بجز دو نفری که موی خود را در صنعت هسته ای کشور سفید کرده بودند، باقی جوانان تازه نفسی بودند که به قول استاد پیشکسوتشان از بهترین های این رشته هستند. یکی از آنها از جوانترین استاد تمام های ایران است و به تنهایی کارهایی کرده که تعجب دنیا را برانگیخته است، آن هم در نه شرایط عادی بلکه در شرایط تحریم( یاد شهید شهریاری بخیر)
کم کم که پای درد دلها باز شد از برخی کاستی ها و حتی فشارها، گلایه کردند و گفتند قرار بود لااقل دستمان در تحقیقات باز باشد، اما الان حتی برای سرفصل های آموزشی هم خط و نشان می کشند.
یکی از اساتید قدیمی به توان علمی دانشکده اشاره کرد. از اینکه کارهایی در دانشکده ارایه شده که در دنیا بی نظیر است. وقتی کشورهای قوی در حوزه هسته ای هم نتوانستند ورود کنند، گروه های کوچک چند نفره اما جوان ما، کارهایی کرده اند که گروه های 60 نفره روسی با تجهیزات و امکانات فوق العاده نتوانستند جلو ببرند.
امیدوارند، اما می گویند برخی می خواهند این شریان های امید را بخشکانند، می خواهند و می توانند که ادامه دهنده ی راه شهریاری استاد شهیدشان باشند اما با برخی خود تحریمی ها مواجه شده اند.
بازدید بازرسان آژانس انرژی اتمی از دانشگاه ها را امری خنده دار و عجیب می دانند، چرا که اساسا ماهیت فعالیت های علمی و دانشگاهی، شفاف و عمومی است؛ البته شاید هدف واقعی؛ تحقیر دانشمندان ما و بهانه جویی های پس از بازدید است.
آنطور که فهمیدم با وجود مشکلات، اساتید عزیز ما امیدوارند و معتقدند اگر تنگناها برطرف شود می توانند به روزهای پر فروغ هسته ای پیش از برجام بازگردند