به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، تصمیم جنجالی هفته گذشته رئیس جمهوری ایالات متحده آمریکا برای خروج از توافق جامع هسته ای موجی از واکنش ها را در میان فعالان تمام عرصه های سیاسی و اقتصادی کشور برانگیخت و در این میان صنعت گردشگری نیز از این امر مستثنی نبود. درخصوص چشم انداز این حوزه در ایران که به دلیل ماهیت خود بر بستری از تعاملات و روابط مثبت بین المللی امکان شکوفایی و توسعه را دارد، گمانه زنی ها فراوان است.
با وجود پیش‌بینی‌های مختلفی که فعالان و کارشناسان گردشگری در خصوص آینده این صنعت در کشور تحت تاثیر خروج ایالات متحده از برجام دارند، از منظر تاریخی و آماری نیز می‌توان به این موضوع نگریست. آنچه که از تطابق دادن زمان‌بندی اعمال تحریم‌های مختلف علیه ایران با آمار سالانه ورود گردشگر به کشور برمی‌آید این است که به‌نظر می‌رسد تحریم‌های ایالات‌متحده، به‌رغم آثار منفی خود، آنچنان نتوانسته این صنعت را در ایران زمین‌گیر یا حتی روند ورود گردشگر به کشور را منفی کند. دولت و کنگره آمریکا در سال‌های ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ میلادی تحریم‌هایی تجاری علیه ایران وضع کردند، اما آمار ورود گردشگر به کشور در این سال‌ها نشان می‌دهد که صنعت گردشگری تحت‌الشعاع این مساله قرار نگرفت و از رشد مثبت و معقولی برخوردار بود.
ایجاد موج تبلیغات منفی علیه ایران دررسانه‌ها همان‌طور که تا چند سال پیش رایج بود، می‌تواند به کاهش میزان گردشگران ورودی بینجامد در عین حال، ممکن است تحریم‌های پیش رو بر توسعه زیرساختی که یکی از مهم‌ترین آنها قراردادهای خرید هواپیماست و بسیاری از آنها احتمالا به‌زودی لغو خواهند شد، اثرات سوء بگذارد و فرصت‌های بسیاری به‌دنبال آن بسوزد. در چنین شرایطی است که برخی از فعالان گردشگری دو پیش‌بینی از آینده دارند؛ یکی آن نگاه مثبتی است که می‌توان به شکل یک فرصت از آن بهره‌برد و نگاه دیگر فرصت‌سوزی است که به خود جامه تهدید پوشانده. به باور آنها یا دولت می‌تواند با جذب گردشگر کاهش احتمالی درآمدهای نفتی را بی‌اثر کند و از گردشگران ورودی به عنوان سفیران صلح کشور بهره ببرد یا اینکه فرصت جذب گردشگر را از دست بدهد و نتواند از این امکان درآمدزایی و ترمیم چهره ایران، بهره درست بگیرد.
