به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، به نقل از افکارنیوز، علی محتشمی متخصص اطفال اظهار کرد: دلایل زیادی وجود دارد که کودکان به حرف والدین گوش نمی‌کنند؛ در مرحله اول باید علت آن را بررسی کرد تا در حل این مشکل موفق شویم، در مرحله اول باید الگوی خوبی در گوش کردن برای کودک باشید؛ نشان دهید که شنونده خوبی هستید، کودک باید ببیند که شما هنگام گفتگو با دیگران چه رفتاری دارید و چگونه به دیگران گوش می‌دهید.
این متخصص اطفال بیان کرد: کودکانی که والدین آنها زیاد حرف می‌زنند و مرتب امر و نهی می‌کنند اغلب به صحبت‌ها بی‌اعتنا می‌شوند؛ برای کاهش این وضعیت؛ تمرین کنید و حرف‌های خود را در طول روز بشمارید، چند حرف غیرضروری میان شما با فرزندتان رد و بدل می‌شود؟، سعی کنید این حرف‌های اضافه را کم کنید تا فرزندتان حرف شنوی بیشتری داشته باشد.
کودک را تنبیه نکنید
محتشمی ادامه داد: اگر کودک حرفتان را گوش نکرد، او را تنبیه نکنید زیرا می‌داند که والدینش حرف‌ها را تکرار خواهند کرد و لازم نیست به حرف آنها گوش کند، به یاد داشته باشید اگر حرف اول مفید نبود، حرف دوم مضر است.
وی افزود: هنگامی که قصد دارید فرزندتان را از کارى منع کنید، اگر آن کار خطرناک نیست و به خودش یا دیگران آسیب نمی‌رساند، تنها بگویید این کار را انجام نده عزیزم و بعد به کارش اعتنا نکنید، اگر کودک باز هم کارش را تکرار کرد بگویید نه لطفاً و در صورت تکرار مجدد مطلقا به کودک توجه نکنید، بعد از مدت کوتاهی کودک دست از کار می‌کشد، اما اگر وارد بازی و لجبازی کودک شدید حتما در طولانى مدت بازنده شما هستید.
با کودکتان مقتدارنه حرف بزنید
این متخصص اطفال با تاکید بر اینکه والدین باید حرف خود را واضح، ساده و مقتدرانه بگویند، گفت: اگر حرف زدن درباره یک موضوع را بیش از حد کش دهید، کودک دیگر به حرف‌های شما توجه نخواهد کرد؛ اگر کلمات زیادی را استفاده کنید کودک نمی‌تواند به راحتی مفهوم حرف‌های شما را بفهمد، پس پیچیده و طولانی صحبت نکنید به طور مثال «داریم می‌ریم بیرون و هوای بیرون واقعا سرد است، چون تو هم اخیرا مریض بودی پس باید قبل از اینکه به فروشگاه برویم ژاکت خودت را بپوشی».
وی ادامه داد: برعکس این جمله از جملات کوتاه و صریح مانند «باید ژاکتت را بپوشی» استفاده کنید؛ در صورتی که کودک شما گزینه دیگری ندارد و تنها می‌تواند کار مورد نظر شما را انجام دهد بهتر است جمله خود را به صورت سوالی مطرح نکنید؛ به عنوان مثال جمله «وقتشه که روی صندلی‌ات توی ماشین بشینی» بهتر از این است که بگوئید «بیا بشین توی ماشین، باشه عزیزم؟».
