام در کشور و برنامه‌ریزی برای فعالیت قدرتمند و قابل رقابت شبکه‌های داخلی با این پیام‌رسان، این انحصار برای تلگرام ایجاد شد.
به گزارش سرویس فناوری اطلاعات «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ابوالحسن فیروزآبادی، دبیر شورای‌عالی فضای مجازی با اشاره به دستور رئیس‌جمهور برای شکستن انحصار تلگرام در 15 فروردین 1397، گفت: «تلگرام تا به امروز سکوی پیام‌رسانی بود، اما با فروش پول دیجیتال در حال تبدیل شدن به سکوی اقتصادی است.»
برخی افراد به این دستور روحانی برای شکستن انحصار تلگرام انتقاد داشتند و گفتند این شیوه اصلا پاسخگو نیست و با مسدود کردن یک فضا، نمی‌توان افراد را به استفاده از فضا و امکانات داخلی مجبور کرد. آنها افزودند پیام‌رسان‌های ایرانی باید بدون انحصار تلگرام رشد کنند و در بین کاربران جایی برای خود داشته باشند.
اما بر اساس بررسی‌های «فرهیختگان»، هرکدام از پیام‌رسان‌های خارجی هم در ابتدای فعالیت خود، حرکتی لاک‌پشت‌گونه داشتند تا اینکه برای یکی از آنها انحصاری ایجاد شود و میزبان کاربران سردرگم باشند؛ مانند انحصاری که برای وایبر ایجاد شد و کاربران ترجیح دادند سراغ تلگرام بروند.
در ادامه امکانات و تعداد کاربران هرکدام از پیام‌رسان‌های خارجی و ایرانی را در زمان‌هایی که انحصاری برای یکی از آنها ایجاد شده، مورد بررسی قرار داده‌ایم. (به دلیل اینکه زمان زیادی از فعالیت پیام‌رسان‌های ایرانی نگذشته است، از تفکیک این پیام‌رسان‌ها به صورت واحد و تکی خودداری کردیم تا بی‌طرفی خود در برخورد با پیام‌رسان‌ها را حفظ کنیم.)
«فرهیختگان» در شماره بعدی به بررسی قول‌هایی که دولت برای حمایت از پیام‌رسان‌های ایرانی داده است، می‌پردازد و این حمایت‌ها را با حمایت‌هایی که دولت از پیام‌رسان‌های خارجی داشته است، مقایسه می‌کند.
.png)
پیام‌رسان‌های ایرانی توانسته‌اند با دانش بومی برنامه‌هایی را طراحی کنند که از ابتدا با تمام پیام‌رسان‌های خارجی رقابت کند.
پیام‌رسان‌های ایرانی امکاناتی از قبیل چت دونفره، چت گروهی، کانال، اَبرگروه، سکرت‌چت، ارسال فایل‌های صوتی و تصویری، ضبط صدا، ایجاد بات و ساخت استیکر دارند که بسیاری از نمونه‌های خارجی این پیام‌رسان‌ها در ابتدا این امکانات را نداشتند و با توجه به رشد کاربران خود امکانات مازاد بر امکانات اولیه را به پیام‌رسان خود اضافه کردند. ضمن اینکه پیام‌رسان‌های ایرانی دارای پرداخت بانکی، تماس صوتی و تصویری نیز هستند که پیام‌رسان‌های خارجی به دلیل اینکه قوانین داخلی کشورها را در مورد ایران رعایت نکرده‌اند، از این امکانات مغفول مانده‌اند.
برخلاف پیام‌رسان‌های خارجی، پیام‌رسان‌های ایرانی قابلیت ارائه خدمات عمومی از جمله خدمات دولت الکترونیک، آموزش مجازی، سلامت الکترونیک و... را دارند.
در این مدت زمانی که پیام‌رسان‌های ایرانی مشغول به فعالیت شده‌اند با حداقل حمایت‌های دولتی و زیرساختی و همچنین در فضایی که انحصار قطعی برای آنها به دنبال نداشته است توانسته‌اند بیش از 20 میلیون کاربر جذب کنند.
* فرهیختگان
