به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبر ورزشی، احسان حاج‌صفی سازنده تک‌گل پیروزی‌بخش تیم ملی برابر مراکش بود. احسان مدت‌ها به عنوان هافبک دفاعی برای تیم ملی بازی می‌کرد، اما در نخستین بازی جام جهانی ناگهان به پست قبلی‌اش بازگشت. گفت‌وگویی با حاج‌صفی انجام دادیم که می‌خوانید:
*دوباره تغییر پست داشتی.
تصمیم آقای کی‌روش بود. من ماه‌های زیادی به عنوان هافبک برای تیم ملی بازی می‌کردم، ولی با تشخیص سرمربی به پست قبلی برگشتم و فکرم ارائه بهترین عملکرد بود نه تغییر پست.
*از عملکردت رضایت داشتی؟
بله، کادر فنی رضایت داشت پس خودم هم راضی هستم.
*دقیقه ۵+۹۰ توپی که تو از جناح چپ سانتر کردی، با ضربه سر بازیکن مراکش گل شد. اصلاً فکر می‌کردی آن توپ گل شود؟
آنالیز مراکش یک نکته مهم داشت؛ کادر فنی روزهای زیادی با ما روی ضربات ایستگاهی کار کرد. می‌دانستیم بزرگترین شانس ما برای باز کردن دروازه مراکش، روی ضربات کاشته و ارسال‌هاست. من فکر نمی‌کردم بازیکن حریف دروازه خودشان را باز کند. تصورم این بود که شاید روی یکی از ارسال‌هایم بچه‌های خودمان گل بزنند.
*لحظه‌ای که توپ گل شد، چه احساسی داشتی؟
باورم نمی‌شد دقیقه ۹۵ به گل رسیده‌ایم. موقعی گل زدیم که بازی داشت تمام می‌شد. این خیلی خوشحال‌کننده بود. ورزشگاه به قولی منفجر شد. ایرانیان زیادی داخل ورزشگاه بودند. انگار داخل خانه خودمان بودیم. بیشتر بابت آن‌ها خوشحال شدیم. می‌دانستیم چقدر فرصت گذاشته، هزینه کرده و زحمت کشیده‌اند تا از ما حمایت کنند. جبران این لطف آن‌ها واقعاً بهترین حس بود. الان هم خوشحالم تمرینات تاکتیکی‌مان بی‌نتیجه نماند و به بار نشست. این را هم بگویم گل خوردن در چنین دقایقی واقعاً درد دارد، چون دیگر فرصتی برای جبران باقی نمی‌ماند و بازیکنی که ناخواسته مرتکب چنین اشتباهی در جام جهانی شده، از نظر روحی خیلی آزار می‌بیند.
*یادت مانده بعد از گل تیم ملی چگونه شادی می‌کردی؟
نه! فقط می‌دانم خیلی حالم خوب بود، ولی نمی‌دانستم چه‌کار می‌کنم. هیجان عجیبی وجودم را فرا گرفته بود، اما شادی‌های داخل رختکن را در ذهن دارم و افسوس می‌خورم چرا یک دوربین نبود تا فیلم ما را بگیرد و سال‌ها بتوانیم آن را ببینیم و حال‌مان خوب شود. در رختکن تیم ملی غوغا بود. بچه‌ها چنان شادی می‌کردند که انگار تازه از خواب بیدار شده و سرشار از انرژی بودند. کسی احساس خستگی یک بازی سنگین ۹۰ دقیقه‌ای را نداشت. خلاصه ساعتی بالا و پایین پریدن داشتیم.
*وقتی از کریم انصاری‌فرد احساس بعد از گل را پرسیدیم، یاد آن لحظات افتاد. بغض کرد و نتوانست جلوی اشک خودش را بگیرد.
(انصاری‌فرد نزدیک ما بود و به احسان گفت: باور نکن!) بله، همه خوشحال بودیم، انسان از ناراحتی یا خوشحالی زیاد اشکش راه می‌افتد و این بد نیست. وقتی از رختکن خارج شدیم، دوستان‌مان از ایران برایمان ویدئو‌های شادی‌های مردم را در خیابان‌ها می‌فرستادند و این ویدئو‌ها را به هم نشان می‌دادیم و کلی ذوق می‌کردیم. دل‌مان همین الان هم پیش مردم خودمان است. حداقل یک برد ملی بهانه‌ای می‌شود برای چند ساعت خوشحالی و شادی مردم عزیز سرزمین‌مان. آن‌ها ما را دعا کنند تا ان‌شاءا... در ادامه راه بتوانیم باز هم موفق باشیم و خوشحال‌شان کنیم.
*برای بازی با اسپانیا سورپرایزی برای هواداران دارید؟
بازی با اسپانیا سخت‌تر از مسابقه مقابل مراکش است. کیفیت اسپانیا از تماشای لالیگا مشخص می‌شود. آن‌ها جزو قدرت‌های بزرگ فوتبال هستند، ولی بازیکنان تیم ملی بار‌ها نشان داده‌اند در بازی‌های سخت جنگنده‌تر می‌شوند. امیدوارم چهارشنبه شب یک نتیجه خوب و خوشحال‌کننده بگیریم.
*توقع صعود از تیم ملی بالاتر رفته، این روی شما فشار روحی ایجاد نمی‌کند؟
مسلماً ما هم شانس صعود به مرحله بالاتر را داریم. الان ۳ امتیاز داریم و شانس‌مان بالاست، ولی در این مقطع ترجیح می‌دهیم تمرکزمان به بازی با اسپانیا باشد و ذهن خودمان را درگیر مسائل دیگر نکنیم. تساوی بازی اسپانیا و پرتغال به نفع ما شد. داشتیم آن بازی را می‌دیدیم و به حق هر دو تیم کیفیت بالایی دارند، ولی چون فوتبال یک بازی گروهی است، می‌توان با تدبیر بالا و با تلاش زیاد و اجرای درست کار از هر حریفی امتیاز گرفت.
*صحبت خاصی مانده؟
حضور ایرانیان در بازی با مراکش عالی بود. امیدوارم چهارشنبه در ورزشگاه کازان هم طرفداران ایران سنگ تمام بگذارند. ما از حضورشان روی سکو‌ها هم انرژی می‌گیریم و هم اعتماد به نفس.
