به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ حسین قاسمی تحلیلگر مسائل سیاسی - امنیتی در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:
۱- کنت آلکساندر دو مرانش، که بیش از ده سال (۱۹۷۰- ۱۹۸۱) ریاست سرویس اطلاعات خارجی فرانسه SDECE را به دست داشت، در دیداری با دونالد ریگان رئیس جمهور آمریکا، راهکار کم هزینه مقابله با دشمنان غرب را این‌گونه پیشنهاد کرد:
«من پس از کمی شوخی و تعارفات ابتدایی شروع به صحبت کردم: آقای رئیس جمهور، برای مبارزه در این نوع جنگ چندین راه وجود دارد… به دلیل اینکه ما نمی‌توانیم یک میلیون نفر نیروی اعزامی به افغانستان روانه کنیم… پیشنهاد می‌کنم آنچه را که من عملیات مسکیتو [Mosquito:پشه مالاریا] نامیده‌ام، شروع کنیم.
او پرسید: چرا مسکیتو؟
- چون پشه مالاریا نمی‌تواند خرس را بکشد ولی می‌تواند آن قدر او را آزار دهد که دیگر نتواند بخوابد، دیگر نتواند چیزی بخورد و از آن همه وزوز گیج شود… پشه مالاریا می‌تواند دشمنی بسیار خطرناک باشد… ما می‌توانیم از چنین تصور و تمثیلی بهره ببریم و شاید بتوانیم در افغانستان کاری انجام دهیم." (۱)
۲- مهمترین هدف عملیات پشه (مسکیتو) مشغول سازی و غافل سازی از اقدامات اصلی دشمن و هدر دادن انرژی و توان درمسیر فرعی می‌باشد. پشه با بهم ریختن اعصاب افراد یا سیستم مقابل آنان را ازکاراصلی بازمی دارد و با بهم ریختن سیستم عصبی احتمالاً فرد یا سازمان واکنش‌های حساب نشده و هزینه ساز نشان خواهند داد.
بنظر می‌رسد برخی پیج‌ها و کانال‌های مجازی و سلبریتی ها، بعضی سازمان یافته و بعضی به تبعیت از موج، چنین کارکردی دارند: مشغول کردن مسئولان و نیروهای انقلاب و نظام و غفلت آنان از اقدامات اصلی.
۳- بنظر می‌رسد که جریان امنیتی مشکوکی کنترل برخی از سلبریتی های جنجالی را به دست گرفته است بنحوی که بعضاً مدیریت صفحات آنها در فضای مجازی در اختیار همین جریان امنیتی است.
برخی از این سلبریتی ها تا قبل از سوار شدن این جریان امنیتی، این گونه در مقابله با نظام و انقلاب تند و بی پروا نبودند ولی در دو سه سال اخیر ساختارشکن و بسیار بی پروا شده‌اند.
همین جریان با استفاده از ارتباطات خود عده‌ای از حزب الهی‌ها را علیه مطالب این سلبریتی ها در فضای مجازی تحریک می‌کند و توان حزب الله را به هرز می‌برد.
بعبارت دیگر، هم ظرفیت سازی علیه نظام می‌کنند و هم سرگرم کردن و هرز دادن توان جریان موافق نظام به درگیری با بعضی سلبریتی ها.
آنطور که تجارب پیشین نشان می‌دهد، احتمالاً پس از چهره سازی، همین جریان در قالب پروژه‌های به ظاهر موجه، برخی از این سلبریتی‌ها را به خارج از کشور خواهد فرستاد. آنان مأموران مخفی معرفی می‌شوند ولی درواقع با امکانات نظام به افزایش توان نیروهای برانداز یاری می‌رسانند.
۴- این جریان امنیتی گردانندگان این کانال‌های تلگرامی و سلبریتی ها را گاهی سوژه و گاهی منبع معرفی می‌کنند و دوگانه «منبع- سوژه» می‌آفرینند. به این معنا که تا دستگیر یا احضار مخفیانه نشده‌اند به عنوان سوژه معرفی می‌شوند، و توان نظام را صرف انها می‌کنند، و پس از دستگیری یا احضار برای نجات آنان از ایشان در پوشش منبع و نفوذی استفاده می‌کنند. گاهی هم این نوع سوژه- منبع‌ها فدا می‌شوند تا کارنامه عملیات خود را مورد توجه مسئولان نظام قرار دهند.
عناصر و مدیران انقلابی و دلسوز اطلاعاتی برای شناخت و خنثی کردن این ترفند قدیمی وظایف سنگینی بر عهده دارند.
منابع:
(۱)- کنت دمارانش، جنگ جهانی چهارم، چاپ هفتم، سال ۱۳۹۰، انتشارات اطلاعات، صفحه ۱۳-۹
