به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، در حال حاضر در ایران که در منطقه خشک و نیمه خشک جهان قرار دارد آب با هزینه‌های گزاف تولید و با هزینه‌های بسیار سنگین تصفیه و سپس در پروسه های پرهزینه به آب قابل شرب تبدیل می شود و در شبکه توزیع شهری قرار می گیرد و این درحالیست که تنها شش درصد از آن به مصرف شرب انسانی می رسد و مابقی صرف مصارف بهداشتی (شست و شو)، آبیاری فضای سبز خانگی و استحمام می شود و در واقع بخش اعظمی از هزینه های تولید آب شرب در پروسه مصرف، به هدر می رود.
طبق وعده های مسوولان وزات نیرو قرار شده که این طرح در دولت دوازدهم با نگاه ویژه تری مورد ارزیابی قرار بگیرد. اماباید در ابتدا برای اجرایی شدن این طرح اولویت‌بندی صورت گیرد. به عبارت بهتر می توان علت اجرایی نشدن این طرح را تاکنون لزوم رعایت استانداردهای لازم معرفی کرد که متاسفانه تا کنون علی رغم ورود وزارت بهداشت به این حوزه نتیجه ای بدست نیامده است.
البته وزارت نیرویی ها بر این باورند که اجرای این طرح نمی تواند راه چاره ای برای حل مشکلات باشد اما برای این کار قراردادی را با دانشگاه شهید بهشتی به ارزش ۲۵۰ میلیون تومان منعقد کردند تا تحقیقات لازم روی این طرح صورت گیرد و بر اساس گفته های عباس سروش معاون آب و آبفای وزیر نیرواین طرح در دو شهر آغاز شده، اما سیاست وزارت نیرو این است که با احتیاط بیشتری برای این مهم گام بردارد چرا که باید استانداردهای محکمی برای آب بهداشتی و غیرشرب در نظر گرفته شود، بنابراین ابتدا باید استاندارد تعریف شود و اگر این مسئله را بخواهیم به تمام استان‌ها تعمیم دهیم، باید به این مسئله توجه کنیم که آب کیفیت حداقلی را برخوردار باشد.
وی ادامه داد: البته جدا کردن آب شرب از آب بهداشتی هزینه‌هایی را در بر دارد که باید به این موضوع توجه شود. به طور کلی باید گفت که این مسئله شدنی است، به شرط این‌که ابتدا استاندارد تعیین شود، بعد از آن محاسبات مالی برای هر استان صورت گیرد و نهایتاً این موضوع در استان‌ها اجرایی شود. ولی ذکر این نکته نیز ضروری است که این طرح را نمی‌توان به عنوان یک قاعده کلی برای استان‌ها اجرایی کرد و ممکن است در شهرهای کوچک انجام چنین کاری به‌صرفه نباشد.
علی رغم وعده وعید های مسوولان آبی برای اجرای این طرح هنوز هیچ نشانه ای از سرانجام رسیدن این طرح دیده نمی شود و به نظر می رسد که دولت سیاست جدی برای اجرای این طرح ندارد و این در شرایطی است که در بسیاری از کشور های دنیا این طرح اجرایی شده و نتایج خوبی را نیز دربر داشته است.
