به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ رضا پارسی، دبیر هیئت موسس انجمن اسلامی دانشجویان مستقل علوم پزشکی تبریز در گفتگو با خبرگزاری دانشجو، با اشاره به حرکت سیل عظیم جمعیت دانش آموزان به سمت رشته‌های پزشکی گفت: حرکت جمعیت دانش آموزان نخبه به سمت دانشگاههای علوم پزشکی کشور و تلاش آن‌ها برای قبولی در رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و به تازگی فیزیوتراپی، علوم تغذیه و پرستاری حاصل سیاست‌های نادرست کشور و به خصوص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی است.
پارسی مطرح کرد: سیاست‌های اشتباه درمان محور وزارت بهداشت بعد از گذشت چندین دهه باعث تحمیل هزینه‌های بسیار زیاد بر کشور و قدرتمند شدن قشر خاصی در جامعه شده و متاسفانه اعتماد به نفس رشته‌های تحصیلی دیگر را تنزل بخشیده است.
دبیر هیئت موسس انجمن اسلامی دانشجویان مستقل علوم پزشکی تبریز با اشاره ورود برخی از پزشکان در عرصه‌های غیرمرتبط مانند واردات خودرو، ساختمان سازی و نمایندگی مجلس، تصریح کرد: این موضوع موجب شده در جامعه امروز با شرایطی روبه رو شده ایم که گروهی پول، قدرت، قانونگذاری و یکی از مهم‌ترین جنبه‌های یک جامعه یعنی سلامت آن را در دست دارند؛ به نحوی که کمتر کسی حتی از دورافتاده‌ترین نقاط کشور، از این موضوع بی اطلاع است.
وی در ادامه گفت: البته هنوز در این فضا کسانی با تمام توان به فکر خدمت به مردم و پیشبرد اهداف انقلاب هستند؛ اما درصد این افراد بسیار کمتر از گروه اول است.
پارسی اظهار کرد: یکی از قدرتمندترین قشر‌های جامعه ما یعنی سردمداران سلامت واقع در دانشگاههای علوم پزشکی کشور هستند و اگر به میزان توجه و هزینه‌های انتخاباتی نامزد‌های ریاست جمهوری در دانشگاههای علوم پزشکی کشور توجه کنیم به سادگی می‌توان به اهمیت این طیف از دانشجویان پی برد، بخصوص اینکه عمده جامعه کنونی مان را جوانان تشکیل می‌دهند که قدرت جذب آرا و نیروی بسیار زیاد را دارند.
وی با اشاره به دسته بندی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی خاطرنشان کرد: حال فرض کنید در یک دانشگاه علوم پزشکی پذیرفته شده اید؛ دانشجوی ورودی جز دسته‌های صرفا به دنبال تحصیل علم، علاقه‌مند به فعالیت‌های فرهنگی، علاقه‌مند به فعالیت‌های ورزشی، علاقه‌مند به فعالیت‌های سیاسی، خنثی قرار میگیرند.
دبیر هیئت موسس انجمن اسلامی دانشجویان مستقل علوم پزشکی تبریز در ادامه با اشاره به بودجه‌های وزارت بهداشت یادآور شد: متاسفانه هر ساله بودجه تشکل‌ها در حال نزول است. هرساله برای کانون‌های دانشجویی، نشریات، انجمن‌های علمی و تربیت بدنی نشستی از طرف وزارت خانه با بودجه‌های بسیار بالا برگزار می‌شود و این فقط تشکل‌ها هستند که باید از این نعمت بی بهره باشند.
وی افزود: در آغاز تاسیس تشکل‌ها، تمام فعالیت‌های دانشجویی در حیطه تشکل‌ها قرار می‌گرفتند، اما امروز فعالیت‌های فرهنگی، ورزشی، علمی، صنفی و مذهبی در بخش‌های دیگر انجام می‌شود و تنها فعالیت مستقلی که برای تشکل‌ها باقی می‌ماند فعالیت سیاسی دانشگاه است که آن هم با کمیته کرسی‌های آزاد اندیشی متناسب است.
سدی به نام شورای ناظر بر تشکل‌های دانشجویی!
پارسی در ادامه با اشاره فعالیت شورای ناظر بر تشکل‌های دانشجویی به مطرح کرد: حال که تقریبا همه ریاست دانشگاههای کشور از یک طیف سیاسی خاص و به تبع آن معاون دانشجویی فرهنگی آن دانشگاه‌ها هم از همان طیف هستند؛ برنامه‌های مجوز داده شده سالیانه به وضوح نمایانگر اعمال سلیقه‌های شخصی و سیاسی این شورا است.
این فعال دانشجویی در ادامه به سیاسی بازی برخی مسئولان اشاره کرد و اظهار کرد: یکی از اصلی‌ترین ترفند‌های مسئولین وزارت بهداشت، موافق بودن مسئول بالاتر و انجام ندادن کار توسط مسئول پایین‌تر است، که هدفی جز خستگی تشکل‌های دانشجویی در کار نیست. به طور مثال در دانشگاه علوم پزشکی تبریز نزدیک به ۲ سال است که جمعی از دانشجویان به دنبال مجوز تاسیس تشکل انجمن اسلامی دانشجویان مستقل هستند و مخالفت مسئولین دانشگاهی با این درخواست قانونی در حالی اتفاق می‌افتد که معاون دانشجویی فرهنگی وزیر بهداشت، بار‌ها اعلام موافقت خود را با این درخواست اعلام کرده است.
اجرای برنامه‌های تو خالی
وی در ادامه با اشاره به کاهش کیفیت برنامه‌ها گفت: روز به روز از محتوای برنامه‌ها کاسته شده تاجایی که یک برنامه را بدون تئاتر و موسیقی البته نه فاخر و محتوایی، نمی‌توان اجرا کرد.
پارسی تصریح کرد: انجام حداکثری کار‌ها توسط نهاد‌های درونی خود با طیف فکری و سیاسی یکسان و کم کردن قدرت تشکل‌های دانشجویی چیزی جز خفقان سیاسی دانشگاه به دنبال ندارد.
دبیر هیئت موسس انجمن اسلامی دانشجویان مستقل علوم پزشکی تبریز در خاتمه با اشاره به شایعاتی که موجب کاهش مخاطبین تشکل‌های دانشجویی شده، گفت: کاهش مخاطبین تشکل‌ها موجب شده تا هم قدرت کنترل مسئولین بر این نهاد‌ها راحت باشد هم بتوان در مواقعی مانند انتخابات این تشکل‌ها مورد سوءاستفاده قرار گیرند و تنها چیزی که از بین می‌رود استقلال فکری دانشجویان است و بازیچه سیاسی شدنی که گویا هنوز باید ادامه دار باشد.
