به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشجو، بحرانی که در میان کشور‌های عربی حاشیه خلیج فارس از ژوئن ۲۰۱۷ آغاز شده، نگرانی پنهانی را برای کشور‌های کویت و عمان به همراه داشته و هر لحظه این احتمال را می‌دهند که مانند قطر با تحریمی همه‌جانبه مواجه شوند.
به نوشته روزنامه «الاخبار» لبنان، این نگرانی‌ها مانند سناریو‌های کم احتمال برای کویتی‌ها نیست بلکه آن‌ها آن را بسیار جدی می‌دانند و بر همین اساس نیز، خود را برای هرگونه احتمالی آماده کرده‌اند بویژه که گزارش اخیری که به دست امیر این کشور رسیده، حکایت از این امر دارد که بعید نیست علیه کویت حمله صورت گیرد.
بر اساس این گزارش، اخیرا یک گزارش مفصل به صباح الاحمد الجبار الصباح ارائه شده است و طی آن درباره نیات خصمانه عربستان علیه کویت هشدار داده است. در این گزارش، به مشکلاتی اشاره شده که در صورت اقدام «محمد بن سلمان»، ولی عهد عربستان مبنی بر الحاق کویت به قطر و منزوی کردن آن در خلیج فارس و منطقه عربی، به وجود خواهد آمد و راهکار‌هایی نیز برای آن‌ها طرح شده است.
سخن گفتن از این احتمالات با توجه به تاریخ طولانی روابط میان این دو کشور همسایه و اختلاف سیاست‌های خارجه آن‌ها و نظام حاکمیتی کنونی در عربستان، عجیب نیست؛ لذا کشمکشی پنهانی در سایه غلو‌های مستمر عربستان و امارات علیه قطر و اعلام آمادگی آن‌ها برای مقابله با هر طرفی که در کنار دوحه بماند، وجود دارد.
کویت از سال ۱۹۹۱ که از اشغال عراق، رهایی یافت، تلاش کرده است خود را از هرگونه بحران عربی - عربی که میان کشور‌هایی که مدعی برادری با یکدیگرند، دور نگه دارد و خواسته است که مقبولیت نزد همه طرف‌ها را حفظ کند و تلاش کرده تا بار‌ها میان این طرف‌ها، میانجیگری کند و ما در سال ۱۹۹۵ در بحران ایجاد شده در روابط قطر و عربستان و در سال ۲۰۰۹ در بحران به وجود آمده در روابط امارات و عربستان و سپس امارات و عمان در همان سال و درگیری اخیر میان عربستان و امارات از یک سو و قطر از سوی دیگر، شاهد این میانجیگری بوده‌ایم.
در سال ۲۰۱۵، پس از آنکه عربستان تصمیم گرفت، میدان‌های نفتی مشترک با کویت در منطقه «الخفجی» را ببندد، ریشه‌های درگیری میان دو طرف در دوران سیطره انگلیش بر منطقه، خود را نمایان ساخت. کویت بابت این تصمیم ریاض، خسارت زیادی متحمل شد و امیر آن مجبور شد برای بازگشایی این میدان‌های نفتی به عربستان سفر کند، اما این سفر نیز بی‌نتیجه ماند.
کویتی‌ها نیز با آرامش از این مسئله گذشتند. تا اینکه در ژوئن ۲۰۱۷، بحران قطر پیش آمد و با وجود اینکه کویت، موضعی بی‌طرف اتخاذ کرد و تلاش‌هایی برای میانجیگری میان دو طرف انجام داد، اما برخی سعودی‌ها به این مسئله مشکوکند و کویت را به طرفداری از دوحه متهم می‌کنند.
در چنین شرایطی، نهاد‌های مسئول در کویت، به ارزیابی وضعیت روی آوردند و پیامد‌های هرگونه محاصره احتمالی از سوی ریاض را بررسی کردند و گزارشی تفصیلی در این‌باره به امیر کشورشان ارائه کردند و طی آن نخستین گام‌های مقابله با محاصره زمینی تحمیلی عربستان و بستن مرزهایش با کویت را اعلام کردند.
بر اساس این گزارش، بهترین راهکار مقابله با این مسئله، روی آوردن کویت به مرز‌های مشترک با عراق و رفع نیازهایش از طریق این مرز‌ها است. اما درباره مرز‌های دریایی، افتتاح بندر «المبارک الکبیر» در سال ۲۰۲۱، در جزیره بوبیان واقع در نزدیکی بندر عراقی «ام‌قصر» می‌تواند، به کویت یک گذرگاه دریایی مهم، بدهد.
در این گزارش آمده است که این بندر قادر خواهد بود که حتی پیش از موعد مقرر، حمل و نقل و خدمات کانتینری را آغاز کند و در کم کردن فشار بر سایر بنادر، سهمی باشد؛ لذا بعید است که کویت در چنین شرایطی با مشکلاتی حقیقی درباره تامین مواد اولیه و رفع نیازهایش مواجه شود.
به امیر کویت از طریق این گزارش اطمینان داده شده که از آنجا که کویت در صدر فهرست کشور‌های عربی در بخش امنیت غذایی در سال ۲۰۱۷، قرار دارد، جای نگرانی نیست.
در پایان این یادداشت آمده است: طی سال‌های متمادی و طولانی، کویت از یک سو تحت وزنه برادر بزرگتر (عربستان) که به گونه‌ای از طرف جنوب آن را محدود می‌کرد و از دیگر سو در شمال و غرب تحت فشار رژیم صدام حسین زندگی کرده است و در سال ۲۰۰۳ با حمله آمریکا به عراق، از شر صدام رهایی یافت و اکنون در حال رهایی از دست وزنه نخست از طریق ایجاد ائتلاف‌های اقتصادی جدید با عراق و ایران و خروج از عقده کوچک بودنش در منطقه است.
