به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، ماه شعبان از جمله ماه‌های پربرکت سال شمرده می‌شود. این ماه از آن جهت حائز اهمیت است که فرصتی روحی و معنوی جهت آمادگی برای ورود به باارزش‌ترین ماه سال یعنی ماه مبارک رمضان فراهم می‌کند، از این جهت هر یک از حضرات معصومان(ع) در عظمت این ماه شریف احادیث متعددی بیان فرمودند، از این سو برای زمینه‌سازی معنوی شیعیان خویش برای بهره هرچه بیشترشان از فضایل و برکات این ماه، به معرفی اعمال عبادی و آداب رفتاری این ماه پرداختند و خود نیز اهتمام ویژه‌ای نسبت به پاسداشت ماه شعبان داشتند.
نقل است حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روز اول شعبان به جماعتى برخوردند که در مسجد نشسته بودند و درباره قَدَر و امثال آن گفت‌وگو می‌کردند تا آنکه لجاجت و جدالشان و فریاد و صدایشان سخت بلند شد. حضرت ایستادند و بر آن‌ها سلام کردند، پاسخ سلام را دادند و به‌احترام حضرت از جاى برخاستند و درخواست کردند کنار آنان بنشیند. امام(ع) توجّهى به دعوت آنان نکردند و در همان حالت ایستاده فرمودند:
...اى تازه‌کار‌ها، امروز اول شعبان کریم است، پروردگار آن را شعبان نامیده به‌خاطر انشعاب یافتن و پراکنده شدن خیرات در آن. همانا پروردگار شما در شعبان درهاى حسنات را باز کرده و قصر‌ها و خیراتش را به‌قیمتى ارزان و کارهایى آسان به شما عرضه کرد، پس در مقام خرید برآیید؛ یَا مَعْشَرَ الْمُبْتَدِعِینَ، هَذَا یَوْمُ غُرَّةِ شَعْبَانَ الْکَرِیمِ سَمَّاهُ رَبُّنَا شَعْبَانَ لِتَشَعُّبِ الْخَیْرَاتِ فِیهِ قَدْ فَتَحَ فِیهِ رَبُّکُمْ أَبْوَابَ جِنَانِهِ وَ عَرَضَ عَلَیْکُمْ قُصُورَهَا وَ خَیْرَاتِهَا بِأَرْخَصِ الْأَثْمَانِ وَ أَسْهَلِ الْأُمُورِ فَابْتَاعُوهَا.
ابلیس دور از رحمت خدا شاخه‌هاى شرور و بلاهاى خود را براى شما آراسته و شما پیوسته در گمراهى و سرکشى می‌کوشید و به شاخه‌هاى ابلیس تمسّک مى‌جویید و از شاخه‌هاى خیرات که درهایش برای شما باز شده روى می‌گردانید و این ابتدای ماه شعبان است و شاخه‌هاى خیراتش عبارت است از: نماز، روزه، زکات، امر به معروف، نهى از منکر، نیکى به پدر و مادر و خویشان و همسایگان، ایجاد صلح و صفا بین مردم و صدقه دادن به فقرا و مساکین. وَ عَرَضَ لَکُمْ إِبْلِیسُ اللَّعِینُ بِشُعَبِ شُرُورِهِ وَ بَلَایَاهُ فَأَنْتُمْ وَ إِنَّمَا تَنْهَمِکُونَ فِی الْغَیِّ وَ الطُّغْیَانِ وَ تَتَمَسَّکُونَ بِشُعَبِ إِبْلِیسَ وَ تَحِیدُونَ عَنْ شُعَبِ الْخَیْرِ الْمَفْتُوحِ لَکُمْ أَبْوَابُهُ هَذِهِ غُرَّةُ شَعْبَانَ وَ شُعَبُ خَیْرَاتِهِ الصَّلَاةُ وَ الصَّوْمُ وَ الزَّکَاةُ وَ الْأَمْرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیُ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ بِرُّ الْوَالِدَیْنِ وَ الْقَرَابَاتُ وَ الْجِیرَانُ وَ إِصْلَاحُ ذَاتِ الْبَیْنِ وَ الصَّدَقَةُ عَلَى الْفُقَرَاءِ وَ الْمَسَاکِین. (مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج7، ص542)
