به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ کشتی ، ایران ، مدال طلا و قهرمانی ، واژه هایی هستند که حداقل سالی ده بار به گوش مردم دنیا می خورد و ما ایرانیان را سربلند و سرفراز می گرداند . ورزش قهرمانی کشتی از قدیمی ترین و فراگیر ترین ورزش های دنیاست و احتمالا در دوران ما قبل تاریخ با تغییر شکل در جنگ های تن به تن و جایگزین کردن مرگ یا صدمات شدید با یک پیروزی نمادین ایجاد شده است .
نام کشتی از کمربندی به نام کُستی گرفته شده که پارسیان و زرتشتیان هنگام غروب آفتاب به کمر خود می بستند و در برابر کانون آتش به دعا خواندن می پرداختند . در ضمن ، کشتی گرفتن به معنای کمر یکدیگر را گرفتن است .
این ورزش در دوران صفویه و زندیه رونق زیادی در ایران یافت و در دوره ی قاجاریه به چنان شهرتی رسید که فردی به نام ((صاحب الدوله )) از طرف ناصرالدین شاه مامور به توسعه ورزش کشتی شد.
از زمان رضا شاه ، زورخانه ها با فرهنگ جدید رونق بیشتری گرفت و در همین دوران بود که در کنار زورخانه ها ، باشگاه ها و ورزشگاه ها هم شکل گرفتند . در حوالی سال 1317 اولین ایرانی ، تعلیم کشتی آزاد و فرنگی با مقررات بین المللی در ایران را آغاز نمود . او بود که اولین تشک کشتی از جنس اسفنج را در دانشسرای تربیت بدنی واقع در دروازه دولت پهن کرد.
اولین دوره ی مسابقات کشتی در دو رشته ی آزاد و فرنگی که آن زمان به نام های ((کرگ و رومن)) خوانده میشد ، در سال 1318 و در امجدیه برگزار شد .
نخستین حضور بین المللی کشتی ایران هم متعلق به منصور رئیسی است که در المپیک 1948 لندن مقام چهارمی را به خود اختصاص داد اما اولین حضور تیم ملی کشتی آزاد بر می گردد به رقابت های قهرمانی کشتی آزاد جهان در سال 1951 در هلسینکی فنلاند که اولین دوره ی رقابت های جهانی این رشته نام داشت . خالی از لطف نیست اگر بدانیم پر افتخار ترین ورزش مان در المپیک ، کشتی با 38 مدال رنگارنگ نام دارد .
حالا کشتی در ایران قدمتی شگرف دارد . قدمتی حتی بالاتر از سایر ورزش های پرطرفداری چون فوتبال و والیبال و حتی جوانمردانی با اخلاق تر از ستاره های پر فروغ فوتبال و والیبال دارد . ستاره هایی که در اکثر مواقع در گمنامی و یا با نام هایی کم رنگ گوشه نشین شدند و یا ما مردم با بی توجهی هایمان گوشه نشینشان کردیم و عده ای کثیر را به دست فراموشی سپردیم اما این ها دلیل بر آن نیست که از حافظه ی تاریخی این پهنه ی وسیع پاک شوند بلکه باعث آن شده اند که تندیس هایشان زینت دهنده ی جغرافیای کشورمان باشد و گوشزد کند که ظهور پهلوانان جدید را جدی بگیریم .
پهلوانی چون حسن یزدانی که مصداق بارز آیه ی شریفه ی (( اشداء علی الکفار رحماء بینهم)) است . هم او که در مقابل کودک توان یاب ، خودش را زمین زد و کشتی گیر اندونزیایی را در کمتر از یک دقیقه راهی منزل کرد. این شیر جویباری جزو شش کشتی گیر آزاد کار ایرانی است که موفق به کسب مدال طلا در المپیک شده اند . جوانی که امروز کابوس جردن بارروز پر افتخار است و قوت قلبی برای ایران زمین که مطمئن باشد کشتی آزاد در وزن هشتاد و شش کیلو مدالش را به عقد دائم فردی به نام حسن یزدانی در آورده است و تا ظهور قهرمانی دیگر از خطه ی پهلوان پرور مازندران و ایران این عقد را باطل نخواهد کرد.
این مسلمان شیعه مذهب دارای مدال طلای المپیک 2016 ریو ، طلای جهانی سال 2017 ، نقره ی جهانی سال 2015 ، طلای آسیایی 2018 و مدال طلای بازی های آسیایی جاکارتا در سال 2018 می باشد . البته این لیست پر افتخار قهرمانی هایی چون مسابقات نوجوانان و جوانان آسیا و یا حتی مسابقات جایزه بزرگ پاریس و جام مدوید و بازی های همبستگی کشورهای اسلامی را نیز یدک می کشد.
قند در دلمان آب می شود وقتی جعبه ی جادویی تصویر بهترین کشتی گیر مرد جهان در سال 2017 را به نقش می کشد اما این نه فقط برای او بلکه برای تمامی دلاور مردان و شیر زنانی است که مردم حتی با دیدن تصویرشان غوغا می کنند.
کاروانی که تا جمعه موفق به کسب 31 مدال رنگارنگ من جمله 12 طلا ، 11 نقره و 8 برنز ، در مسابقات آسیایی جاکارتا 2018 شده است و در دره بندی ، در رتبه ی چهارم و بالاتر از کشور میزبان جای گرفت . کاروانی که کبدی کارانش طلسم چندین ساله ی هند را شکستند و هم مردان و هم زنان موفق به کسب مدال طلا شدند.
البته باز هم کاممان را بی مدیریتی و بی تدبیری تلخ کرد. آن جا که زهرا نعمتی به خاطر اشتباه در مطالعه ی ساعت توسط مسئولین محترم از دور رقابت ها حذف شد و طلا را اینبار نه فقط او بلکه هشتاد میلیون ایرانی از دست دادند نشان داد که هنوز هم که هنوز است ، مسئولین فکر لفت و لیس خودشان هستند و مردم برایشان پشیزی ارزش ندارد و یا آن جا که طبق نظر کادر فنی و با صلاحدید ایشان امیدهایمان دو گل از میانمار دریافت کردند و دو هیچ بازی را واگذار تا به کره جنوبی در مرحله بعد نخوریم و از قضا خوردیم و باخیتم و حذف شدیم ، همان میانماری که بزرگسالانمان با تعداد گل هایی دورقمی ، راهی خانه کرده بودندشان ، هیچ کس پاسخ نداد و همه اظهار شرمندگی کردند و ارزش هایمان را بدو ن کم و کاست تصور نمودند اما به واقع این طلسم چندین ساله که حالا نزدیک است 6 دهه شود شکسته نشد که نشد و ما باز هم در حسرت حضور امید هایمان در المپیک خواهیم سوخت.
امسال بلایای طبیعی نیز از ما قربانی گرفت ! آن جا که شیر زن دوچرخه سوارمان هشت دقیقه از همه جلو بود اما با پاره شدن رکاب دوچرخه اش به رتبه چهارمی بسنده کرد ، نمی دانستیم باید به از چه کسی شکایت کنیم ، از مسئولین که دوچرخه درست و حسابی نمی خرند و یا از روزگار که حالمان را گرفت.
ما دیگر عادت کرده ایم به سوء مدیریتی و سوء تدبیری پس حالا که نمی شود مدیر ها را لایق انتخاب کرد ، بیاییم از قهرمانی ها ی پی در پی کبدی ، ووشو ، تکواندو و کشتی لذت ببریم و سوء مدیریتی را به گردن خیریت بسپاریم و بدانیم که قطعا و حتما در آن ها خیریتی بوده است .
* گزارش از احمدرضا خطیبی