به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ از سال گذشته آلودگی، بوی لجن و کمبود آب گریبان شهروندان خوزستانی را گرفته که این روزها شوری زیاد نیز بدان افزوده شده است؛ مسئله ای که با بی توجهی مسئولین اکنون به بحران امنیتی- اجتماعی تبدیل شده و تنش آبی را که میتوان مهار کرد هم اکنون به غولی تبدیل کرده که همه ملت از آن می‌ترسند.
با نگاهی به آرشیو رسانه ها میتوان چند نکته پیرامون نحوه مدیریت و حواشی این بحران فهمید:
۱- مسئولان دولت و مجلس تا همین چند روز پیش تمام مشکلات را جوسازی منتقدان و بازی سیاسی قلمداد میکردند. نگاهی به تعداد اعتراضات و تجمعاتی که از سوی دانشجویان و فعالان محیط زیست برگزار شد نشان دهنده این است که در عرصه اجتماعی بحران بسیار جدی گرفته شده است تا در محاسبات مسئولان. به راستی چرا این حجم بی توجهی در چنین مسئله ای رخ داده است؟ آیا باید افتتاح پروژه هایی که چندین سال است به طول کشیده را طی چند روز باور کرد؟ اگر مسئولان میتوانستند به این سرعت کار کنند چرا اجازه دادند یک تنش آبی به یک بحران امنیتی پر سروصدا تبدیل شود؟
۲- جنبه مثبت و فرصت بینظیر این بحران را میتوان بازگشت جنبش دانشجویی به عرصه واقعیت های زندگی دانست. صدور بیانیه های روشنگر، نامه های تظلم خواهی به مسئولان در سطوح مختلف، تجمعات گسترده مطالبه گر در سطح شهرهای استان و فعالیت رسانه ای برای عمومی کردن این مساله را میتوان جنبه های مختلف فعالیت جنبش های دانشجویی طی این مدت دانست. بعد از مدتها مردم جنبش دانشجویی را در متن تحولات واقعی خود دیدند و اتفاقا عمومی شدن بحران را مدیون آنها هستند.
۳- بحران آبی قابل حل است. در این مدت اساتید و کارشناسان راه حل های مختلفی برای مهار بحران ارائه داده اند و اتفاقا دانشگاه در مرکز حل بحران قرار گرفته است. بازگشت به دانشگاه و استفاده از جنبش دانشجویی سریع ترین و مطمئن ترین راه برای جلوگیری از گسترش بحران است. وقتی چنین ظرفیت هایی با روحیه جهادی وارد میدان شده اند بی توجهی مسئولان این پیام را میرساند که هنوز بی آبی برای آنها یک بازی محسوب نمیشود و نه یک بحران انسانی. واقعیت آن است که به قول اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل «بیم آن می رود که پس از این بحران اقدامات مدیران به اتصال مجدد یک خطه لوله انتقال آب و یا جابجا کردن آب از یک گوشه کشور به گوشه ای دیگر خلاصه شود و مجددا این مدیران شکست خورده پشت میزهایشان سکنی گزیده و جز امضای چند نامه و برگزاری جلسات بی اثر کاری نکنند. اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل با دقت رفتار و اقدام مسولان این بخش را رصد خواهند نمود و به صورت ویژه این مسئله را پیگیری خواهند نمود.»
۴- حکایت آب خوزستان، حکایتی مربوط به یک ساعت و یک روز نیست؛ بلکه سالیان سال است که در شبکه‌های آبرسانی شهری و روستایی خوزستان جریان دارد، بدون آنکه چاره درست و درمانی برای آن اندیشیده شود. شرایطی که نارضایتی شدید مردم خوزستان را نیز در پی داشته و هر از چند گاه میتوان این نارضایتی را در تصاویر و یا کلیپ‌های تصویری منتشر شده توسط شهروندان خوزستانی مشاهده کرد. اما در این میان دانشجویان دست به کار شده و به صورت خودجوش حرکت کرده اند تا شرایط را برای مردم کمی تغییر دهند. آنها ۹ شبانه روز است نخوابیده‌اند و تلاش کرده‌اند آب مورد نیاز مردم را در روستا‌ها و مناطق حاشیه شهر‌ها تامین کنند. جنبش دانشجویی توانسته در این مدتی لبخندی هر چند تلخ را بر روی لبان مردم محروم خوزستان بنشاند.آب بی‌کیفیت، زندگی را در خوزستان مختل کرده است. دام‌ها تلف می‌شوند و بچه‌ها از بی آبی بیمار شده‌اند؛ این در حالی است که خود خوزستانی‌ها معتقدند مسئولان آنها را فراموش کرده‌اند و کوچکترین توجهی به آنها ندارند.
۵- اگر ریزگرد‌ها منشأ خارجی دارد (کارشناسان می‌گویند که تنها ۱۰ درصد از ریزگرد‌ها منشأ خارجی دارد) چرا مسئولان ما، همانند کشورهای اروپایی با کشورهای مجاور استان خوزستان مانند عراق و سوریه وارد مذاکره نمی‌شوند تا این مسئله را حل کنند؟!اما واقعیت این است که ۹۰ درصد از ریزگرد‌ها متاثر از انتقال آب کارون به سایر استان‌ها است؛ این در حالی است که این آب صرف فولاد و مصارف صنعتی و کشاورزی می‌شود؛ اما به بهانه آب شرب از استان خارج می‌شود. باید دید چه کسانی پشت این ماجرا هستند و چرا مسئولان وزارت نیرو، محیط زیست و جهاد کشاورزی به این مسئله پاسخگو نیستند. در واقع بحث ریزگرد‌ها از ثمرات انتقال آب است و علاوه بر اینکه آبادان و خرمشهر با آن روبرو هستند، امروز مردم سوسنگرد هم وارد این دایره بحران آب شدند و قطعی آب دارند.
۶- محمدحسین معرف زاده، مسئول گروه جهادی دانشگاه چمران در این رابطه می‌گوید: از همان ابتدای شور شدن آب، جنبش دانشجویی شروع به کار و به این بحث ورود کرد. تا به حال بیش از ۳۰۰۰ بسته آب معدنی به آبادان ارسال شده است که هر بسته ۶ عدد آب معدنی دارد. از سوی دیگر جنبش دانشجویی دانشگاه شهید چمران بحث مطالبه گری از استانداری و شهرداری را برای ارسال تانکر‌های آب در پیش گرفته است و تا به حال موفق شده‌ایم ۴۰ تانکر آب را به این مناطق ارسال و بین مردم توزیع کنیم. بسیج دانشجویی روز چهارشنبه یک ارسال آب به آبادان و امروز هم یک ارسال دیگر به همراه ۳ تانکر آب داشته است. حسین علیزاده، مسئول دفتر بسیج دانشجویی آبادان با بیان اینکه دانشجویان آبادانی ۹ شب است که برای توزیع آب نخوابیده‌اند، به خبرگزاری دانشجو گفت: چند روزی است دانشجویانی که احساس دغدغه کرده‌اند و برای حل مسئله آب خرمشهر و آبادان وارد میدان شده‌اند و به صورت جهادی و خودجوش کار را به دست گرفته‌اند و در این مدت کمک‌های خوبی به صورت شبانه روزی توسط دانشجویان به حاشیه شهر‌ها و روستا‌ها صورت گرفته است.وی ادامه می دهد: در واقع تانکر‌ها آب‌گیری و در شهرهای حاشیه‌ای توزیع می‌شوند؛ اما این انتظار را داریم که مسئولان کشوری از ظرفیت استان‌های دیگر نیز کمک بگیرند، زیرا مسئله آب در خوزستان بسیار بحرانی است و با یک ماه و یک هفته حل نمیشود. مردم بخصوص در روستا‌ها با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند. دام‌هایشان در حال تلف شدن است و بچه‌هایشان از بی‌آبی مریض می‌شوند و آب آشامیدنی ندارند. دستگاه‌های تصفیه آب جوابگوی مردم نیست. مسئولان هم می‌گویند دو هفته دیگر این مشکل حل می‌شود. بر فرض هم که این مشکل دو هفته‌ای حل شود! در این دو هفته باید کاری کرد که مردم بتوانند زندگی کنند و کمک رسانی به آنها صورت گیرد.مسئول دفتر بسیج دانشجویی آبادان می گوید: ۷۰ دانشجو در این مدت شبانه روز کار کردند و توانستند بیش از ۷۵۰ هزار لیتر آب را به شهر‌هایی که با مشکل آب روبرو بودند، منتقل کنند. حدود ۴۰۰۰ باکس آب معدنی نیز با کمک‌های مردمی و دانشجویی خریداری و در حاشیه شهر‌ها و روستا‌ها توزیع شده است.
۷- روحیه جهادی در قشر دانشگاهی اعم از اساتید، دانشجویان تشکلی و غیر تشکلی در مدیریت این بحران نادیده گرفته شده است. خوزستان اشغالی توسط جوانان از دشمن بعثی گرفته شد پس چرا اکنون این اطمینان بدانها وجود ندارد که میتوانند چنین بحرانی را بتوانند حل کنند؟ آبرسانی از یک حوضه به حوضه دیگر راه حل نیست، استفاده از سفره های بسیار عمیق راه حل نیست بلکه رجوع به دانشگاه و روحیه جهادی در بلند مدت جواب خواهد داد. در بحبوحه سکوت مسئولان این جنبش دانشجویی بود که بحران را نشان داد و در کنار مردم ایستاد و هم اکنون نیز پرچمدار اعتراضات به حق مردمی است. خوزستان هشت سال میزبان جوانانی از این جنس بود و بعد از سه دهه دوباره روحیه جهادی برای حل یک بحران واردمیدان شده است.
*گزارش از سعید درویشی
1397/04/10 - 17:33
