به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روز قدس امسال نیز با حضور اقشار مختلف برگزار شد اما امسال روز قدس هم در فضای مجازی حاشیه هایی را به همراه داشت. عده ای از کاربران فضای مجازی ویدیویی از جولیا پطورس، خواننده زن لبنانی که در حمایت از مقاومت آهنگی را خوانده بود در حمایت از مقاومت منتشر کردند، همین موضوع باعث شد که عده در حمایت و عده ای نیز در تقبیح انتشار چنین ویدیوهایی را که به عنوان حمایت از مقاومت و فلسطین منتشر می شود بنویسیند. حسین شمسیان یکی از افرادی است که به این موضوع پرداخت. او در اینستاگرام خود نوشت: «اگر خانم خواننده ای،یکبار غنا خواند و دیگر بار ارزشی،تکلیف چیست ؟ ارزشی ها را ترویج و مغنی ها را بایکوت کنیم!؟»
حسین شمسیان در اینستاگرام خود نوشت: این روزها به بهانه روز قدس و حمایت از آرمان فلسطین، موج عاشقان سینه چاک «جولیا پطرس» خواننده مسیحی لبنانی، صفحات مجازی مذهبی ها را پر کرده و همه می کوشند در ترویج این فریضه الهی و تعظیم این واجب شرعی و رساندن این صوت آسمانی و این سروش مقاومت از یکدیگر سبقت بگیرند!
(شرح شوخی های لوث و دلدادگی های مهوع ظاهرا اسلامی- انقلابی- مقاومتی حضرات ،مثنوی هفتاد من می شود و از موضوع و حوصله این نوشتار خارج)
ظاهرا بهانه و دستاویز نشر وسیع کارهای خانم پطرس، فتوایی منتسب به رهبر عزیز است که کاشف جواز حلیت در گوش سپردن به صدای بانوان است!
اما آیا این فتوا واقعی است؟ یعنی ایشان فتوا داده اند که گوش کردن به تک خوانی زنان جایز است!؟
اگر چنین است،فقط برای خارجی هاست یا نه در داخل هم معتبر است؟ پس چرا در تلویزیون خودمان ملاک عمل نباشد؟
اگر فردا روزی، یکی از بانوان مسیحی هموطن در کلیسای «پولس مقدس» تهران، کنسرتی برپا کرد و در منقبت مدافعان حرم چیزی خواند،اشکالی ندارد؟
تکلیف برخی مقامات دولت روحانی که در حضورشان خانمها تک خوانی کرده بودند و از سوی همین رفقا هو شدند چه می شود!؟ آنها مربوط به جناح مقابل بودند و فتوا رویشان جواب نمی دهد!!؟
اگر «خانم های مسلمان» درباره مسائل ارزشی ترانه بخوانند، مشکلی نیست ؟ یا نه، فتوا روی مسلمان ها هم کار نمی کند!؟
تکلیف افرادی مثل هایده (خواننده زن و متوفی) که مشهور است در مدح و منقبت مولا علی علیه السلام شعر خوانده یا اشعاری مثلا از حافظ را ترانه کرده چه می شود!؟ چرا اصلا او را از ایران بیرون کردیم و چرا حالا آثارش را پخش نکنیم؟ با این تصور از فتوا، الان از جهنم به بهشت منتقل می شود!؟
اگر خانم خواننده ای،یکبار غنا خواند و دیگر بار ارزشی،تکلیف چیست ؟ ارزشی ها را ترویج و مغنی ها را بایکوت کنیم !؟
از دوستان مذهبی و مروج بانو پطرس می پرسم،این کارها و آن اصوات،چقدر در تقرب ما به خداوند موثر است؟ آیا در این ماه عزیز فضیلت بیشتری هم دارد یا نه؟ اطلاعی دارید که از بزرگان دین،یعنی پیامبر عزیزمان،ائمه هدی،علمای پیشین،مراجع کنونی، امام راحل و امام حاضر،شهدای عزیز و افرادی از این سلسله،کدامیک با موسیقی و با نوای بانوان،مراحل سلوک و کمال را طی کرده اند؟
گاهی چقدر آسان ارزش ها راجابجا می کنیم و نادانسته دست به نمادسازی منحرف می زنیم.
کسیکه بنای یک مسیر انحرافی را می گذارد، در همه سیئات آن مسیر شریک است، افسوس که اغلب حواسمان نیست.
مصطفی ساجدی، فعال دانشجویی سابق هم پیرامون این موضوع نوشت: «مقاومت صرفا ذوق و قریحه موسیقایی و شوق و شور نیست. فرهنگی است که مبارزه طلب می‌کند و مبارزه در میدان صورت می‌گیرد نه در استیج‌ها و بالا و پایین پریدن.» او در اینستاگرام خود نوشت:
چند وقتی است که صدای خانم جولیا بطروس را از صفحات اینستاگرامی می‌شنوم؛ به خصوص زمانی که به ایامی مثل روز قدس نزدیک می‌شویم و یا خبری از پیروزی مقاومت به گوش می‌رسد.
نکته اول اینکه مدل جولیا بطروس و خوانندگی چند ترانه درباره مقاومت و لبنان، مورد نیاز امروز جامعه ماست اما با مدل فرهنگی خودمان.شاید بتوان میان این کنسرت جولیا بطروس با کنسرت‌های محمد معتمدی مثلا با آهنگ «ایرانم» و یا خوانندگی «حامی» در «سمفونی ایثار» قیاسی انجام داد و گفت ما آن چنان هم با انتقال حماسه در موسیقی بیگانه نیستیم
اگرچه شاید از نظر حرفه‌ای قیاس میان اینها با آثار خواننده‌ای مثل حامد زمانی کار خنده‌داری باشد اما حتی از نظر کارکردی، می‌توان تا حدی انتظارات مشابه داشت و گفت همه اینها وظیفه انتقال مفاهیم را برعهده گرفته‌اند.
پس کنار گذاشتن امثال حامد زمانی توسط امت حزب‌الله که الان آرزوی همخوانی با جولیا بطروس را در کنسرتی دارند و یا خط زدن حامی توسط مسئولین تصمیم‌گیر، هردو به معنی ناقص کردن قطعه پازل مقاومت در حوزه فرهنگی است.
دوم اینکه آیا تمام برداشت از مقاومت، در جولیا بطروس و خوانندگی‌اش باید خلاصه شود؟ خیر!
مدل پرداخت جولیا بطروس و شرکت‌کنندگان در کنسرتش صرفا یک پرداخت هنری است که برای حمایت از مقاومت لازم است اما کافی نیست. همخوانی شرکت کنندگان با این خواننده لزوما به منزله پیروزی گفتمان حزب‌الله لبنان نیست کما اینکه وضعیت سیاسی لبنان تا انتخابات قبل از ۲۰۱۸ این مسئله را اثبات می‌کند
مقاومت صرفا ذوق و قریحه موسیقایی و شوق و شور نیست. فرهنگی است که مبارزه طلب می‌کند و مبارزه در میدان صورت می‌گیرد نه در استیج‌ها و بالا و پایین پریدن...
همانطور که می‌توان گفت فرهنگ مبارزه امام حسین را نمیتوان در شورهای مداحی‌های فلان مداح-خواننده و مدل‌های خاص سینه زنی پیدا کرد...
آن آهنگ جولیا بطروس گوشه‌ای از این مبارزه است نه همه آن و قرار نیست آمال و آرزوی ما باشد و آن را نماد پیروزی مقاومت بدانیم که نماد پیروزی مقاومت، حمله موشکی به پایگاه‌های امنیتی اسرائیل و کم کردن توان اسرائیل از سی‌وسه روز به دو روز است!
نماد پیروزی مقاومت، حوثی‌های یمنی هستند که با دست خالی جلوی سگ سعودی‌ها و اماراتی‌ها ایستادگی کرده‌اند.
نمونه‌های از این دست بسیار داریم.
و جولیا بطروس و آهنگش هم صرفا بخشی از پازل فرهنگی «مقاومت» هستند.
