به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ عباس آخوندی، وزیر مستعفی راه و شهرسازی دولت دوازدهم مدتی است که از طرف تشکل های اصلاح طلب برای بیان سخنانی در مورد ایران و مسائل ان به دانشگاه های مطرحی صحبت می کند. شاید عجیب باشد عباس اخوندی که روزی تحمل سوال های یک خبرنگار را هم نداشت چگونه پایش به محافل دانشجویی باز شده است.
تشکل های اصلاح طلب درکدام پازل
نگاهی به دعوت کنندگان اخوندی نشان می دهد تشکل های اصلاح طلب در حال زمینه چینی برای حضور وی در دانشگاه های مطرح هستند، انجمن وفاق و توسعه در دانششگاه شیراز و انجمن اسلامی دانشگاه شریف طی یک ماه اخیر با دعوت از آخوندی خواسته اند تا او به بررسی دولت دوازدهم و یا عملکرد جمهوری اسلامی بپردازد.
سخنان آخوندی در این گونه همایش ها نشان می دهد او نه به عنوان یک پاسخگو بلکه خود به عنوان یک منتقد دولت و ساختاری صحبت می کند. او برای این انتقادات خود دلیل روشنی مانند استعفا از دولت را دارد که دستش را برای هر گونه انتقاد و در عوض فرار از پاسخ باز می کند. اما تشکل های اصلاح طلب در این میان نقش مهمی دارند، این تشکل ها که تمام و کمال در انتخابات 96 از روحانی حمایت کردند مدتی است که یا در انفعال و سکوت به سر می برند و سعی می کنند با انتقاد از دولت سعی کنند تا ضمن فاصله خود با دولت، بتوانند همچنان فضای انتقادی را در دست داشته باشند. برای مثال انجمن اسلامی دانشگاه تهران در روز حضور روحانی در این دانشگاه با راه انداختن تجمعی و شعارهایی مانند «رای ما رو دزدیدن، دارن باهاش پز میدن» فاصله گذاری جدیدی بین خود و دولت ایجاد نماید.
با نزدیک شدن به انتخابات بقیه تشکل های اصلاح طلب هم که خود بر حمایت از این دولت اشاره کرده اند سعی می کنند تا فاصله خود را با دولت ایجاد کنند. عباس آخوندی بهترین گزینه برای این فاصله گذاری است. عباس آخوندی نماد همین تشکل هاست چرا که مانند این تشکل ها از حمایت دولت برای رای آوری چیزی کم نگذاشته است از طرفی حال که دولت با مشکلاتی که ریشه در عدم فعالیت درست دولت در شش سال گذشته بوده، مواجه شده است، با استعفا و عقب نشینی از موضع خود حال به عنوان یک منتقد ظهور کرده اند.
آخوندی گزینه اشتباه
هر چند به دلایلی که گفته شد عبای اخوندی می تواند هم از لحاظ نمادی و هم از لحاظ اندیشه ای در چارچوب های تشکل های اصلاح طلب بنشیند اما نقض قرض بزرگ این انتخاب آن است که آخوندی خود یکی از مهمترین معضلات این دولت بوده است. تشکل های اصلاح طلب برای فرار از پاسخگویی و عقب نشینی دست به دامن فردی شده اند که او نماد ناکارآمدی دولت در زمان خودش بوده است.
عباس آخوندی در نشست دانشگاه شیراز در پاسخ یکی از دانشجویان پیرامون طرح فکری اش، خود را لیبرال معرفی میکند و می گوید: «اگر لیبرال به معنای اقتصاد رقابتی و آزادی است، بنده لیبرالم.» او در متن استعفای خود هم بر این نکته اشاره کرده بود که به دلیل تحریم های آمریکا و پر رنگ تر شدن نقش دولت و طبق قاعده اثرگذاری بیشتر دولت در اقتصاد دیگر حاضر به ادامه کار نیست.
لیبرال بودن آخوندی هر چند از لحاظ گفتمانی تشکل های اصلاح طلب و آخوندی را به یکدیگر نزدیک می کند، اما نتیجه نگرفتن دولت در این مدت بر اساس همان نگاه های لیبرالی خود معضلی پیش پای این تشکل ها برای نقد و ارائه راهکار خواهد داشت. هر چند می توان با سفسطه هایی که این روزها در سخنرانی های اخوندی دیده می شود، عدم موفقیت ها را از دوش دولت و بالاخص لیبرال ها برداشت اما در حقیقت همین نگاه های لیبرالی است که با حذف مسکن مهر، قیمت مسکن را چند برابر کرده است.
عدم استقبال از عباس اخوندی در دانشگاه هایی مانند صنعتی شریف و ... نیر می تواند ناشی از عدم موفقیت تشکل های اصلاح طلب و آخوندی جهت به نمایش گذاشتن فردی باشد که سابقه مثبتی در ذهن ها و یا حرفی برای گفتن دارد. گزینه ای که قرار است رابطه تشکل های اصلاح طلب با جامعه هدف را ترمیم کند حتی نمی تواند مخاطبان را به سالن بکشاند و این گروه ها حتی برای برقراری پیوند مجدد با جامعه دچار اشتباه در انتخاب شده اند.
ما اشتباه نکردیم
در نهایت این سخنرانی ها را باید در راستای بر طرف کردن رابطه ای تشکل های دانشجویی و سیاسیون اصلاح طلب با جامعه هدف خود دانست. آخوندی در تمام نشست های دانشگاهی خود در این مدت چه به عنوان یک سخنران از نگاه علمی و چه دانشجویی سعی کرده است تا ساختارهای جمهوری اسلامی را به نحوی که می خواهد به تصویر بکشد. او در این تصویر سازی دولت را مجموعه ای دانسته که دستش از همه جا کوتاه است. آخوندی در دانشگاه شیراز با اشاره به دولت پنهان عدم موفقیت برجام را بر گردن همین دولت پنهان انداخته و می گوید: یکی از دلایلی که امکان سیاست ورزی به دولت رسمی نمی‌دهد، وجود دولت پنهانی است که همه‌چیز را کنترل میکند؛ به‌عنوان نمونه دلیل اینکه دولت نتوانست برجام، اف ای تی اف و... را به سرانجام برساند، همین موضوع است.
عباس آخوندی در نشستی در دانشگاه علامه هم گفته بود:«در ایران قدرت برخی نهاد ها به قانون ارجعیت دارد.» آنچه در این تصویرسازی از دولت و ساختارها اهمیت دارد خالی نشان دادن دست دولت است اما او حاضر به پاسخ نشده است که چرا برای دولت و یا مجلسی که توان اجرایی و قانونی ندارد اصلاح طلبان صف بندی می کنند و برای رای اوری حاضر هستند به هر کسی دست اتحاد بدهند.
این سخنان آخوندی و تشکل های دانشجویی اصلاح طلب را می توان از دو زاویه فاصله گذاری با دولت و پیدا کردن نقش منتقد و آمادگی برای انتخابات بعدی دانست. انتخاباتی که برای پیروزی در آن طبق قاعده همیشگی اصلاح طلبان باید از ساختارهای قانونی انتقاد کرد و البته این بار باید حساب خود از دولت را نیز جدا کنند.
*گزارش از امین خلیق
