به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، بعد از وفات مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی، حضرت امام که از شاگردان مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری(بنیانگذار حوزه علیمه قم) بود، صلاحیت مرجعیت داشت اما آن زمان چندان تلاشی برای مرجع شدن نکرد. این تحفظ امام مبنی بر عدم مرجعیت بعد از سال 43 و زمان حضور در نجف هم ادامه داشت.
خاطره زیر از آیت‌الله ابراهیم امینی عضو ارشد جامعه مدرسین و شاگرد قدیمی امام خمینی درباره تقاضا از امام برای صدور رساله و اعلام مرجعیت است که از کتاب خاطرات آیت‌الله امینی نقل می‌شود:
علما و فقهای حوزه و هم‌طرازهای حاج‌آقا روح‌الله هریک برای خود دفتر و بیرونی و اندرونی و جلسه استفتا داشتند و بدین‌ورسیله منزلشان رونقی داشت و طلاب و مردم عادی رفت و آمد داشتند ولی ایشان از تنظیم چنین برنامه‌هایی امتناع می‌ورزیدند. پیشنهاد می‌شد رساله فارسی خود را چاپ کنید، می‌فرمود "من مقلد ندارم"! گفته می‌شد خوب است جلسه استفتائی داشته باشید، می‌گفت "اکنون نیازی نمی‌بینم." علاقه‌مندان او از چنین وضعی ناراحت بودند. روزی به ایشان عرض کردم "تعدادی از فضلا و اساتید داریم که بعد از فوت آیت‌الله بروجردی در درس‌های خارج شرکت نمی‌کنند، این افراد امید آینده حوزه هستند، تدریس می‌کنند ولی در درس‌ها شرکت ندارند. طبعا پیشرفت فقهی آنان به نحو مطلوب نخواهد بود."
از باب مثال چند نفر را نام بردم که حاج شیخ عبدالجواد جبل عاملی و آشیخ حسینعلی منتظری از جمله آنها بودند. عرض کردم اگر صلاح بدانید این آقایان را دعوت کنید، هفته‌ای یک یا دو ساعت خدمت شما باشند. مسائل دشوار فقهی را مطرح و بحث کنید. هم شما از آنها استفاده می‌کنید هم آنان در فقه ورزیده‌تر می‌شوند.
حاج آقا روح‌الله در این مدت سرش را پایین انداخته خوب گوش‌می‌داد. بعد از اتمام سخن من، سر برداشت و گفت "از شما انتظار داشتم به من بگویی تو پیر شده‌ای و مرگت نزدیک شده است. به فکر اصلاح خودت باش، مواظب باش دنیا تو را فریب ندهد. برعکس می‌خواهی مرا به تاسیس جلسه استفتا تشویق کنی؟ من در این زمان مقلد ندارم تا نیازی به تشکیل جلسه استفتا داشته باشم!"
