به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روز شنبه یازدهمین نشست از سلسله جلسات "تدبر در قرآن" با حضور حجت‌الاسلام محمدیان در مهدیه نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها برگزار شد.
مشروح سخنان حجت‌الاسلام محمدیان در یازدهمین جلسه تدبر در قرآن پیرامون آیات شریف:
وَقَضَیْنَا إِلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی الْکِتَابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ وَلَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیرًا ﴿۴﴾
و در کتاب آسمانى[شان] به فرزندان اسرائیل خبر دادیم که قطعا دو بار در زمین فساد خواهید کرد و قطعا به سرکشى بسیار بزرگى برخواهید خاست (۴)
فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ أُولَاهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَادًا لَنَا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُوا خِلَالَ الدِّیَارِ وَکَانَ وَعْدًا مَفْعُولًا ﴿۵﴾
پس آنگاه که وعده [تحقق] نخستین آن دو فرا رسد بندگانى از خود را که سخت نیرومندند بر شما مى گماریم تا میان خانه ها[یتان براى قتل و غارت شما] به جستجو درآیند و این تهدید تحققیافتنى است (۵)
ثُمَّ رَدَدْنَا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَأَمْدَدْنَاکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَجَعَلْنَاکُمْ أَکْثَرَ نَفِیرًا ﴿۶﴾
پس [از چندى] دوباره شما را بر آنان چیره مى کنیم و شما را با اموال و پسران یارى مى دهیم و [تعداد] نفرات شما را بیشتر مى گردانیم (۶)
إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِیَسُوءُوا وُجُوهَکُمْ وَلِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِیُتَبِّرُوا مَا عَلَوْا تَتْبِیرًا ﴿۷﴾
اگر نیکى کنید به خود نیکى کرده اید و اگر بدى کنید به خود [بد نموده اید] و چون تهدید آخر فرا رسد [بیایند] تا شما را اندوهگین کنند و در معبد[تان] چنانکه بار اول داخل شدند [به زور] درآیند و بر هر چه دست یافتند یکسره [آن را] نابود کنند (۷)
آیات ۴ تا ۷ سوره اسراء بدین شرح است:
در قرآن آیات زیادی درباره اهل کتاب خصوصا یهود وجود دارد. روایات متواتری داریم که بیان می‌کند آنچه که توسط آنها در گذشته اتفاق افتاده حتما نظایرش را در اسلام هم خواهیم دید. البته نه اینکه اگر مثلا آنها گوساله پرستیده‌اند مسلمانان هم گوساله بپرستند، بلکه باید دید روح گوساله‌پرستی چیست؟ آنها به حضرت موسی(ع) می‌گفتند: قبل از آمدن تو خیلی از بچه‌های ما را کشتند به این بهانه که موسی(ع) می‌خواهد بیاید، حال هم که آمده‌ای باز مدام از ما می‌کشند. چنین حرف‌های زشتی را به پیامبر اسلام هم زدند. زمانی که حضرت در حال ارتحال بود و سخن می‌گفت، گفتند: حضرت دارد هذیان می‌گوید! این خیلی حرف زشتی بود.
در صدر اسلام برخی مسلمانان ارتباطات تنگاتنگی با یهود داشتند، مثل ارتباطات اقتصادی، عاطفی و غیره. چنین علقه‌ای را هم امروزه برخی‌ها نسبت به غرب در دلشان دارند و دلباخته غرب‌اند. ظاهرا در صدر اسلام هم چنین حالتی در مسلمان‌ها نسبت به اهل کتاب وجود داشته که این‌همه قرآن می‌فرماید به اینها اعتماد نکنید، مراقب باشید، این همه با آنها ارتباط برقرار نکنید و غیره.
در پاسخ به این سؤال که چرا یهود اینقدر فساد را ترویج می دهند، قرآن چنین پاسخ داده است: می‌فرماید اینها اصلا معتقدند ما قوم برتر هستیم و اگر در قیامت آتشی هم بر ما باشد چند روز بیشتر نیست. پس ارزش ندارد انسان لذت‌های دنیا را به خاطر چند روز عذاب آتش رها کند. اینها بقیه را خدمتگزار خود می‌دانند.
در همین آیات سوره اسراء تصریح شده که اینها حداقل دوبار در زمین فساد بزرگ خواهند کرد و این یک فساد عادی نخواهد بود. این یک عبارت ویژه است. این «الارض» را نمی‌توان به راحتی محدود بیت‌المقدس یا کشوری خاص کرد. واقعا فساد امروزه اینها یک فساد جهانی است. یکی از این دو فساد را می‌توان گفت که اتفاق افتاده است (که مسلمانان رفتند و بیت‌المقدس را از دست آنها گرفتند). اما دومین فساد قطعا هنوز اتفاق نیفتاده است.
روایات بسیاری داریم که بیان می‌کنند که مقابله با این فساد توسط امام زمان(ع) و توسط ایرانی‌ها و یمنی‌هایی که به عنوان مُمَهِّدون (زمینه سازان ظهور حضرت) هستند اتفاق خواهد افتاد و این قطعی است. البته برخی معتقدند اولی هم هنوز اتفاق نیفتاده است.آنچه که ما باید استفاده بکنیم این است که هر قومی (چه یهود چه غیر یهود) اگر بخواهد فساد بزرگی در دنیا داشته باشد، این‌طور نیست که خداوند رهایشان کند که هرکاری می‌خواهند بکنند. این یک قاعده و اصل است که قرآن بیان می‌کند هر قومی که دست به فساد بزرگ بزند نتیجه‌اش این خواهد شد که خداوند عده‌ای از انسان‌های مؤمن که وجدان‌های بیداری دارند را برای مبارزه با آنها خواهد فرستاد. آیه‌ای در قرآن داریم که می‌فرماید: اگر نبود که ما عده‌ای را برای این کارها (مقابله با مفسدین) بگذاریم، فساد همه‌جا را می‌گرفت.
اگر مفسدین کار می‌کنند، مؤمنین و اهل حق هم کار می‌کنند. سالهاست که یک عده در کشور ما می‌گویند: چه‌کار به فلسطینی‌ها دارید؟ چرا کاسه داغ‌تر از آش شده‌اید؟ چرا اینقدر هزینه می‌کنید؟ این افراد ادعای مسلمانی دارند ولی با فرهنگ اسلامی آشنا نیستند و روح اسلام را دریافت نکرده‌اند. نمی‌شود کسی مسلمان باشد و ظلم را ببیند و عکس العملی نشان ندهد. ما در فرهنگ مسلمانی «به من چه» نداریم. پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: کسی که وضع مسلمانان و مظلوم واقع شدنشان برایش مهم نباشد مسلمان نیست. روایت داریم که اگر انسانی (اگرچه غیر مسلمان) از مسلمانان طلب کمک کند و مسلمانان کمک نکنند مسلمان نیستند.
همه می‌دانند پیش از هفتاد سال پیش اصلا کشوری به نام اسرائیل وجود نداشت. اسرائیل با شعار نیل (در مصر) تا فرات (در عراق) تأسیس شد. البته درست است که نتوانسته‌اند به این هدف برسند ولی بالاخره این آرزو را داشتند. با اینکه مدتها بود این آرزو به تأخیر افتاده بود، ولی در این سال‌ها با پیدایش داعش دوباره این آرمان برایشان زنده شد و فکر می‌کردند به وسیله داعش محقق خواهد شد.
آیا آنچه که باعث شده اینها اینقدر عقب‌نشینی کنند چیزی جز انقلاب اسلامی بوده است؟ اگر انقلاب اسلامی نبود قطعاً الآن نیل تا فرات دست اسرائیل بود. این انقلاب اسلامی بود که اسرائیل را اینقدر عقب نشاند تا حدی که باعث شده اسرائیل در مقابل غزه یا حزب الله اینقدر عاجز شود. اینها برکات ایستادگی ملت ما و انقلاب اسلامی است و این افتخار ماست. روز قدس نماد ایستادگی ملت ماست.
بعضی‌ها فکر می‌کنند هزینه‌هایی که ایران در جایی مثل قدس انجام می‌دهد هزینه‌هایی آنچنانی است. اما عمده هزینه ما در آنجا هزینه معنوی و سیاسی است. هزینه‌های مادی ما بسیار اندک است. برخی کمپین تشکیل می‌دهند که چرا از پول کمیته امداد ایران در فلان کشور سفره افطار باز شده؟ اولا اگر ایران سفره افطار در کشوری باز کند اشکالش چیست؟ ثانیا این کشورها برای خودشان مؤسساتی با الگوبرداری از ما ساخته‌اند که نام آنها را نیز کمیته امداد گذاشته‌اند (در غزه، لبنان و...). ولی کمک‌ها کمک‌های مردم همان کشورهاست وگرنه به لحاظ قانونی صدقات جمع شده در تهران را حتی در اصفهان هم نمی‌شود خرج کرد، چه رسد به یک کشور دیگر!
قضیه ما با یهود تمام نشده و نخواهد شد
وعده قطعی الهی است که مسلمان‌ها پیروزمندانه وارد بیت‌المقدس خواهند شد و اسرائیلی‌ها نهایت ذلت و خواری را خواهند دید و قطعاً در صف اول کسانی که وارد بیت‌المقدس خواهند شد ایرانی‌ها هستند. در شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید آمده که روزی امیرالمؤمنین(ع) در مسجد بالای منبر بود و مسجد توسط ایرانی‌ها مملو از جمعیت شده بود. اشعث که از بزرگان اعراب و انسانی مغرور بود خودش را به هر زحمتی که بود به منبر رساند و به حضرت چنین تعبیری را بیان کرد: ای امیرالمؤمنین عجب این ایرانی‌ها را سوار گرده ما کردی! حضرت در پاسخ فرمود: خدایا چه کسی می‌خواهد مرا از دست این افراد نجات دهد؟! بعد حضرت فرمود: قسم به خدا همانطور که روزی شما با اینها جنگیدید تا مسلمان شدند، روزی همین‌ها با شما خواهند جنگید تا شما به اسلام برگردید.
