سوال اصلی این است که اگر دستگاههای امنیتی اجازه نمیدهند دانشگاه برنامههای مبانی انقلاب و ارزشهای دینی را دنبال کند، چگونه اجازه میدهند بسیاری از سخنرانان و برنامههایی که با مبانی فرهنگی در تضاد هستند و جشنهایی که با مبانی ارزشی همخوانی ندارد در دانشگاهها برگزار شود؟
خبرنامه دانشجویان ایران: دانیال یادگاری*// نگاهی به رویدادهای فضای دانشگاه که مخصوصا امسال در فضای فعالیتهای دانشجویی اتفاق افتاده است و در مقابل عملکرد قوه اجرایی کشور، نشان میدهد دولت مسبب اصلی اتفاقاتی است که در فضای دانشگاه میافتد و به دنبال این است که جریان دانشجویی منفعل را در مقابل پدیدههای مختلف کشور ایجاد کند. چیزی که گاهی در فضای دانشگاه دیده میشود این است که خیلی از افراد به نام اینکه دستگاههای امنیتی در دانشگاهها، نقشی ایفا میکنند پیگیر روزی خود در فضای سیاسی هستند. اما سوال اصلی این است که اگر دستگاههای امنیتی اجازه نمیدهند دانشگاه برنامههای مبانی انقلاب و ارزشهای دینی را دنبال کند، چگونه اجازه میدهند بسیاری از سخنرانان و برنامههایی که با مبانی فرهنگی در تضاد هستند و جشنهایی که با مبانی ارزشی همخوانی ندارد در دانشگاهها برگزار شود؟
نقطه مقابل این موضوع نیز دیده میشود، یعنی بالعکس و فقط عدهای نان این بحث را میخورند. اگر حراست دانشگاهها در ایام دولت قبل محل تذکرهای اخلاقی بود در حال حاضر کمیتههای انضباطی دانشگاهها پر از اسامی دانشجویان انقلابی است که به مقابله یا برخورد با برنامهها و هنجارشکنیها میپردازند. از گذشته بحث دخالت دستگاهها و نهادهای بیرونی در فضای دانشگاه وجود داشته است و این اتفاق جدیدی نیست. این حرکت یک فضای رسانهای است که اکنون درحال شکل گیری است و چیز عجیبی هم نیست. درواقع دولت حاضر نیست جریان دانشجویی فعال شود.
نکته اساسی دیگر اینکه متاسفانه در دانشگاههایی که دفاتر این اتحادیه دانشجویی مستقر هستند، انتخاب ریاست دانشگاهها براساس مسائل و نگاههای حزبی و سیاسی بوده است و نه براساس شایستهسالاری علمی. بدینمعنا که ریاست دانشگاه فاقد تحلیل در موضوعات علمی و فرهنگی و دانشجویی است و در این شرایط نمیتوان انتظار خروجی خاصی از آن داشت. تنها تحلیل این دسته از روسا این است که کارنامه سیاسی و البته جناحی خوبی از خود به جای بگذارند. چرا در شرایط فعلی فعالیت دانشگاهها در موضوعات و محورهای فرهنگی ضعیف است؟ چون اصلا توانی در این خصوص وجود ندارد وگرنه جریان دانشجویی بسیار فعال است و میخواهد کار کند.
اعمال فشارهای مختلف از خارج دانشگاه برای جلوگیری از برگزاری برخی برنامههای دانشجویی صورت میگیرد که نمونههای مختلفی از آن را در دانشگاههای مختلف شاهد بودیم و دانشگاه مجبور شده مجوز برنامه را تعلیق کند. در دانشگاه سبزوار بنده دبیر تشکیلات بودم، دانشگاه در برنامههای مختلفی نظیر دعوت از امامجمعه یا اکران مستند تلاش میکرد مسئولیت این برنامهها را قبول کنند. یا در دانشگاه علم و صنعت مشکل اصلی ما این است که دستور کار جلسات هیات نظارت براساس فضا مشخص میشود، یعنی پیش میآید که ماهها جلسهای تشکیل نمیشود و پس از چند ماه هم که جلسه تشکیل میشود دستور کارهای عمومی فضای دانشگاه مطرح میشود و اخذ مجوز برای برنامههای تشکل گاهی دو تا سه ماه زمان میبرد. مقصر اصلی در چنین فضایی را باید دولت و دانشگاهها دانست که اجازه نمیدهند جریان دانشجویی آزادانه فعالیت کند.
* عضو شورای مرکزی جنبش عدالتخواه دانشجویی