در این چند سال حضورم در دانشکده که جزوه نوشتند و خواندیم و نوشتیم و خواندند، تجربیاتی بر کوله بار قبل یام افزوده شد که مایلم با شما در میان بگذارم. باشد که بهره ببرید و باقیات صالحاتی از ما برای آیندگان بر جای بماند.
۱. جزوه را کامل بنویس: جزوه ی خوب نه آن است که ناقص و بی و سر و ته باشد و نه آن که هر جمله ای که در کلاس گفته می شود بر کاغذ نقش بندد. از صدای ضبط شده و اسلایدها استفاده کن. نوشتن خاطرات دوران سربازی اساتید و مزه پرانی های هم کلاسی ها هیچ بار علمی ای نداشته و نوشتن آنها اتلاف وقت و جوهر و خودکار و پرینتر و... است.
2. جزوه را درست بنویس: گاهی غلط های نگارشی و املایی قابل اغماض است اما اصطلاحات علمی و نکات مهم، نه! اگر نمی دانی کلمه ای که گفته می شود چیست و چگونه نوشته میشود، آن را چک کن. خدا پدر سازنده گوگل را بیامرزد که در این مواقع به دادت میرسد. اگر از رفرنس هم کمک بگیری که نور علی نور است و اجرت با خدا. این کار را بکن تا «نفروتوکسیک » را «متروتوکسیک » و «نیدلا ستیک » را «نیدل استیل » ننوشته و سوژه خنده دیگران نشوی.
۳. دست خط خوب یک ژن خوب است. مثل همه ژن های خوب دیگر عده ای آن را دارند و عده ای نه. اگر این نعمت الهی را نداری، تایپ کردن جزوه راهکاری شاهکار است. بر نویسندگی خرچنگ قورباغه طوری خودت مصر نباش که دانشجوی عصبانی و شب امتحانی بسیار آماده ی فحش و فحش کاری است.
۴. تحویل به موقع جزوه از اوجب واجبات است. تو به خاطر هر استرسی که از این بابت به همکلاسی هایت وارد شود و هر نمره ای که از آ نها ممکن است کسر شود مسئولی دوست من. مسئولیت پذیر باش!
5. روایتی نانوشته وجود دارد بدین شرح: بامزه نبودن عیب نیست، بامزه نبودن و ادای بامزه ها را در آوردن عیب است! اگر این نکته ی طلایی را رعایت نکنی، دردی از دردهای خواننده ی جزوه را درمان نمی کنی که هیچ، انگیزه وی را برای کوبیدن سرش به دیوار تقویت میکنی. پس نهنگ آبی نباش!
۶. و نکته آخر: در امر جزوه نویسی گروهی کلاست فعال باش و کمک کن تا جزوه ی تمام جلسات را تهیه کنید. حتی اگر استاد این نکته را عنوان کند که از جزوه سوال نمیدهد و منبع امتحان کتاب اصلی است. جزوه در شب امتحان همچون اسکناس صد دلاری است که صد رفرنس اصلی و غیر اصلی در برابرش صد تومان هم نمی ارزند.
