به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ورزش سه، در ورزشگاه آزادی تماشاگران از پایه های بتنی سکوها که دارای خوردگی است استفاده میکنند یا این که از کنار صندلی ها که محل نصب‌شان است، سنگ مورد نیاز را به وجود می‌آورند. اما تصاویر از دیگر ورزشگاه ها نشان می‌دهد بخش عمده ای از سنگ ها، مربوط به سازه ورزشگاه نیست و از محلی دیگر به ورزشگاه می‌آید.
دقت در عکس های ورزشگاه غدیر اهواز این موضوع را به روشنی نشان می‌دهد و مشخص نیست هواداران چطور می‌توانند این میزان سنگ را به داخل ورزشگاه ببرند!
در ورزشگاهی مثل یادگار امام تبریز هم همچون استادیوم آزادی می‌شود سنگ را از خود ورزشگاه تامین کرد اما با این حال راه های مختلف دیگری هم هست که می‌شود از آن طریق سنگ به داخل ورزشگاه برد. برخی از طرفداران تیم ها که برای کارهای این چنینی به ورزشگاه می‌روند، ابتدا خودشان از گیت رد می‌شوند و سپس از محلی مخفی از دوستان‌شان که بیرون مانده اند، سنگ ها را تحویل می‌گیرند!
با این حال نمیتوان نقش شرکت تجهیز و نگه داری را در این جریان نادیده گرفت چرا که آن ها علاوه بر دقت در موضوعات مختلف باید در این باره هم فکری می‌کردند تا تماشاگران نتوانند به سادگی ابزار مورد نیاز برای درگیری را یافت کنند. به عبارتی وظیفه آن ها ساخت، بازسازی یا نگهداری از ورزشگاه ها است و بایستی به شکلی این کار را انجام دهند که سازه ورزشگاه، به آسانی تخریب نشود و به شکلی آسیب نبیند که هواداران بتوانند از سنگ های ایجاد شده استفاده کنند.
همچنین وضعیت گیت بندی بعضی از ورزشگاه ها نیز به شکلی است که میتوان پس از ورود به ورزشگاه و با هماهنگی های ساده، نه تنها سنگ بلکه هر نیاز دیگری را تامین کرد.
