به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ تشکیل دولت جدید در عراق در حالی که نزدیک به حدود صد روز از برگزاری انتخابات پارلمانی این کشور در تاریخ 12 می 2018 گذشته است هم چنان با چالش های متعددی روبروست که آینده ی قدرت سیاسی در این کشور را با ابهامات زیادی روبرو کرده است.هرچند موارد متعددی از جمله تشکیک در صحت و سلامت انتخابات و هم چنین تظاهرات خیابانی مردم در اعتراض به ناکارآمدی دولت در طولانی شدن روند تشکیل دولت در این کشور موثر دانسته شده اما به نظر می رسد اختلافات شدید احزاب مختلف با یکدیگر به ویژه احزاب شیعی در طولانی شدن این روند موثر بوده است.در حالی تشکیل ائتلاف بزرگ پارلمانی و به تبع آن تشکیل دولت، نیازمند 165 کرسی از 329 کرسی پارلمان عراق می باشد که هیچ یک از احزاب عراقی حتی موفق به کسب یک سوم این میزان نشده و این مساله تشکیل ائتلاف بزرگ را با چالش جدی مواجه کرده است.
بیشتر بخوانید// همبستگی توئیتری عراقی و ایرانی علیه العبادی
اما در این راستا با رصد اخباردر روزهای اخیر به نظر می رسد دو حالت ائتلاف بزرگ برای آینده ی دولت عراق از بقیه محتمل تر است که به شرح زیر می باشد:
۱- حالت اول که به ویژه در روزهای اخیر و با توجه به نشست چهارجانبه ای که در هتل بابل بغداد برگزار شد و با عنایت به موضع گیری این احزاب محتمل به نظر می رسد ائتلاف چهار لیست سائرون به رهبری مقتدی صدر،النصر با محوریت حیدرالعبادی،جریان حکمت به رهبری سید عمارحکیم و هم چنین جریان الوطنیه با محوریت ایاد علاوی می باشد که به نظر می رسد که هرچند رهبران این احزاب از نهایی شدن این ائتلاف سخن می گویند اما این ائتلاف با چالش هایی روبروست که نحوه ی عملکرد آن را در آینده با ابهام جدی مواجه کرده است: اول اینکه در حالی که فضای سیاسی داخلی عراق به شدت نیازمند حمایت اقوام مختلف بوده و وفاق و همدلی را برای حفظ تمامیت ارضی این کشور می طلبد عدم حمایت هیچ یک از احزاب مطرح کردی از جمله حزب دموکرات و اتحادیه میهنی از این ائتلاف و همزمان زمزمه هایی مبنی بر پیوستن این احزاب به ائتلاف رقیب که شرح آن در ادامه خواهد آمد یکی از چالش های اصلی این ائتلاف محسوب می شود. دوما رویکردهای این ائتلاف در برخی از موارد مهم پیش روی دولت آینده عراق مانند بحث سیاست خارجی و نوع مواجهه با امریکا دارای حدی از تناقض است که عملا عملکرد دولت آینده این کشور را باچالش جدی مواجه خواهد کرد در این زمینه می توان به اختلافات عمیق مقتدی صدر و حیدرالعبادی به عنوان دوتن از رهبران اصلی این احزاب نام برد که در دوران پیش از انتخابات بعضا حتی این اختلافات به درگیری مسلحانه گروه های طرفدار مقتدی صدر با تیم حفاظت العبادی نیز کشیده شده بود.اما مورد سوم به موقعیت ضعیف خود العبادی در میان جریان نصر بر می گردد به این ترتیب که نزدیک به نیمی از اسامی ورودی این لیست به پارلمان با عدم شرکت در جلسه مشترک چهار حزب مذکور در هتل بابل ابهامات در مورد این ائتلاف را بیش از پیش کرده اند.
بیشتر بخوانید// عراق بر سر دوراهی تهران-واشنگتن قرار دارد
۲- اما دومین ائتلافی که در روزهای اخیر و با توجه رصد فضای سیاسی جمهوری عراق می توان اخبار آن را شنید ائتلافی با حضور دولت قانون با محوریت نوری المالکی نخست وزیر سابق ،جریان فتح با رهبری هادی العامری و هم چنین مشارکت فعال دو حزب مطرح کردی یعنی حزب دموکرات و اتحادیه میهنی و حضور برخی احزاب کوچک سنی می باشد.هرچند به نظر می رسد این ائتلاف نیز دارای چالش هایی از جمله عدم مشارکت دو خانواده ذی نفوذ حکیم و صدر در میان شیعیان عراق در آن می باشد که می تواند از نفوذ اجتماعی این ائتلاف بکاهد اما در مجموع دقیقا به همان دلایلی که ائتلاف اول در عمل نمی تواند ائتلاف موفقی باشد این ائتلاف امکان توفیق بیشتری دارد. در واقع مشارکت احزاب کوچک سنی و به ویژه احزاب کردی(احتمالی)در این ائتلاف می تواند به قوام و ثبات حاکمیت عراق کمک کرده و وحدت ملی و تمامیت ارضی این کشور را استحکام ببخشد.هم چنین باید توجه داشت برخلاف ائتلاف قبلی دو رهبر اصلی این ائتلاف دارای قرابت فکری نسبتا زیادی در مسائل حیاتی دولت آینده ی این کشور از جمله سیاست خارجی می باشند که این یکپارچگی روند کاری دولت جدید را آسان تر خواهد کرد.
بیشتر بخوانید// تلاش عمار حکیم برای نزدیک کردن دیدگاه‌های مالکی و صدر
به طور کلی به نظر می رسد با توجه به طولانی شدن روند تشکیل ائتلاف اکثریت در پارلمان و به تبع آن تشکیل دولت در عراق و با عنایت به این مساله که ثبات سیاسی و دربرگیری تمامی اقوام در دولت آینده مهم ترین فاکتور دولت آینده این کشور به نظر می رسد تشکیل دولت جدید در این کشور به یک چالش اساسی تبدیل شده که در صورت پیروزی هرکدام از ائتلاف های مذکور کار سختی برای دولت آینده عراق می توان متصور بود.
* گزارش از کاظم عبدالحمیدی
