خبرنامه دانشجویان ایران: علی دهقان// جریان دانشجویی براساس دغدغه و منطقی که دارد و آن هم مطالبه از مسئولان درباره مسائل و منافع جمهوری اسلامی است، همیشه و هرجا که نیاز بوده ورود و مطالبه‌گری کند، این کار را کرده است و مساله FATF نیز از این قاعده مستثنی نیست. موضوع FATF قبل از اینکه در جامعه مطرح شود و پیش از پرداخت رسانه‌ها به آن، در تشکل‌های دانشجویی مورد بحث قرار گرفت و درباره آن مطالعه شد و نسبت به آن در برهه‌های مختلف مواضعی اتخاذ شد و اولین‌بار نیز در سال 95 به این مهم پرداختیم و نگرانی‌ها نسبت به آن مطرح شد.
کمی که جلوتر آمدیم FATF به‌عنوان ابزار فشار سیاسی برای اروپا تبدیل و همین مساله باعث شد تا همه اتحادیه‌ها و تشکل‌های دانشجویی در سطوح مختلف به این مهم ورود پیدا کنند و کمیته‌های تخصصی درباره آن شکل گرفت و از کارشناسان مختلف دعوت کردیم و کلیت ساختار FATF مورد بررسی قرار گرفت، بالاخص بعد از خروج آمریکا از برجام این موضوع به شکل جدی‌تری در تشکل‌ها دنبال شد و دفاتر اتحادیه‌های دانشجویی در شهرهای مختلف، جزوه‌های متعددی برای تبیین این مساله در مساجد و اجتماعات مردمی توزیع کردند.
بعد از آن موضوع FATF از سوی رسانه‌ها و مردم جدی‌تر گرفته شد؛ وقتی جنبش دانشجویی در موضوعی ورود و از متخصصان آن حوزه نیز برای بررسی آن استفاده می‌کند و متوجه می‌شود که برخلاف منافع جمهوری اسلامی و مردم بوده و تنها یک بازی سیاسی حول آن مساله شکل گرفته، قطعا نسبت به آن واکنش نشان می‌دهد.
دانشجو سلاحش قلم و نشریه است و در این زمینه نیز با توسل به همان نشریات دانشجویی تلاش کرد حرف خود را به جامعه منتقل کند.
کنشگری دانشجویی نیز به چند بخش تقسیم می‌شود؛ یکی تبیین مساله برای مردم است و دیگری ایجاد فضای گفت‌وگو و استفاده از ابزارهای متفاوت مانند برگزاری مناظره و میزگرد برای تبیین مساله که در دانشگاه‌های گوناگون و جلسات داخلی تشکل‌های مختلف این کار انجام گرفته است. اما برخی موافقان این لوایح مدعی بودند که FATF به نفع جمهوری اسلامی و جایگاه بین‌المللی کشورمان است و دائما نیز بر بحث شفافیت در FATF تاکید کرده و عنوان می‌کردند مردم از این طریق بیشتر در جریان رویه‌های موجود در اقتصاد و مراودات مالی قرار می‌گیرند اما هنگامی که با سوالات تخصصی دانشجویان مواجه می‌شدند، پاسخ‌هایی کلی می‌دادند.
به یاد دارم آقای علی لاریجانی، رئیس مجلس درباره لایحه پالرمو که مربوط به مبارزه با جرایم ملی سازمان یافته است، به‌راحتی گفت این مساله ربطی به FATF ندارد و درصد زیادی از جامعه از این مساله مطلع نبودند که لایحه پالرمو نیز جزئی از 41 بندی است که باید جمهوری اسلامی به آن پایبند باشد و الزامات مربوط به آن را بپذیرد و هرچه زمان به جلو آمد و بحث خروج آمریکا مطرح شد، همانقدر که دانشجویان در این موضوع دقیق‌تر شدند، به تبع آن نمایندگان مجلس که موافقان FATF بودند، مطالعه بیشتری در این زمینه انجام دادند، یعنی به نظرم مطالبه دانشجویی و تحلیل و بررسی دانشجویان از ابعاد مختلف FATFو انذارهایی که تشکل‌های دانشجویی نسبت به این مساله می‌دادند، در سطح آگاهی نمایندگان نیز موثر بود.
البته ممکن بود که در این مسیر تشکل‌های دانشجویی نیز اشتباهاتی را داشته باشند، اما نظرشان را در قالب بیانیه‌ها و به مسئولان در سطوح مختلف اعلام می‌کردند و بعد از زیر ذره‌بین رفتن FATF از سوی تشکل‌های دانشجویی شاهد این بودیم که استدلال نمایندگان مجلس از کلیت FATF به خود کنوانسیون‌ها و الزاماتی که باید آنها را قبول کنیم، برسد.
بیانیه‌های دانشجویان، سراسر تحلیلی و با ادبیات محترمانه بود و با استفاده از ابزار مختلف سعی کردیم آنها را به دانشگاه دعوت کنیم یا رضایت داشتیم که حتی به تریبون نمازجمعه بیایند و درباره ماجرا توضیح دهند. بسیاری از تشکل‌های دانشجویی از نمایندگان موافق دعوت کردند اما چند اتفاق افتاد؛ اول اینکه حرکت جمعی خودجوشی توسط مردم و تشکل‌های دانشجویی برای پیامک دادن به نماینده‌های خودشان شکل گرفت، چون می‌خواستند ادله موافق بودن آنها را ببینند و با نماینده‌های خود در مجلس شورای اسلامی حرف بزنند. وقتی این بستر در قالب سخنرانی در دانشگاه و نمازجمعه ایجاد نشد، مردم و دانشجویان پیامک زدند که با بدترین شکل ممکن با این موضوع برخورد شد و از طرفی هم با اقدامات تشکل‌های دانشجویی هم برخورد صحیحی صورت نگرفت و برچسب‌های متعددی از‌جمله ما موافق پولشویی هستیم و سواد نداریم، زدند و کلا با دید منفی و نگرش نا‌صحیح برخورد کردند و بحث‌های سیاسی را در آن دخالت دادند تا موضوع از فاز گفت‌وگو خارج شود.
به نظر من می‌خواستند از پاسخگویی به تشکل‌های دانشجویی فرار کنند، برای همین بود که وارد بازی سیاسی شدند. هر چقدر جلوتر آمدیم این مساله بیشتر نمود پیدا کرد چراکه دانشجوهایی که واقعا آگاهی لازم پیرامون این مساله را داشتند، به‌شدت تخریب می‌شدند. وقتی شما به‌عنوان تشکل دانشجویی چند بار نامه و بیانیه می‌دهید اما نمایندگان مردم حاضر نیستند پاسخگو باشند، چه خواهید کرد؟! آقایان تحمل یک پیامک را ندارند و دم از آزادی بیان می‌زنند!
من از این فرصت استفاده و اعلام می‌کنم که در هر دانشگاهی که نمایندگان موافق می‌خواهند با حضور رسانه‌ها مناظره‌ای بین آنها و دانشجویان شکل بگیرد، ما حاضر هستیم اثبات کنیم سواد دانشجویانی که مخالف FATF بودند، از آقایان پزشکیان، صادقی، کواکبیان و نمایندگان موافق در مساله FATF بیشتر است.
* دبیر دفتر تحکیم وحدت
