به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مراسم آغاز سال تحصیلی با حضور حسن روحانی، هفته‌ی آینده در دانشگاه تهران برگزار می‌شود و تمام نگاه‌ها به مراسمی خواهد بود که هنوز معلوم نیست دانشجویان در آن اجازه‌ی سخنرانی در مقابل رئیس جمهور را پیدا خواهند کرد یا باز هم دانشگاه تهران میزبان مراسمی بدون دعوت از نمایندگان و فعالین دانشجویی است.
در آستانه‌ی هفتیمن حضور حسن روحانی به عنوان هفتمین رئیس جمهور کشور در دانشگاه اما مروری بر سوابق حضورش طی شش سال اخیر، حاوی نکات ریز و قابل توجهی است که هر یک در جای خود قابلیت بررسی و ارزیابی دارد. اما عجالتا اینکه بدانیم روحانی چندبار و در چه زمانی و در چه دانشگاهی تاکنون حضور یافته و سخنرانی کرده و اینکه در کدامیک از این حضورها، نمایندگان تشکل‌های دانشجویی رسمی و شناسنامه‌دار نیز اجازه‌ی سخنرانی پیدا کردند در نوع خودش قابل توجه است.
بد نیست بدانیم که روحانی در شرایطی برای حضور در دانشگاه تهران و هفتمین حضورش در دانشگاه آماده می‌شود که تاکنون فراز و نشیب‌های متعددی را پشت سر گذاشته و اکنون چالش‌های فراوانی را پیش روی خود می‌بینید. پا گذاشتن به دانشگاه اگر با صدور اجازه‌ی سخنرانی به نمایندگان تشکل‌های دانشجویی رسمی و شناسنامه‌دار هم همراه شود، تحمل انتقادات تیز و دلسوزانه‌ی آن‌ها از سوی روحانی را نیز می‌طلبد. هرچند رئیس کابینه‌ی تدبیر و امید طی دو بار سخنرانی نمایندگان واقعی دانشجویان، خیلی از کوره در نرفت و به آن‌ها حمله نکرد و از همین مسئله نیز در مستند انتخاباتی‌اش در سال 96 بهره برد اما باید حساب واکنش‌های اطرافیانش مثل وزیر بهداشت و وزیر سابق ارشاد را هم داشته باشد.
بعد از مراسم گرامیداشت روز دانشجوی سال 95 در دانشگاه تهران بود که صالحی امیری، وزیر ارشاد وقت، دانشجویان را با تروریست‌های گروهک فرقان مقایسه کرد و نسبت به بروز چنین جریاناتی هشدار داد که البته با واکنش دانشجویان مواجه شد. اخیرا نیز قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت در مقابل انتقادات دلسوزانه‌ی دانشجویان تاب نیاورد و آن‌ها را به گروهک تروریست فرقان، سازمان مجاهدین و منافقین نسبت داد.
روحانی باید حساب طاقت تحمل وزرای کابینه و اطرافیانش را بکند تا بتواند به صحن دانشگاه تهران قدم بگذارد و بار دیگر میهمان ویژه‌ی مراسم آغاز سال تحصیلی باشد. به ویژه اینکه شرایط سیاسی و اقتصادی فعلی کشور کاملا با سال‌های گذشته تفاوت پیدا کرده و احتمالا صبر دانشجویان را مانند عموم مردم لبریز کرده است.
دانشجویان احتمالا سوالات بسیاری از رئیس جمهور خواهند داشت. سوالاتی که اگر چرخی در کوچه و بازار و محافل مردمی بزنید، رسانه‌ها را ببینید، پای حرف مسئولین میانی بنشینید و یا از تحلیل‌گران برجسته هم پیگیری کنید، همان‌ها می‌شنوید. سوالاتی که مدت‌هاست دولت به آن پاسخی نداده و خود را باید برای پاسخ در دانشگاه تهران آماده کند.
سرنوشت نامعلوم برجام بعد از خروج آمریکا و به نعل و میخ زدن‌های کشورهای اروپایی احتمالا باید یکی از مسائلی باشد که عموم مردم و دانشجویان نسبت به آن سوال خواهند داشت. معاهده‌ای که از سوی کشورهای امضا کننده مورد نقض و بی محلی قرار گرفت اما همچنان دولت خود را پایبند به آن می‌داند.
مسئله‌ی داغ FATF که بعد از ناکامی برجام برای تمدید حسن نیت با اروپا به هر طریقی که بود با راهبری لاریجانی در مجلس تصویب شد، می‌تواند سوال دویگری باشد که روحانی ملزم به پاسخگویی آن خواهد بود. پاسخی که نتایج و عایدی‌های این الحاقیه را باید برای دانشجویان مطالبه گر و عموم مردم تشریح کند. الحاقیه‌ای که قطعا به راه‌های بازگشتی محکم‌تر از گام‌های متقابل در نظر گرفته شده در نقض معاهده‌ی برجام دارد.
التهابات بازار سکه و ارز و ماجرای بلبشو در بانک مرکزی، برکناری سیف، دستگیری معاون ارزی و مواردی از این دست نیز قطعا جزو مواردی است که روحانی باید پاسخ مناسبی برای اقناع عمومی برای آن‌ها داشته باشد. التهاباتی که علی رغم کاهش نسبی نرخ ارز و سکه اما هنوز بازار را تحت تاثیر خود نگاه داشته و قیمت میزانی در هیچ یک از اصناف وجود ندارد.
حواشی استیضاح وزارتخانه‌های «کار رفاه و امور اجتماعی»، «صنعت معدن و تجارت»، «اقتصاد و دارایی» و «راه و شهرسازی» نیز از دیگر سوالات مهم دانشجویان خواهد بود. حاشیه‌هایی که انگار از دامن دولت روحانی دست بردار نیستند و همچنان محل ابهام و سوال برای عموم مردم و به ویژه دانشجویان خواهند بود. استعفای عجیب وزیر راه، معرفی وزیر صنعت به عنوان وزیر پیشنهادی کار و همچنین بلاتکلیفی وزارتخانه اقتصاد در شرایط حساس فعلی، اما و اگرهای پیرامون دولت پرحاشیه‌ی دوازدهم را تقویت می‌کند.
در این میان بدیهی است وجود سوالات و ابهامات فراوان و بی‌شمار در میان مطالبات دانشجویی، اصلا مجال پرداختن به اصل موضوعیت حضور روحانی در دانشگاه را ندهد. یعنی انگار فضایی دیگر برای طرح مطالبات علمی و دانشجویی نماند. جایی که دیگر شاید نوبت به سوال از علت رکود علمی، کاهش شتاب رشد علمی و بلاتکلیفی‌هایی که هنوز دانشگاه‌ها از بابت تشکل‌های قارچی و دولت‌ساخته متحمل شدند و قص علی هذا نمی‌رسد.
به هر حال دانشگاه در انتظار روحانی خواهد بود و اجازه‌ی سخنرانی به نمایندگان تشکل‌های دانشجویی واقعی و ریشه‌دار، می‌تواند راه‌های فراوانی را برای پیش‌برد امور کشور پیش پای روحانی بگذارد. دانشجویانی که علاوه بر مطالبات عمومی و تخصصی که برخاسته از متن مردم است، پیشنهاد و راهکارهای مستدلی نیز دارند. پیشنهاداتی که رهبر معظم انقلاب نیز بارها و البته در سخنرانی اخیر در وزارشگاه آزادی بدان اشاره کردند. آری جوانان راه حل مشکلات هستند.
عبدالله
1397/07/18 - 13:56
