به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان با امضای نامه‌ای خطاب به رئیس و اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام خواستار عدم موافقت با پبوستن ایران به FATF شدند و اعلام کردند که FATF و الحاق به دو کنوانسیون پالرمو و CFT به مانند آن است که در میانه جنگ، آدرس زاغه‌های مهمات و محل تجمیع نیرو‌های خود را به دشمن اعلام کنیم تا با آسودگی و راحتی بیشتر بتواند ضربه‌های دقیق‌تر و مؤثرتری به کشور وارد کند.
در این نامه آمده است: دو لایحه موسوم به الحاق جمهوری اسلامی به کنوانسیون‌های پالرمو و CFT که تصمیم‌گیری آن‌ها به مجمع محترم سپرده شده است، دو بند از ۴۱ بند شروط FATF است که پذیرش آن‌ها تنها موقعی به مصلحت نظام است که منافع اقتصادی ما را تأمین کند، پذیرش الحاق به دو کنوانسیون یاد شده نباید در آینده و بعد از نافرجام بودن آن‌ها، با آدرس‌های غلط و به معنای «بدنام و بی آبرو کردن اروپاییان» خوانده شود؛ که اروپاییان در خلال مذاکرات هسته‌ای سال ۸۳-۸۴ بی‌صداقتی و بدعهدی خود را نشان داده‌اند و آزموده را آزمودن خطاست.
در ادامه این نامه آورده شده است: بعد از خروج آمریکا از برجام، ادامه‌ی برجام با اروپاییان تنها در صورتی به مصلحت منافع کشور است که اروپاییان جبران خسارات ناشی از خروج آمریکا را بکنند، اما آنچه بعد از گذشت بیش از ۹ ماه از اروپا پیشنهاد شده است، سازوکار INSTEX است، حال آیا سازوکار INSTEX چنین نقشی را ایفا می‌کند؟ سازوکار پیشنهادی توسط سه کشور اروپایی موسوم به INSTEX تنها در مبادلات غذا و دارو به ایران کمک می‌کند، این در صورتی است که قبل از برجام و حتی بعد از خروج آمریکا از برجام نیز در زمینه مبادلات غذا و دارو با اروپا مشکلی نداشتیم، به فرض محال در صورت بروز مشکل مبادلات غذا و دارو با اروپاییان، سهم این مبادلات حدود ۳۰ درصد است و این مقداری غیرقابل جبران نیست.
در این نامه تأکید شده است: سازوکار پیشنهادی توسط اروپاییان نشان داد که اروپاییان به هیچ وجه قصد مقابله با تحریم‌های آمریکا را ندارند، بلکه هدف آن‌ها محافظت از شرکت‌های اروپایی در قبال تحریم‌های آمریکا است که در حوزه «اقلام غیر تحریم» با ایران تجارت دارند. آن‌ها نه تنها قصد دور زدن تحریم‌های آمریکا و جبران خسارت تحریم آنان را ندارند بلکه در قبال سازوکار INSTEX انتظار پذیرش شروط FATF را دارند و به دنبال کسب امتیاز از ایران هستند. نکته دیگر آن که در جایی که قطعنامه ۱۹۲۹ که شدیدترین تحریم‌های اقتصادی علیه ایران را در سال ۲۰۱۰ میلادی وضع کرد اشاره می‌کند که از FATF برای جمع‌آوری اطلاعات مالی برای ایجاد فشار بیشتر به معیشت مردم ایران تشکر می‌نماید.
دانشجویان یادآور شدند: اکنون که ما درگیر و دار جنگ تمام‌عیار اقتصادی با آمریکا و دولت‌های هم‌پیمان آن هستیم، پذیرش شروط FATF و الحاق به دوکنوانسیون پالرمو و CFT به مانند آن است که در میانه جنگ، آدرس زاغه‌های مهمات و محل تجمیع نیرو‌های خود را به دشمن اعلام کنیم تا با آسودگی و راحتی بیشتر بتواند ضربه‌های دقیق‌تر و مؤثرتری به کشور وارد کند. آشکار است که پذیرش شروط FATF نه تنها منفعتی برای کشور ندارد؛ بلکه انقلاب را از آرمان‌های مقدس خود دور می‌کند و هیچ مصلحتی برای یک ملت انقلابی بالاتر از آرمان‌هایش وجود ندارد.
در پایان نامه آمده است: خواسته ما دانشگاهان از جنابعالی این است که در قبال پذیرش این دو طرح باید تضمین‌های سلبی و ایجابی از دولت گرفته شود، دولت باید اولاً تضمین بدهد که بعد از الحاق به این دو کنواسیون مشکلی برای منافع کشور به وجود نمی‌آید و ثانیاً مشخص بشود کدام مشکل بانکی و به چه نحوی حل خواهد شد؟ و در صورتی که چنین تضمینی از جانب دولت داده نشود، جمهوری اسلامی ایران را وارد معاهده‌ای بین‌المللی نکنید که بعد از نتیجه تحقیقاً هیچ آن، بی‌کفایتی و عملکرد ضعیف جریان لیبرال دومرتبه به حساب کل نظام تمام شود، همچنین از شما خواهان آنیم که بر اساس اصول قانون اساسی برای حفظ استقلال و جلوگیری از سلطه دشمنان بر حوزه مسائل مالی به بهانه مبارزه با تأمین مالی تروریسم و پول‌شویی و ... تصمیمی عاقلانه اتخاذ شود. در آخر شروط رهبری برای ادامه‌ی برجام اروپایی را خدمتتان یادآوری می‌کنیم و از جنابتان خواستار این هستیم که بررسی کنید کدام یکی از این شروط توسط اروپاییان عملی شده است؟
این نامه به امضای تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان رسید.
