در بخش مهمی از این یادداشت، اسکندری با لیبرال خواندن اخوندی مدعی شد: جناب آخوندی در سومین بند ازمجموعه نکات شان آورده اند «این تصور که همه چیز را می توان در مراکز تجاری مجلل و بنجل خلاصه کرد بدترین تصور است». جالب اینکه ایشان متوجه نیستند دقیقا این تصور از همان تفکری برمی‌خیزد که ایشان به خاطر عدم پایبندی دولت فخیمه شان به آن استعفا دادند. همان تفکری که می گوید، هیچ کس دخالت نکند و بگذاریم خود بازار همه چیز را تعیین کند! همان تفکر مشهور به نئولیبرالیسم. حال در یادداشت شان برای شهردار شدن تِز عدالتخواهانه می دهند! از همه جالب تر این که از ویژگی های شهر مطلوب برادر نئولیبرالِ مان این است که خانواده به ویژه زنان و دختران احساس ایمنی می کنند. واضح است که قلم نگارنده با تفکرشان نمی خواند.
متن کامل این یادداشت را درادامه می‌خوانید:
جناب آخوندی در افاضه ای جدید در کانال شان یادداشتی را به مناسبت انتخاب شهردار تهران انتشار داده و در فراری رو به جلو، فرموده اند: ببینید نگاه بنده به شهرداری اینگونه است و عزمی هم برای انصراف ندارم و ایضاً این یادداشت هم بابت شهردار شدنم نیست! و از قبل نوشته ام»
فارغ از اینکه ایشان چه هدفی داشتند، ذکر چند نکته مهم است:
1- آخوندی در یادداشتش مدعی شده: «شهر یک سازمان اجتماعی است» و حرف از ورود شهرداری برای ایجاد باغ شهرها زده، و همچنین فرموده اند «شهرداری نهاد حکمروایی شهری است».
جالب است کسی که عقیده داشت در حوزه حیاتی ای به اسم اقتصاد باید مملکت را رها کرده و آن را به دست نامرئی بازار سپرد، حال مدعی بیشترین دخالت در حوزه شهر است.
2- در بخش دیگری از یادداشت عباس آخوندی، میخوانیم: «شهر حتما نیاز به عمران و آبادانی دارد لکن شهر کارگاه نیست اولین حق شهروندان حاکمیت قانونی، انضباط شهری و دسترسی آزاد به اطلاعات است». از همین یک خط می‌توان فهمید ایشان هیچ فهمی از حقوق شهروندی ندارد؛ زیرا اولین حق شهروندی برای هر شهروند این است که؛ سرپناهی بی دغدغه داشته باشد. اولین حق شهروندی این است که؛ آغاز هر ماه نگرانی ذهنی سرپرست خانواده این نباشد که کرایه خانه اش را از کجا بپردازد که تا آخر ماه حقوقش کفاف مخارج زندگی اش را بدهد.
شهروندی که جنابتان مسکن مهرش را تحویل نداده اید و بیش از ۵ سال پولش را گرفته اید و معطلش نگه داشته اید، چرا باید برای این شهروند مهم باشد که فلان پروژه شهر را با کدام یک از شرکت‌های تان قرارداد بسته اید.
البته از شما که هرشب در ویلا و خانه و اتاق کذایی تان سر بر بالین می گذارید توقعی نیست که بفهمید دغدغه اطلاعات آزاد (که تجربه نشان داده لافی ست در غربت) برای وقتی است که ابتدائیات زندگی را برای افراد فراهم آورده باشید.
3- در جای دیگر مرقوم داشته اید: «شهردار تهران باید برنامه روشنی برای مبارزه با فساد و ایجاد شفافیت اطلاعاتی داشته باشد». در اینجا سؤالی که پیش می آید این است که اگر شخصی شهردار شود که از اول عمر سیاسی اش به واسطه رانت خانوادگی مسئول بوده باشد و دوران طولانی مدت مسئولیتش را با کارنامه ی تقریباً هیچ سپری کرده باشد، با او چه باید کرد؟
4- در بخش دیگری از یادداشت آمده: «شهروندان باید دیده شوند و حرفشان شنیده شود» خنده دار آنجاست که این ادعا توسط شخصی بیان میشود که هنوزبرخوردش با خبرنگار سیما را فراموش نکرده، و رفتار زننده در فرودگاه با یک خانم شهروند را به یاد داریم؛ حقیقتاً مردم را چه فرض کرده اند که توقع دارند این پُز ها را باور کنند؟!
5- جناب آخوندی در سومین بند ازمجموعه نکات شان آورده اند «این تصور که همه چیز را می توان در مراکز تجاری مجلل و بنجل خلاصه کرد بدترین تصور است». جالب اینکه ایشان متوجه نیستند دقیقا این تصور از همان تفکری برمی‌خیزد که ایشان به خاطر عدم پایبندی دولت فخیمه شان به آن استعفا دادند. همان تفکری که می گوید، هیچ کس دخالت نکند و بگذاریم خود بازار همه چیز را تعیین کند! همان تفکر مشهور به نئولیبرالیسم.
حال در یادداشت شان برای شهردار شدن تِز عدالتخواهانه می دهند! از همه جالب تر این که از ویژگی های شهر مطلوب برادر نئولیبرالِ مان این است که خانواده به ویژه زنان و دختران احساس ایمنی می کنند. واضح است که قلم نگارنده با تفکرشان نمی خواند.
6- در بخش دیگری نوشته اند: «شهرداری به جای اجرای پل های متعدد باید به دنبال توسعه مترو باشد و حمل و نقل عمومی» این نکته نیز جز گزافه‌گویی نیست.
بله دقیقا شهردار نباید مجری پل باشد؛ اما وزیر راه قطعاً باید به فکر جاده‌های کشور باشد که شما نبودید. باید به فکر افزایش و رشد حمل و نقل ریلی ارزان و ایمن باشد که شما نبودید! جالب آنجاست که اکنون مدعی حمل و نقل شهری شده اید؟
7- در جای دیگری نگرانی شان را از «طبقاتی بودن شهر» و «حاشیه نشینی و محله های فقیرنشین» ابراز داشته اند، که قطعا دغدغه ایست بجا؛ اما نه از دهان کسی که خود باعث و بانی این بلا علیه مردم باشد!
آقای آخوندی، شما نگران طبقات ضعیف هستید؟ اگر چنین است همین فردا خانه ها و ویلاها و شرکت های شخصی تان را به مزایده بگذارید و با پول آن بسیاری از خانواده‌هایی را که بی خانمان کردید نجات دهید.
در غیر این صورت روشن است ژست حمایت از محرومین تان، ریاکاری ای بیش نیست. مضحک ترین بخش یادداشت عباس آخوندی آنجاست که پرستش کننده ی اعظم لیبرالیسم، دغدغه مند عدالت شده؟
کیست که نداند عباس آخوندی و عدالت، همچون کارد و پنیر اند و مار و پونه؟ از یک طرف به خاطر عدم رعایت بازار آزاد که به نفع طبقه مرفه جدید بی درد است و به ضرر مردم کوخ نشین، استعفا می دهید و از طرفی به یاری بادبان های تان، دم از عدالت و حق ضُعفا می زنید؟
8- در بخش نهم یادداشت به نکته ی درخشانی چون «هرکه بامش بیش برفش بیشتر» بر میخوریم. آفرین! چه نکته سنجیده ای...
«هر که بامش بیش برفش بیشتر» بهترین توصیف است برای قانون مالیات بر عائدی سرمایه و مالیات بر مسکن‌های خالی، که حضرت تان مانع تصویب قانون اش شدید. حال چگونه می خواهید این افکار را در شهر پیاده کنید؟
9- از عجایب دیگر مرقومه مذکور، نگرانی نویسنده از زلزله شهر تهران است! نگارنده ای که عملکردش بعد از زلزله کرمانشاه کاملا مشخص است، مدعی حل بحران برای زلزله ای احتمالی در تهران شده است!
وضعیت مردم کرمانشاه یک سال بعد از زلزله، گویای این حقیقت است که در صورت بروز زلزله ای که احتمالش را داده اید، اولین شخصی که پس از استعفا نامه پا به فرار می گذارد، عباس آخوندی است.
در پایان لازم است خطاب به قوه قضاییه و دادستان محترم که معلوم نیست بالاخره قرار است داد چه کسی را از چه کسانی بستاند؟ اگر نهاد فوق الذکر اندکی هم مطابق رسالت شان، مدعی العموم بوده ناکارآمدترین وزیر دولت را محاکمه می کرد، امروز همان شخص مدعی صندلی شهرداری نمی شد.
گلایه ای هم نسبت به امت حزب الله وجود دارد که چه بلایی بر سرمان آمده تا چنین وزسر ناکارآمد و بی ادبی را تحمل می‌کنیم و ۱۶۰ نفر از وکلای مان در مجلس را که نامه تقدیر به این وزیر می دهند را با سکوت راهی کرده ایم.
پروسه ی طلبکاری چنین مسئولین خائنی، دقیقا نشأت گرفته از سکوت مردم و خواص جامعه است.
