به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر محمد شریف زاده در نشست هیات رئیسه دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره برنامه‌ها و چالش‌های دانشکده داروسازی این دانشگاه گفت: دانشکده داروسازی با ۷۶ عضو هیات علمی، در ۱۱ گروه آموزشی به تربیت ۸۲۰ دانشجوی عمومی و ۲۹۶ دانشجوی تحصیلات تکمیلی می‌پردازد.
وی با اشاره به تعداد دانشجویان پذیرش‌شده در دانشکده داروسازی گفت: امسال ۱۰۵ دانشجو پذیرش شدند درحالی‌که سهمیه اعلام‌شده از سوی دانشکده کمتر از این تعداد بوده است. لذا امیدوارم در پذیرش دانشجویان به ظرفیت کلاس‌ها و اعضای هیات علمی نیز توجه شود.
شریف‌زاده به تشریح وضعیت اعضای هیات علمی در گروه‌های مختلف پرداخت و گفت: سه گروه فارماسیوتیکس، سم‌شناسی و داروشناسی و شیمی دارویی تا ۵ سال آینده با بازنشستگی تعداد قابل‌توجهی از اعضای هیات علمی مواجه می‌شوند که باید در زمینه جذب هیات علمی موردنیاز این گروه‌ها اقدام شود.
دبیر شورای آموزش داروسازی و تخصصی وزارت بهداشت با اشاره به بحران اشتغال‌زایی در رشته داروسازی گفت: در حال حاضر ۳۶ هزار فارغ‌التحصیل و دانشجوی درحال تحصیل در حوزه داروسازی کشور وجود دارد. در حالی‌که تا سال ۱۴۰۴ به ۲۸ هزار و ۷۰۰ داروساز نیاز داریم و با روند کنونی پذیرش دانشجو پیش‌بینی می‌شود سالی ۲ هزار نفر به این مجموعه اضافه شود.
وی افزود: دانشجویان داروسازی با هزینه بسیار تربیت می‌شوند و باید شرایط کاری آنان نیز در آینده دیده شود و متناسب با نیاز کشور دانشجو پذیرش شود.
شریف‌زاده با اشاره به فعالیت پردیس بین‌الملل دانشکده گفت: امسال ۶۶ دانشجو در پردیس بین‌الملل پذیرش شدند. در مقطع دکتری عمومی به دلیل شرایط کشور و عوامل دیگر تقاضای زیادی از سوی دانشجویان بین‌المللی وجود ندارد. اما در مقطع تحصیلات تکمیلی هنوز استقبال خوبی از سوی متقاضیان خارجی وجود دارد.
رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به برنامه‌های دانشکده داروسازی در حوزه آموزش عمومی گفت: به‌منظور ایجاد جاذبه برای دانشجویان بین‌الملل کوریکولوم دوره MPharmPharmD را طراحی کردیم. همچنین کوریکولوم آموزشی دوره عمومی داروسازی نیز بازنگری و روزآمد شده است.
وی با اشاره به کسب رتبه برتر دانشکده داروسازی در خدمات آموزشی گفت: در سال‌های ۹۴ و ۹۵ رتبه اول و در سال ۹۶ رتبه دوم خدمات آموزشی را در بین دانشکده‌های دانشگاه کسب کردیم.
شریف‌زاده بر تقویت آموزش مهارت محور تأکید کرد و گفت: به این منظور بر کارآموزی و کارورزی فراگیران در حوزه صنعت، داروخانه و بیمارستان متمرکز شدیم.
وی با اشاره به فعالیت‌های انجام‌شده در حوزه آموزش تخصصی و تحصیلات تکمیلی گفت: ۲۹۶ دانشجوی تحصیلات تکمیلی در دانشکده فعالیت دارند که مهم‌ترین مسئله آنان فضای فیزیکی کلاس‌ها بود. خوشبختانه با راه‌اندازی ۶ واحد کلاس، فضای آموزشی مناسب برای آنان فراهم شده است.
رئیس دانشکده داروسازی خواستار کاهش سنوات تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی شد و پیشنهاد داد: درحال حاضر ۱۲ واحد درسی به دانشجویان تحصیلات تکمیلی ارائه می‌شود که اگر به ۱۴ واحد افزایش یابد می‌توان به مدت یک سال زمان سنوات تحصیلی آنان را کاهش داد. این پیشنهاد را به شورای عالی برنامه‌ریزی ارائه دادیم که امیدواریم مورد حمایت دانشگاه نیز قرار گیرد.
وی با اشاره به تأثیر محدودیت‌های مالی در پشتیبانی از پایان‌نامه‌ها گفت: در سال ۹۱ تعداد ۵۰ دانشجو پذیرش شدند که انتظار داریم در سال ۹۶ این ۵۰ نفر فارغ‌التحصیل شوند در حالی‌که به دلیل مشکلات تهیه مواد، تعداد این فارغ‌التحصیلان کمتر است و برای اینکه تجمع در سال‌های بعدی کاهش یابد، باید از امکانات موجود به‌صورت بهینه استفاده شود.
شریف‌زاده با تأکید بر ارتقا کمی و کیفی فعالیت‌های پژوهشی دانشکده به تشریح برنامه‌های دانشکده در این حوزه پرداخت و گفت: در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸، هزار و ۶۸۰ مقاله در دانشکده منتشر شده است. اچ ایندکس دانشکده نیز در سال ۲۰۱۴، ۶۴ بود که این شاخص در سال ۲۰۱۸ به ۸۲ رسیده است.
رئیس دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران هدفمندسازی پژوهش را ضروری دانست و افزود: یکی از اهداف ما تقویت پایان‌نامه‌های محصول محور است ولی به دلیل شرایط سخت‌گیرانه‌ای که در این زمینه وجود دارد استقبال کمتری از آن می‌شود که امیدواریم تسهیلات بیشتری در این امر صورت گیرد.
وی با اشاره به مسئله گروه‌های آموزشی از نظر هیات علمی گفت: باید در نقشه جامع هیات علمی به موارد بازنشستگی اعضای هیات علمی توجه شود. از سوی دیگر بعضی گروه‌ها، فقط یک یا دو عضو هیات علمی دارند که پیشنهاد می‌دهیم این گروه‌ها به گروه اصلی که از آن جداشده‌اند بازگردند.
شریف‌زاده بر ضرورت همکاری مراکز تحقیقاتی و دانشکده‌ها تأکید کرد و گفت: با توجه به شرایط کنونی و نیاز دانشجویان به تأمین تجهیزات و امکانات موردنیاز تحقیقاتی، بایستی شرایطی فراهم شود که دانشکده‌ها بتوانند از امکانات مراکز تحقیقاتی استفاده کنند و این‌گونه نباشد که دستگاهی در مرکزی غیرقابل استفاده بماند.
