خبرنامه دانشجویان ایران: متین منتظمی*//امروز رسانه‌های مختلفی از کاندیدا شدن محمدرضا عارف به عنوان ریاست مجلس شورای اسلامی خبر دادند که البته این کاندیداشدن وی برای انتخابات لایحتمل نبود و از چند منظر قابل تحلیل است:
1-کاندیداشدن عارف در شرایط بحرانی دولت که جریان متبوع وی حمایت ویژه‌ای از حسن روحانی داشته و اکنون نمی‌تواند پاسخگوی مشکلات امروزی باشد، سؤالی است که در اذهان عمومی پدید آمده است.
به نظر می‌رسد حضور عارف در انتخابات ریاست مجلس شورای اسلامی یک آزمون و خطا برای اصلاح طلبان برای گرفتن آرایش انتخاباتی باشد چرا که به نظر نگارنده محمدرضا عارف با توجه به شکست‌های پی در پی خود یک گزینه سوخته برای اصلاح طلبان شناخته می‌شود.
2- عملکرد محمدرضا عارف در دو کسوت کمیسیون آموزش و ریاست فراکسیون امید نشان دهنده آن است که وی کاملاً در گوشه و کنار مجلس شورای اسلامی پناهگاهی برای خود گرفته که از گزند جریان‌ها در امان بماند.
با توجه به مشکلات معیشتی و اوج مشکلات دولت و برجام و انفعال شدید فراکسیون امید در قبال آن قطعاً از محبوبیت آن به شدت کاسته شده و شاید به ورطه سقوط کشیده شده است از طرفی سکوت همه جانبه محمدرضا عارف به عنوان یک چهره اصلاح طلب درباره وقایعی که در دانشگاه‌ها رخ داده است مزید علتی بر سکون و بی تحرکی وی در مسائل سیاسی کشور و کمیسیون آموزش است.
به همین دلیل است که باید به این نکته توجه داشت که شاید شخص محمدرضا عارف نیز می‌داند امیدی برای پیروزی ندارد ولی باید به بررسی این نکته پرداخت که آیا پشت پرده کاندیداتوری وی یک بازی سیاسی نهفته است؟ در ادامه به این مسئله صریح‌تر پرداخته می‌شود.
3- به صراحت می‌توان گفت عارف از اصلاح طلبان بازی خورد و سقوط کرد. با نیم‌نگاهی به رویه سقوط محمدرضا عارف از ادعای تکیه زدن به کرسی ریاست جمهوری تا شکست‌های متمادی برای حضور در هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی و در آخر تبدیل شدن به یک نماینده ساکت و بی دردسر به راحتی می‌توان به این نتیجه رسید که عارف به عنوان بازیچه‌ای در دست کارگزاران و اصلاح طلبان تبدیل شد و به عبارتی چاقوی وی دیگر نمی‌برد به همین دلیل است که به نظر می‌رسد تقلای محمدرضا عارف برای دستیابی به کرسی ریاست مجلس شورای اسلامی در دوران فراز و نشیب‌های علی لاریجانی، تلاشی برای بازیابی جایگاه از دست یافته اوست تا بتواند انتقام این سال‌ها را از کارگزارانی‌ها و اصلاح طلبان گرفته و جریان اصلاح طلبی نو را خود هدایت کند.
4- شاید این تحلیل متفاوت‌تر از بقیه باشد ولی لایحتمل نیست. مجلس از 3 فراکسیون عمده و تعیین کننده تشکیل شده که نقش اساسی در انتخاب رئیس آن دارند.
لاریجانی برای متشکل کردن فراکسیون منتسب به اصولگرایان و خود نیازمند یک سناریو است. سناریویی که همانند قبل بتواند کلیدواژه‌های خودر را در مجلس راه بیندازد. وی همانطور که در دوره‌های قبل ظاهر شد این بار نیز سعی در دو قطبی سازی مجلس شورای اسلامی دارد. یک دو قطبی که طی آن محمدرضا عارف دشمن فرضی برای اصولگرایان و مستقلین شناخته شده و در نهایت از آنجایی که عارف چیزی برای از دست دادن ندارد لاریجانی دوباره بر مسند ریاست مجلس تکیه بزند. اما شاید عارف نیز ناحواسته وارد این بازی نشده است. شاید وعده‌ها و یا برنامه‌هایی در پشت پرده بسته شده و یا عارف در دولت احتمالی علی لاریجانی تکیه گاهی برای خود دست و پا کرده است.
باید منتظر ماند و دید که چه اتفاقی در آینده مجلس شورای اسلامی رقم خواهد خورد.
* دبیرکل اسبق اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان
