خبرنامه دانشجویان ایران: حمزه دستیار*// اخیرا حواشی زیادی در پی نامه یک تشکل دانشجویی در مورد "پاسخگویی رهبری در دانشگاه به سوالات دانشجویان" ایجاد شده است. آیا این تشکل دانشجوئی اشتباهی مرتکب شده است که چنین نامه ای خطاب به رهبری منتشر کرده است؟
در جواب باید گفت صورت مساله یعنی پرسش و پاسخ از رهبری جامعه و نقد رو در رو کاملا قابل قبول و منطقی هست ! ما در نظام اسلامی نه تنها انتقاد از ولی فقیه را جایز می شماریم؛ بلکه براساس تعالیم دینى، معتقدیم یکى از حقوق رهبر بر مردم، لزوم دلسوزى و خیرخواهى براى او است. این حق تحت عنوان «النصیحة لائمة المسلمین» و امر به معروف و نهى از منکر تبیین شده است.حتی نهادی قانونی که کار ویژه نظارت و نقد و بررسی اعمال رهبری را به صورت دائمی و توسط متخصصان و کارشناسان بر عهده داشته باشد، پیش بینی شده که همان مجلس خبرگان رهبری است، والبته همه مردم نیز چنین وظیفه و حقی دارند.
سوال بسیار مهم این است که آیا چنین فرصتی برای دانشجویان وجود ندارد؟ آیا رهبری انقلاب چنین امکانی را فراهم نکرده است؟ جواب ساده و روشن است. جامعه ایران هنوز نقدهای تند و بدون روتوش خانم سحر مهرابی بعنوان یکی از نمایندگان دانشجویی را فراموش نکرده است. مردم ما انتقادات تند و خارج از دستور جوان نخبه در جریان دیدار و گفتگوی جوانان نخبه علمی کشور با رهبر انقلاب را که بدون هماهنگی و با اجازه مستقیم رهبری صورت گرفت را فراموش نکرده اند. جامعه ایران هنوز نقدهای طلبه های جوان و گلایه های ایشان به رهبری در رابطه با ایجاد مانع بعضی افراد جهت ارتباط مستقیم با رهبری و بیان نقطه نظراتشان و صد البته جواب صریح و روشن رهبری به این گلایه را فراموش نکرده است.
کدام مسئولی در سطح جمهوری اسلامی و یا در سطح دنیای سیاست به اندازه رهبر ایران با دانشجویان دیدار داشته ،به پرسش هایشان جواب داده و نقدهایشان را شنیده و صبورانه و پدرانه برخورد کرده است ؟ اگر چنین سیاستمداری سراغ دارید معرفی کنید! موضوع دیگر شناختن جایگاه ولایت فقیه است نه صرفا بعنوان رهبر مانند سایر رهبران کشورهای دیگر!از طرفی اگر حتی جایگاه ایشان را تقلیل دهیم رهبری انقلاب را باید با رهبران جهان مقایسه کرد ،نه با فلان نخست وزیر یا فلان رئیس جمهور! آن وقت متوجه می شویم که دموکراتیک ترین حکومت ها و رهبران جهان هیچکدام همچون رهبر ایران پای زبان تند و تیز دانشجویی نمی نشیند و به طور مستمر این فرصت را برای انتقادات فراهم نمی کند. با این وجود ما این ادعا را داریم که رهبران بزرگ مانند پاپ و پادشاهان بزرگ که هیچ رهبری انقلاب اسلامی ایران حتی از مقامات ارشد سیاسی حکومت های علی الظاهر دموکراتیک هم پاسخگویی و انتقاد پذیری منظم تر، بیشتر و ملموس تری دارد.
دیدار دانشجوئی رهبری هر ساله در ماه مبارک رمضان برگزار می‌شود و نماینده های تشکل های دانشجویی صریح و بدون رودربایستی اظهارنظر می کنند، سوال می پرسند و پاسخ می گیرند.
موضوع دیگر که باید بررسی کرد نحوه رسانه ای کردن نامه این تشکل دانشجوئی است.
در عرف نامه نگاری‌های تشکل های دانشجوئی در چنین موضوعاتی که گاها حواشی و حساسیت هایی در پی دارد (فارغ از صحیح یا غلط بودن حساسیت ها) ابتدا نامه ای ارسال می شود،اگر پاسخ درخور و قابل توجیهی دریافت نشد ،نامه رسانه ای می شود ،البته این در صورتی هست که تشکل مورد نظر نیت تاثیرگذاری مثبت، رسیدن به هدفی منطقی و به نفع جامعه داشته باشد نه صرفا کاری که سر و صدا ایجاد کند و جو رسانه ای به پا کند.
که صد البته روی آوردن تشکل ها و جنبش های دانشجوئی به برنامه های فرمیک ،جوسالارانه و پرهیاهو و دور شدن از مسائل محتوایی و از اصل مطلب و فاصله گرفتن از پیگیری مشکلات جامعه از ضعف های بزرگ این قشر از جامعه هست. توضیحات فوق بدون درنظر گرفتن نوع نگاه و جایگاه ولایت فقیه در باورها و ریشه های فکری یک تشکل دانشجوئی یا یک دانشجو هست و فقط بعنوان رهبر کشور همانند سایر رهبران به موضوع نگاه کردیم، یعنی اگر تشکیلاتی مدعی ولایت پذیری هست بحث کمی متفاوت تر است و البته سخت گیرانه تر!
رهبر معظم انقلاب بارها و بارها از انتقاد استقبال کردند و تشکلی که چنین نامه ای می زند خود هر ساله دارای تریبون صحبت و ارتباط مستقیم با ایشان است ،آیا انتظار دارند که رهبری هر ساله چندین بار پای صحبت های ایشان بنشیند؟ آیا این توقع صحیحی است؟ با این حال بنظر می رسد که این اتفاق و بانیان آن نباید با هجمه و مخالفت تند سایرین مواجه بشوند ،بلکه با روشنگری در این زمینه شرایط بهتری فراهم می شود.
در پایان این صحبت از مقام معظم رهبری جای تامل دارد: «خیال نکنید من از شنیدن اینجور حرفها ناراحت میشوم. نه...، من از اینکه این حرفها زده نشود، ناراحت میشوم. در جلساتِ دانشجوئى، دانشگاهى که اینجا هستند، بنده گاهى که ببینم حالا بعضى‌ها روى ملاحظه، روى احترام، روى هرچه، بعضى از این حرفه بعضى از این حرفها را که خیال میکنند من خوشم نمى‌آید، نمیزنند؛ از نگفتنش ناراحت میشوم؛ از گفتنش مطلقاً ناراحت نمیشوم.»
* عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل
