به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، رییس داروخانه ۱۳ آبان محمدرضا روئینی درباره هشدار‌های مطرح مبنی برافزایش دلالی در بازار غیر رسمی دارویی کشور، گفت: باید توجه کرد که بازار غیر رسمی دارو همیشه وجود داشته است. زیرا به هر حال کشور دارای مقرراتی است که گاهی اوقات ورود یک دارو را صلاح نمی‌داند و طبعا جلوی وارداتش را می‌گیرد یا ممکن است مسوولین سلامت در کشور معتقد باشند که دو دارو از دو برند اثربخشی یکسانی دارند و ورود یکی از برند‌ها ممنوع می‌شود.
وی در این باره افزود: بنابراین با ممنوعیت این دارو یک بازار غیررسمی و قاچاق برایش ایجاد می‌شود؛ بنابراین بازار غیررسمی دارو همواره وجود داشته است و هرچقدر شرایط کمبود تشدید شود، این بازار هم تقویت می‌شود؛ به‌طوریکه ممکن است دارو‌ها از عراق، پاکستان و... به صورت قاچاق وارد کشور شوند. حتی شاهدیم که برخی دارو‌ها مسیر قاچاق برعکس دارند. بر این اساس از آنجایی که برخی دارو‌ها مانند داروی بیماران خاص گران هستند و در کشور با ارز دولتی تهیه می‌شوند، برای سودجویان صرف بر آن است که قاچاق‌شان به خارج از کشور انجام شود.
روئینی ادامه داد: به هر حال مردم باید بدانند که دارو شرایط نگهداری خاص دارد. بر همین اساس است که داروخانه‌ها بنا بر دستور وزارت بهداشت از پس گرفتن دارویی که خریداری شده، منع شده‌اند. زیرا وقتی دارو به بیرون می‌رود، نمی‌دانیم در چه شرایطی نگهداری شده و نمی‌توانیم مجددا آن را دریافت کرده و به دست مردم دهیم. این موضوع در سطح بسیار شدیدتری برای دارو‌هایی که در بازرا غیررسمی هستند، ممکن است اتفاق افتد.
روئینی تاکید کرد: در عین حال گاهی اوقات دارویی که در بازار غیررسمی فروخته می‌شود، اصلا داروی اورجینال نیست و فقط شکل آن دارو را دارد. چنین اتفاقاتی به وفور رخ داده است؛ بنابراین به مردم توصیه می‌کنم که برای تهیه دارو اصلا به سراغ بازار غیررسمی نروند.
وی در این باره افزود: واقعیت این است که اغلب اوقات وقتی دارویی را از بازار غیر رسمی خریداری می‌کنید، نه‌تن‌ها نمی‌توان گفت که دارای کارایی کافی است، بلکه نمی‌توان گفت که این دارو همان دارویی است که می‌خواهید و شاید فقط ظاهرش شبیه به آن دارو باشد. متاسفانه افراد سودجو در این شرایط به ضرر سلامت مردم عمل می‌کنند و سابقه چنین اتفاقاتی زیاد است.
کیفیت دارو‌های ایرانی خوب است؟
رییس داروخانه ۱۳ آبان در پاسخ به سوالی درباره کیفیت دارو‌های تولید داخل و شائبه‌هایی درباره تغییر در مواد اولیه این دارو‌ها بعد از دریافت پروانه ساخت، گفت: این نگرانی در معدودی مطرح است و واقعا برخی از تولیدکنندگان مواد اولیه‌ای را که در پروانه تولید دارو ذکر شده، تکرار نمی‌کنند. منتها این موارد در صنعت داروسازی کشور زیاد نیستند. به عنوان مثال در حال حاضر بعید است در کشور استامینوفن یا آسپرینی بگیرید که در آن استامینوفن نباشد. این درحالیست که آنچه از بازار غیر رسمی تهیه می‌کنید، ممکن است یک میلی‌گرم هم استامینوفن نداشته باشد.
وی تاکید کرد: در عین حال باید توجه کرد که کمپانی‌های بزرگ برای تولید یک داروی باکیفیت سرمایه‌گذاری‌های زیادی انجام می‌دهند. این درحالیست که آن حجم از سرمایه‌گذاری در داخل کشور ما قابل تامین نیست. البته دانشش وجود دارد، اما بهای دارو در کشور ما کم است. در حال حاضر قیمت یک اِسمارتیز از بروفن گران‌تر است؛ بنابراین انتظار اینکه یک دارویی تولید کنیم که کیفیتش در حد دارو‌های اروپایی یا آمریکایی باشد، انتظار درستی نیست، چون پولش را به تولیدکننده نمی‌دهیم.
روئینی اظهار کرد: دارو در ایران به شدت ارزان است و همیشه قیمتش به عنوان یک کالای استراتژیک توسط دولت‌ها کنترل شده است، طبعا خیلی هم پولی بابت تحقیقات و افزایش کیفیت وجود ندارد. اما به طور کلی اغلب دارو‌های کشور از نظر کیفیت و سلامت قابل اعتمادند.
