به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ۲۷ آذر بود که اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهور، در مراسم رونمایی از ۱۰ طرح فناورانه جهاد دانشگاهی که در دانشگاه علم و فرهنگ برگزار شد، پیرامون نحوه تقسیم بودجه کشور گفت: برخی با نفوذی که در ریاست جمهوری، سازمان برنامه و بودجه یا مجلس داشتند امروز تبدیل به عضوی از بودجه کشور شده اند. بودجه آنها اگر در ابتدا یک میلیارد بود، بعد به پنج میلیارد و در حال حاضر تا 20 میلیارد رسیده است.
جهانگیری در این میان بلافاصله به انواع موسسات آموزشی و دانشگاه‌های خصوصی اشاره کرد و چنین گفت: این همه دانشگاه در کشور وجود دارد و قرار نبود فردی دانشگاهی راه اندازی کند و بودجه کمکی بگیرد.
این سخنان معاون اول رییس‌جمهور را می‌توان رمزگشایی از یک روند عادی میان سیاسیون کشور دانست که سبب شده تا حتی داد جهانگیری دربیاید؛ اینکه بسیاری از سیاست‌مداران کشور بعد از حضور در ساختار قدرت دست به راه‌اندازی چندین دانشگاه خصوصی می‌زنند و به نوعی برای دوران بعد از مدیریت برای خود حیاط خلوت درست می‌کنند و از این طریق بودجه‌هایی از دولت درخواست می‌کنند.
«خبرنامه دانشجویان ایران» در سلسله گزارش‌هایی قصد دارد به بررسی حضور سیاسون در هیات‌های موسس و امنای دانشگاه‌ها و موسسات خصوصی کشور بپردازد.
«خبرنامه دانشجویان ایران» منتظر پاسخگویی افراد مشهور سیاسی معرفی شده در این گزارش‌ها به سوالات زیر است و آمادگی خود را برای انتشار آن اعلام می‌کند.
دانشکده غیردولتی - غیرانتفاعی رفاه در سال ۱۳۸۹ با دریافت مجوز از شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای گسترش آموزش عالی وزارت علوم بر اساس مجوز شماره ١٥٠۷٣/٢٢ پایه‌گذاری گردید و فعالیت آموزشی خود را آغاز نمود.
این دانشگاه متعلق به بنیاد فرهنگی رفاه است. بنیادی که پیش از انقلاب و در دوران رژیم پهلوی با تاسیس مدارس اسلامی ویژه دختران، یکی از نهادهای پیشرو در عرصه آموزش و پرورش عمومی بوده است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مدارس اسلامی رفاه توسعه پیدا کرد و پس از فراهم شدن تاسیس موسسات آموزش غیردولتی-غیرانتفاعی برای ایجاد موسسه‌ی آموزش عالی رفاه ویژه خواهران اقدام شد. این موسسه در تیرماه ١۳۹۳، بنا به مصوبه شورای گسترش آموزش عالی به دانشکده رفاه تغییر نام یافت.
از نکات جالب توجه ترکیب هیات امنای این دانشگاه، ترکیب سیاسی افراد حاضر در آن است. ریاست هیات امنا را ناصر باهنر (فرزند شهید باهنر و معاون سابق دانشگاه امام صادق(ع)) بر عهده دارد. محسن اسماعیلی (عضو شورای نگهبان)، جمیله علم‌الهدی (دختر آیت‌الله علم‌الهدی و همسر ابراهیم رئیسی)، علیرضا حاجیان‌زاده (مدیرکل سابق کانون پرورش فکری و نوجوانان در دولت روحانی)، محبوبه مباشری (رئیس سابق دانشگاه الزهرا در دوره احمدی‌نژاد و از موافقین دانشگاه تک جنسیتی) از دیگر اعضای برجسته هیات امنا هستند.
از سوی دیگر برخی منابع همچون مرکز دیدبان این دانشگاه را متعلق به خاندان هاشمی رفسنجانی معرفی کرده و باهنر و سایر اعضای هیات امنا را تنها مجری می‌دانند.
۱- بسیاری از این افراد در مشاغل مدیریتی کلان کشور مشغول به فعالیت هستند، برخی نیز خود جزو روسای دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی هستند. از سویی در سخنرانی‌های خود از وضع مدیریت کشور گله‌مند هستند و از سوی دیگر خود همزمان مدیریت چندین مجموعه را برعهده دارند. به راستی چگونه این افراد هم به مشاغل دولتی خود سروسامان می‌دهند و هم در امر آموزش فعالیت می‌کنند؟
۲- چرا تاکنون هیچ‌یک از موسسات و دانشگاه‌های غیرانتفاعی وابسته به سیاسیون صورت وضعیت مالی خود را منشر نکرده‌اند تا دید چند درصد از بودجه سالانه آنها از محل بودجه عمومی کشور تامین می‌شوند؟
۳- بسیاری از مسئولان از کیفیت بسیار پایین آموزشی در دانشگاه‌های غیرانتفاعی گله دارند اما خود دست به راه‌اندازی چنین دانشگاه‌هایی می‌زنند. هر یک از این دانشگاه‌های معرفی شده در رتبه‌بندی علمی چه وضعیتی دارند؟
۴- در حالیکه به گفته محمدحسین طیرانی، نایب رئیس اتحادیه دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی غیرانتفاعی، تاکنون چندین دانشگاه و موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی در سراسر کشور تعطیل شده است، مراکز وابسته به سیاسیون چگونه و از چه راهی سودآوری دارند که در این شرایط نیز به فعالیت خود ادامه می‌دهند؟
* گزارش از سعید درویشی
