احتراما به استحضار میرساند؛ کارد به استخوانمان رسیده و طاقتمان تمام شده است. چندیست به امید بهبود و اصلاح وضع موجود تمام ظرفیتهای موجود در ساختار قانون را به کار گرفته ایم و عریضه به دست، وزارتخانه و ساختمانهای دولتی را درمینوردیم و در ماراتن عبث اداری درها را یک به یک میکوبیم شاید که سری برون آید و این جماعت پریشان و رها شده را پاسخی دهد اما درها دیوار شدهاند و مشتهایمان فرسوده. هیچ کاری به پیش نمیرود و وضعیت آنچنان دچار انسداد شده است که در افق، هیچ نشانهای از گشایش و بهبود دیده نمیشود. آش به قدری شور شده که دیگر حتی ساختارهای قفل شده قانون نیز به طعنه در بازی کلید و تدبیر مینگرند. ما، شورای صنفی دانشگاه تربیت مدرس نیز از این وضعیت مستثنا نیستیم. ما در دانشگاهی هستیم که تبعیض و بی قانونی و توهین مکرر به دانشجویان تبدیل به امری عادی و طبیعی برای مسئولان رده بالای دانشگاه شده است.